تردید عجیب درباره «مافیای اکران» توسط مجری برنامه هفت!
هر کس که در سینمای ایران برای مدت زمان کوتاهی کار کرده باشد و از چرخه‌های تولید تا اکران را از نزدیک لمس کرده باشد، درباره وجود «مافیای اکران» تردید نمی‌کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از موضوعات بسیار مهم در حوزه سینما مسأله اکران است. اکران را به عنوان چرخه آخر صنعت سینما یاد می‌کنند. البته در سال‌های اخیر به علت قوت گرفتن نمایش خانگی، بعد از اکران توزیع فیلم در منازل و محیط‌های غیر سینمایی نیز جدی شده است و در واقع یک چرخه دیگر بعد از اکران ایجاد شده است. اما با این وجود هنوز در چرخه سنتی سینما این اکران است که مهم‌ترین و غایت و منزل اصلی یک فیلم سینمایی عنوان می‌شود: نمایش فیلم برای مخاطب. حتی این اکران موفق است که به توزیع موفق در نمایش خانگی نیز ضریب می‌دهد. بنابراین اگر چرخه اکران برای یک فیلم بچرخد، سود خوبی برای یک فیلم بدست خواهد آمد.
در سینمای ایران این چرخه حیاتی به علت سودآوری خوبی که برای سینما و تهیه‌کننده و صاحب دفتر پخش دارد مورد توجه قدرتمندان و صاحبان ثروت بود. از این رو همواره به این جماعت اصطلاحاً مافیای اکران می‌گویند؛ انحصارگرایانی که از ورود دیگر رقبا پرهیز دارند و در صورت امکان سرشان را با پنبه می‌برند. این موضوع، پدیده جدیدی نیست و سال‌ها است که در فضای رسانه‌ای سینما درباره آن بحث می‌شود. اما هنوز برخی بعضاً درباره آن تردید می‌کنند.
در برنامه دیشب «هفت» نیز مجری برنامه در گفتگوی خود با دبیر شورای صنفی نمایش با حالت تردید و سؤال از وی پرسید که آیا در سینمای ایران واقعا چیزی به نام مافیای اکران وجود دارد؟
طرف مقابل نیز با آدرس غلط دادنِ میزان فروش کل سینمای ایران که آنقدر زیاد نیست که بخواهد مافیا داشته باشد، بحث را به مسیر دیگر می‌برد. این تهیه‌کننده محترم در میزگرد دیگری در یکی از رسانه‌ها در ماه‌های قبل درباره پولشویی در سینما، نیز بار دیگر با همین آدرس بی‌ربط مبنای پولشویی در سینما ایران را اساساً غیر قابل باور می‌دانست.
البته شاید مبلغ 300 میلیارد تومان در نظر ایشان چیز زیادی نباشد که بخواهد برای آن مافیا وجود داشته باشد!
سؤال ما از دبیر محترم شواری صنفی نمایش این است که در سینمایی که یک نفر خود تهیه‌کننده، صاحب دفتر پخش و در عین حال سینمادار هم است و از امثال وی چند نفر معدودی وجود دارند که رسماً چرخه اکران را با یکدیگر می‌گردانند، امکان مونوپولی و انحصارگرایی وجود ندارد؟
به فهرست دفاتر پخش سینمایی، که خود شما نیز یکی از همین دفاتر را صاحبید و البته اینگونه که سایت انجمن سینماداران نیز می‌گوید مالک یکی از سینماهای شهر تهرانید، نگاهی بیاندازید؛ چند تا از این دفاتر در سال قدرت و یا بهتر است بگوییم اجازه پخش و توزیع فیلم را به سینماها دارند؟ سرگروه‌های سینمایی با کدام یک از همین دفاتر پخش هر بار با صلاح و مشورت چینش فیلم‌های اکران را بیرون از شورای عالی اکران و نمایش می‌بستند؟
دفتر هدایت فیلم متعلق به مرتضی شایسته
بله، زمانی که قوانین خلأهای فراوان داشته باشند هرگونه مافیا و انحصارگرایی به نام هوش، قدرت، تلاش، رمز موفقیت و دیگر آموزه‌های روانشناسی موفقیت تلقی می‌شود و عناوینی چون باندبازی، زدوبند، پارتی بازی، مافیا و... همگی غلطند و سینمای ما یکی از همگراترین و جمعی‌ترین سینماهای عالم معرفی می‌شود.
امسال نیز با توجه به شرایط کرونا به همین منوال می‌گذرد و برنامه‌ریزی قرعه‌کشی که توانایی رفع انحصار در اکران را تا حدودی داشت و داد بسیاری از همین دوستان انحصارگرا را درآورده بود، به سال آینده موکول می‌شود. اما آینده درباره سینمای ما چه قضاوت خواهد کرد؟
بنابراین تردید درباره با این موضوع که مدت‌ها است رسانه‌ها درباره آن گفتگو می‌کنند از جانب سینماگری که سال‌ها است در حال کار است تعجب برانگیز بود. البته لطیفی سال گذشته در مصاحبه با یکی از رسانه‌های اصلاح‌طلب به خوبی درباره مافیای اکران گفتگو کرده بود و گفته بود که «گروهی هستند که در همه حوزه‌ها بهترین ارتباطات را دارند و از رانت هم برخورداراند و طبیعتاً اکران موفقی را تجربه می‌کنند...اکنون سینماداران و پخش‌کننده‌ها با هم متحد شده‌اند. امروز هر کسی که بیشتر سینما دارد برنده است.»
علاوه بر آن بد نیست از تهیه‌کننده برنامه «هفت» بپرسیم میز نقد و بررسی فیلم خارجی که سال گذشته اکران شده است، ساعت 2 نیمه شب منطقی است؟
بهتر است که برنامه «هفت» تکانی به خود بدهد و به سلیقه و سواد مخاطب خود احترام بگذارد.
انتهای پیام/
