گزارش| اهداف ترکیه از حضور نظامی در ۱۳ کشور دنیا چیست؟

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، پارلمان ترکیه، کار صدور مجوز اعزام نیروهای نظامی این کشور به جمهوری آذربایجان را به اتمام رساند و حالا، آغاز فاز اجرایی و اعزام نیروها، در انتظار توافق نهایی و بررسی جزئیات فنی بین آنکارا، مسکو و باکو است.

جدیدترین خبرها و تحلیل‌های ایران و جهان را در کانال تلگرامی تسنیم بخوانید. (کلیک کنید)

در 10 سال گذشته، همواره بین 70 تا 100 افسر و نظامی ترکیه در جمهوری آذربایجان مستقر بوده اند اما حالا قرار است شمار نظامیان، ترک در این کشور، چندین برابر شود.

با صدور مجوز اعزام نیرو به جمهوری آذربایجان، باز هم توجه مردم و محافل رسانه ای ترکیه به سوی این موضوع جذب شد که هم اکنون، نیروهای مسلح این کشور، در کدام کشورهای جهان و با چه اهدافی حضور دارند.

این بحث از آنجا اهمیت دارد که اقتصاد ترکیه، حال و روز خوشی ندارد و بخش قابل توجهی از مردم این دیار، برای تامین امرار معاش با مشکل مواجه هستند و در چنین شرایطی انتظار می رود که مصارف و هزینه های سنگین اعزام نیرو به حوزه های برونمرزی، مورد اعتراض قرار بگیرد.

اما واقعیت این است که در ساختار سیاسی، اجتماعی و رسانه ای ترکیه، اعتراضی جدی نسبت به این موضوع وجود ندارد. حضور نظامی در برخی از کشورهای جهان، در چهارچوب ماموریت ناتو است اما در چند سال اخیر، حضور بدون مجوز و تلاش برای تاسیس پایگاه های نظامی برونمرزی، برای آنکارا تبدیل به هدف شده است.

3 قاره، 13 کشور

حالا حضور برونمرزی نظامیان ترکیه در 3 قاره آسیا، اروپا و آفریقا و در 13 کشور جهان، باعث شده که پس از آمریکا، ترکیه دومین کشوری باشد که به اقصی نقاط جهان نیرو اعزام کرده است. 13 کشور مزبور عبارتند از: بخش ترک نشین قبرس، افغانستان، لبنان، کوزوو، بوسنی، آلبانی، سوریه، عراق، لیبی، سومالی، قطر، پاکستان و جمهوری آذربایجان.

حضور نظامی در قبرس، پیچیده و نامعلوم

بیشترین و طولانی ترین حضور نظامیان ترکیه در بخش ترک نشین قبرس است که حالا 5 دهه از آن سپری شده و بر اساس آمارهای رسمی، دست کم 40 هزار نفر از نظامیان ترکیه در بخش ترک نشین قبرس، حضور دارند.

در بین این تعداد نیرو، هزاران افسر و درجه دار نیز زندگی می کنند که خانواده خود را نیز به محل ماموریت، منتقل کرده اند. بخش غالب نیروهای انتظامی و امنیتی قبرس ترک نیز، ترکیه ای هستند و احتمالاً مجموع آنان اندکی بیش از 50 هزار نفر است.

از دید دولت اصلی قبرس و نه دولت دفاکتوی «جمهوری ترک قبرس» و همچنین از دید یونان، حضور نظامیان ترکیه در بخش ترک نشین، عبارت از «اشغال» است. اما سپری شدن چند دهه از این واقعه، در عمل، آن را به یک موضوع حقوقی و نظامی پیچیده و غامض تبدیل کرده و معلوم نیست چه زمانی به این حضور پایان داده خواهد شد.

حضور ناتویی در افغانستان، لبنان، کوزوو، بوسنی و آلبانی

حضور در ناتو در دهه های گذشته، برای ترکیه، تبعات سیاسی و دفاعی خاصی به همراه آورده است.

برخی از تحلیل گران، معتقدند که اساساً عضویت در ناتو، خیر و برکتی برای ترکیه نداشته و اتفاقاً بین این کشور با جهان شرق، فاصله انداخته و برای چند دهه متمادی، نه تنها مغزهای نظامی و ژنرال های بزرگ ترکیه و صنایع دفاعی این کشور را وابسته بار آورده، بلکه موجب آن شده که درزها و شکاف های امنیتی خاصی هم در ترکیه به وجود بیاید و ناتو در برخی مسائل حساس کشور، نفوذ کند.

اما در مقابل، تحلیل گران دیگری هم هستند که بر این باورند عضویت در ناتو به سوی ترکیه بوده و موجب آن شده، ترکیه به جهان غرب نزدیک شود و بتواند در حفظ موازنه منطقه ای و جهانی به درستی عمل کند.

2 هزار نفر از نیروهای ترکیه در افغانستان حضور دارند و مارشال رشید دوستوم نیز که سالها در ترکیه زندگی کرده و پسر ارشد او نیز از دانشکده افسری استانبول فارغ التحصیل شده، روابط نزدیکی با آنکارا دارد.

همچنین 24 افسر ترکیه در آلبانی، 100 نفر در لبنان و 400 نفر از آنان در کوزوو و 250 نفر در بوسنی حضور دارند و به عبارتی روشن، حضور برونمرزی نظامیان ترکیه در چهارچوب ماموریت های محوله ناتو، صرفاً در 4 کشور و در حد کمتر از 3 هزار نفر است.

حضور بدون مجوز در عراق و سوریه

ترکیه، نامِ حضور نیروهای خود در سوریه را «تلاش برای حفظ امنیت و بقای ملی» و «مبارزه با ترور» گذاشته و بر اساس آمارهای رسمی، دست کم 5 هزار نفر از نظامیان تحت امر دولت ترکیه در مناطق مختلف سوریه پراکنده شده اند و احتمالاً آمار واقعی فراتر از این است و البته ده ها هزار مخالف سوری دولت سوریه نیز، توسط ترکیه و نظامیان این کشور، حمایت و هدایت می شوند.

سوریه، حضور نظامیان ترکیه در خاک کشورش را به عنوان ورود بدون مجوز و اشغالگری قلمداد کرده و حالا چندین شهر و منطقه در شمال سوریه، در دست نیروهای نظامی ترکیه است.

ترکیه اعلام کرده که در عراق، صرفاً 3 پایگاه رسمی و 2 هزار و 500 نفر نیرو دارد. اما با احتساب قرارگاه های تاکتیکی و اردوگاه های کوچک، شمار نقاط محل حضور نیروهای ترک در عراق، بیش از 25 مرکز است و علاوه بر این، خانه های امن و مخفی فراوانی هم در اختیار نیروهای امنیتی تحت امر آنکارا است.

قطر کانون مهم

کشور ثروتمند قطر، برای دولت برآمده از حزب عدالت و توسعه، یک متفق سیاسی و در عین حال، یک شریک تجاری و سرمایه گذار بزرگ و اثرگذرا است.

تحلیلگران سیاسی و امنیتی ترکیه بر این باورند که تاسیس پایگاه نظامی ترکیه در قطر، یک گام استراتژیک به منظور مقابله با تحرکات عربستان سعودی و امارات متحده عربی است و با آن که فعلاً فقط 300 سرباز ترک در این پایگاه حضور دارند، اما ساخت پایگاه، دوراندیشانه بوده و ظرفیت آن برای 3 هزار نفر است.

اهمیت آفریقا

بنا به اظهارات خلوصی آکار وزیر دفاع ترکیه، بزرگترین پایگاه نظامی برونمرزی نیروهای مسلح ترکیه در خاک موگادیشوی سومالی قرار گرفته است.

در حال حاضر فقط 200 فرمانده و افسر آموزش دهنده ترک در این پایگاه حضور دارند اما واقعیت این است که ظرفیت پایگاه برای حضور بیش از 5 هزار نفر نیرو ساخته شده و از سال 2017 میلادی تاکنون، صدها افسر و درجه دار سومالی، در این پایگاه آموزش دیده اند.

ترکیه در لیبی نیز یک قرارگاه نظامی بزرگ تاسیس کرده که در مورد شمار نفرات آن اطلاعاتی منتشر نشده است. اما گفته می شود که در این مرکز، علاوه بر فرماندهی و هماهنگی مشترک بین ژنرال ها و افسران ترک و لیبیایی، تجهیزات و امکانات ویژه برای رصد هوایی و به کارگیری پهپادهای بزرگ ترکیه نیز در نظر گرفته شده است.

بلندگویی که گند می زند

حزب عدالت و توسعه به عنوان قدرتمندترین حزب سیاسی دو دهه اخیر ترکیه، همواره توانسته است با استفاده از مجموعه ای عظیم از مطبوعات و رسانه های اثرگذار، قدرت را در دست خود حفظ کند.

اما حالا بخشی از این رسانه ها، برای آکپارتی یا حزب عدالت و توسعه، نه به یار شاطر، بلکه به دردسر و بار خاطر تبدیل شده و در شرایطی که اتاق فکر حزب، تلاش می کند تا موضوع اعزام های برونمرزی را تحت عنوان «مشارکت در تثبیت صلح و ثبات» قلمداد کند، روزنامه ینی شفق که از بوق ها و روزنامه های تندرو وابسته به حزب حاکم است، چنین تیتری می زند: «ترکیه، به اراضی عثمانی باز می گردد»!

انتهای پیام/