ظرفیت‌های «جهش تولید» - ۵|چگونه ذخایر ارزی را پُر کنیم؟/تامین «امنیت ملی و اقتصادی» با تولید ۱۰۰میلیون تن محصول پتروشیمی

به گزارش خبرنگار اقتصادی  خبرگزاری تسنیم، کمیسیون ویژه حمایت از تولید ملی و نظارت بر اجرای اصل 44 قانون اساسی با همکاری مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی گزارشی در خصوص «مفاهیم و الزامات جهش تولید، ظرفیتها، آسیب‌شناسی و ارائه راهبردها و راهکارها» منتشر کرد که در بخشی از این گزارش به ظرفیت‌شناسی جهش تولید در بخش‌های اقتصادی اشاره شده است.

در این گزارش به بررسی ظرفیت‌های بخش پتروشیمی و صنایع پایین دستی برای تحقق جهش تولید می‌پردازیم:

در حال حاضر حدود 57 شرکت پتروشیمی با ظرفیت اسمی 74 میلیون تن محصول پتروشیمی در کشور فعال هستند، که با وجود شرایط خاص کشور از محل درآمدهای ارزی صادرات محصولات این صنعت، در سال های 1397 و 1398 مسأله تأمین ارز مورد نیاز کشور تا حد امکان مدیریت شد. به عبارتی صنعت پتروشیمی افزون بر تأثیر در اقتصاد ملی، در امنیت ملی کشور نیز تأثیر گذار بوده است.

از این منظر، توجه به توسعه این صنعت و جلوگیری از خام فروشی و تکمیل زنجیره ارزش ضروری است. مطابق جزء (3) تبصره بند (الف) ماده (44) قانون برنامه ششم توسعه، ظرفیت تولید محصولات پتروشیمی تا آخر اجرای قانون برنامه باید به صد میلیون تن افزایش یابد.

بر اساس برنامه شرکت ملی صنایع پترو شیمی مقرر شده است تا پایان سال 1400 ، معادل 25 طرح پتروشیمی با ظرفیت اسمی 34.7 میلیون تن به بهره برداری برسد. (عمده طرحها شامل محصولات متانول، اوره آمونیاک و طرحهای تأمین خوراک است.)

بر اساس گزارش این شرکت، تا پایان مهر ماه سال 1398 از این تعداد طرح 7 طرح با پیشرفت فیزیکی بیش از 90 درصد، 3 طرح با پیشرفت فیزیکی بیش از 80 درصد، 5 طرح با پیشرفت فیزیکی بیش از 70 درصد، 8 طرح با پیشرفت فیزیکی 45 تا 70 درصد و 2 طرح با پیشرفت فیزیکی کمتر از 35 درصد در دست اجرا است.

با توجه به محدودیت منابع مالی کشور پیشنهاد می شود به اجرای طرح های پتروشیمی با پیشرفت فیزیکی بالا و یا طرح های مرتبط با تأمین محصولات مورد نیاز صنایع داخل اولویت داده شود. برای نمونه یکی از طرح های در دست اجرا، طرح "پترو شیمی دی آریا پلیمر" واقع در منطقه خمین است که محصول این طرح پلی پروپیلن با ظرفیت 175 هزار تن و با پیشرفت فیزیکی 79 درصد است. هر چند پیشرفت فیزیکی این طرح نسبت به برخی از طرح ها کمتر است، اما با توجه به کمبود پلی پروپیلن در کشور و نیاز بازار داخل، اولویت به اجرای این طرح می تواند در جهش تولید صنایع داخلی مؤثر باشد.

هدایت ظرفیت های سرمایه ای در اقتصاد کشور به سمت سرمایه گذاری در حوزۀ پتروشیمی، از گزینه های مهم در دسترس برای توسعه و تکمیل پروژه های این صنعت است. با توجه به جذابیت صنعت پتروشیمی، جذب سرمایه‌ها با انتخاب درست طرح ها و با در نظر گرفتن سودآوری و بازاریابی مشخص و مناسب آن از طریق فروش اوراق مشارکت مردمی می تواند قابل دستیابی باشد.

انتهای پیام/