لنزهای بی‌باک| عکاسی که برای ثبت کرونا تا «ووهان» چین رفت!/ ماجرای دختری که از درد، پنجه برتخت بیمارستان می‌سایید
محمد نسیمی عکاس وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور می‌گوید که سخت‌ترین لحظه عکاسی از کرونا برایش لحظه‌ای بوده که نتوانسته است از آن عکاسی کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی ارکان مهم رسانه‌ای در مبارزه با ویروس نحس کرونا عکاسان خبری‌اند که از آغاز فراگیری این ویروس شوم تا به حال در خط مقدم مبارزه با آن قرار داشته‌اند؛ با وجود این، به نظر می‌رسد تاکنون آنگونه که باید به فعالیت‌های این قشر زحمتکش و پرتلاش رسانه‌ای و نقش کلیدی آنها در انتقال امید و انگیزه به آحاد جامعه توجه نشده است؛ به ویژه در دوران شیوع ویروس کرونا، مجاهدت‌های این عکاسان در خط مقدم مبارزه با این ویروس نامبارک، چشمگیر و قابل توجه بوده است.
به همین بهانه تصمیم گرفتیم در قالب پرونده خبری ویژه دوران کرونا موسوم به «لنزهای بی‌باک»، به سراغ این قشر پرتلاش عرصه خبر برویم و به ثبت تجربیات و خاطرات آنها از عکاسی در عصر فراگیری کرونا بپردازیم.
در نخستین بخش از این پرونده، به سراغ «سعید سجادی» عکاس خبرگزاری آنا رفتیم و در دومین بخش از این پرونده نیز با «حسین یاراحمدی» عکاس باشگاه خبرنگاران جوان هم‌صحبت شدیم و به ثبت تجربیات این دو عکاس خبری در مواجهه با کرونا پرداختیم؛ در سومین بخش از این پرونده نیز با «ساسان مؤیدی» عکاس شناخته شده سال‌های دفاع مقدس درباره اهمیت عکاسی و قدر کار عکاسان خبری در دوران کرونا به گفت‌وگو نشستیم؛ در چهارمین بخش از این پرونده ویژه با «احمد ظهرابی» عکاس خبرگزاری ایسنا در قم هم‌کلام شدیم.
در پنجمین بخش از پرونده «لنزهای بی‌باک» به سراغ «سیدعباس میرهاشمی» عکاس شناخته شده سال‌های دفاع مقدس رفتیم و با او در باب ارزش کار عکاسان خبری در عصر فراگیری کرونا به گفت‌وگو نشستیم و در ششمین قسمت از این پرونده ویژه خبری به سراغ «محسن عطایی» عکاس خبرگزاری فارس رفتیم و به مستندنگاری تجارب این عکاس خبری در مواجهه با کرونا پرداختیم؛ در هفتمین بخش از پرونده ویژه «لنزهای بی‌باک» با «محمدحسن ظریف‌منش» عکاسخبرگزاری تسنیمهم‌کلام شدیم و به ثبت تجارب و خاطرات تلخ و شیرین این عکاس خبری در رویارویی با شرایط فراگیری کرونا پرداختیم و سرانجام در هشتمین بخش از این پرونده ویژه خبری به سراغ «محمدرضا عباسی» عکاس خبرگزاری مهر رفتیم و با او درباره تجربه سخت و متفاوت عکاسی از شرایط کرونا به گفت‌وگو نشستیم.
مشروح هریک از این هشت گفت‌وگو در لینک‌های زیر قابل مشاهده است:
اکنون در نهمین بخش از این پرونده ویژه خبری، به سراغ «محمد نسیمی» عکاس وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور رفتیم و با او درباره تجارب خاص و منحصربه‌فردی که در دوران عکاسی از شرایط کرونایی به دست آورده است، به گفت‌وگو پرداختیم. نکته شایان توجه درباره این عکاس خبری حوزه سلامت این است که او در مسیر دشوار عکاسی از کرونا خود نیز نه یک بار بلکه دو بار گرفتار این ویروس منحوس شده و خوشبختانه در هر دوبار توانسته است آن را شکست دهد.
این عکاس خبری در گفت‌وگو با خبرنگار تجسمی خبرگزاری تسنیم، ضمن ارائه تحلیلی از وضعیت عکاسی بحران در کشور گفت: کشور ما کشوری نسبتاً بحران‌خیز است و ما در برهه‌های زمانی مختلف، بحران‌های متعددی را تجربه کرده‌ایم که ازقضا برخی از این بحران‌ها مثل جنگ تحمیلی برای ما تقدس داشته‌اند و برخی دیگر نیز شامل بلایای طبیعی بوده‌اند؛ تصور من این است که در هر دو قسم از بحران‌های مذکور، عکاسان ما ورودی خوب و شایسته و عملکردی جسورانه و شجاعانه داشته‌اند.
وی بیان کرد: گنجینه تصویری باقی مانده از دوران دفاع مقدس و آرشیو تصاویر مربوط به حوادث و بلایای طبیعی رخ داده در طول تاریخ کشور حاکی از آن است که عکاسان ما در مواجهه با اقسام بحران‌ها عملکرد مقبولی از خود به جا گذاشته‌اند.
نسیمی با اشاره به تجربه متفاوت عکاسی از کرونا به عنوان شاخه‌ای متمایز از عکاسی بحران در مقایسه با دیگر شاخه‌های این گونه عکاسی یادآور شد: بخش سخت و متفاوت عکاسی از کرونا این بود که شما تهدید را با چشم‌هایتان نمی‌دیدید و نمی‌توانستید به فراخور مواجهه با آن واکنش متناسبی از خود نشان دهید؛ این در حالی است که در بحران‌های دیگر مثل: سیل، آتش‌سوزی و... تهدید قابل مشاهده و محسوس است و شما هنگام مواجهه با بحران قادرید واکنشی مقتضی و متناسب از خود بروز دهید. در عکاسی از کرونا شرایط به گونه‌ای است که بخش عمده نگرانی‌های شما پس از عکاسی رخ عیان می‌کند؛ هنگامی که از بیمارستان و محیط ICU خارج می‌شوید و مدام با خود فکر می‌کنید که آیا تجهیزات بهداشتی و محافظتان به خوبی از شما حفاظت کرده‌اند یا خیر.
این عکاس خبری ادامه داد: افزون بر موارد مذکور، برخی از اتفاقاتی که در حین عکاسی از بیماران کرونایی برای شما به عنوان یک عکاس خبری رخ می‌دهد نیز به مراتب متأثرکننده و فراموش‌نشدنی است؛ به نحوی که ممکن است تا مدت‌ها و شاید سال‌ها از ذهنتان خارج نشود؛ گویی خراشی پایدار و همیشگی در ذهنتان برجای می‌گذارد؛ برای مثال، صحنه زجر کشیدن یک بیمار کرونایی از فرط درد و نفس‌تنگی یا صحنه جان باختن بیماری دیگر به دلیل شدت آسیب‌های ناشی از کرونا یا صحنه‌های مربوط به تلاش جانانه، مجاهدانه و بی‌دریغ کادر سلامت و پزشکی کشور برای زنده نگه داشتن یک بیمار کرونایی و... همه و همه جزو تصاویری‌اند که تا مدت‌ها در ذهن شما ثبت و تداعی می‌شوند و نمی‌توان به سادگی آنها را از یاد برد.
عکاس وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور درباره چگونگی تجربه آغاز عکاسی از کرونا گفت: حدوداً بهمن ماه 1398 بود که نخستین نمونه‌های ابتلا به ویروس کرونا در شهر ووهان چین شناسایی شد؛ ازقضا در آن مقطع گروهی از شهروندان ما نیز در ووهان چین و شهرهای مجاور آن مستقر بودند که ترکیب غالب آنها را دانشجویان تشکیل می‌دادند؛ این گروه با توجه به شرایط وخیم حادث شده در چین، خواهان بازگشت به ایران بودند.
وی ادامه داد: قرار شد تیمی از ایران برای بازگرداندن این گروه به ووهان چین اعزام شود؛ من نیز درخواست کردم تا به عنوان عکاس خبری در این تیم اعزامی حضور داشته باشم؛ ابتدا آقای دکتر نمکی وزیر محترم بهداشت، درمان و آموزش پزشکی کشور از پذیرش درخواستم امتناع ورزید اما در ادامه پس از تشریح دلایلمان مبنی بر لزوم حضور در این سفر، ایشان قانع شدند و من با همراهی تیمی 5 نفره از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به چین اعزام شدیم؛ بدین ترتیب، نخستین مواجهه من با کرونا در شهر ووهان چین رقم خورد.
وی با اشاره به حس و حال و فضای حاکم بر شهر ووهان چین افزود: زمانی که ما در فرودگاه ووهان حاضر شدیم، فهمیدیم که شهر در قرنطینه کامل به سر می‌برد و هیچ جنبنده‌ای در خیابان‌ها به چشم نمی‌خورد؛ گرچه اجازه خروج از فرودگاه را پیدا نکردیم اما من این فرصت را داشتم که حدود 32 ساعت عملیات میدانی در محوطه فرودگاه داشته باشم. یکی از نکات جالب توجه برایم این بود که ما با تجهیزات حفاظتی کامل در چین حضور پیدا کرده بودیم اما عوامل فرودگاه چین به اندازه ما مجهز نبودند.
این عکاس خبری با اشاره به لحظات و خاطرات تلخ و شیرین عکاسی از شرایط کرونا گفت: با توجه به ماهیت تلخ و بحران‌گونه عکاسی از کرونا، تصور می‌کنم در طول عکاسی از این بحران لحظه شیرینی برایم رقم نخورده است؛ آنچه تاکنون شاهد بودم، عمدتاً مشتمل بر درد و رنجی بود که مردم و کادر درمان متحمل می‌شدند؛ دیدن این لحظات برایم بسیار سخت و تلخ بود و همان‌طور که پیش‌تر هم اشاره کردم، گمان نمی‌کنم این صحنه‌های سخت تا سال‌ها از ذهن من، مردم و کادر بهداشت، درمان و سلامت کشور خارج شود.
وی با اشاره به سخت‌ترین لحظه‌ای که هنگام عکاسی از شرایط کرونا با آن مواجه شده است، اظهار کرد: فکر می‌کنم سخت‌ترین لحظه عکاسی از کرونا برای من لحظه‌ای بود که نتوانستم از آن عکاسی کنم؛ آن لحظه عبارت از صحنه جان دادن دختری 28 ساله و مبتلا به کرونا بود که از فرط درد بر تخت بیمارستان پنجه می‌سایید؛ من با دیدن این صحنه عمیقاً تحت تأثیر احساساتم قرار گرفتم و دیگر نتوانستم دوربین را در دستانم نگه دارم و تصویری ثبت کنم؛ جالب آنکه این نخستین بار بود که در حین عکاسی چنین اتفاقی برایم رخ می‌داد و اینگونه متأثر می‌شدم؛ اگرچه به لحاظ حرفه‌ای نباید تحت تأثیر احساسات و عواطف قرار می‌گرفتم اما سختی و تلخی آن لحظه به حدی بود که این اتفاق برای اولین بار رخ داد؛ البته باید این را هم بگویم از اینکه نتوانستم آن لحظه را ثبت کنم، ناراحت نیستم و خود را مذمت نمی‌کنم؛ چراکه فکر می‌کنم با عدم ثبت آن لحظه، روح بسیاری از مخاطبانی که ممکن بود در آینده با آن عکس‌ها مواجه شوند را نیازردم.
نسیمی در پایان سخنان خود ضمن تجلیل از تلاش‌ها و زحمات ارزنده کادر بهداشت، درمان و سلامت کشور، خاطرنشان کرد: آنچه در طول روزهای عکاسی از شرایط کرونایی کشور با آن مواجه شدم، عبارت از مجاهدت بی‌نظیر کادر بهداشت، درمان و سلامتمان بود؛ به جرأت می‌توانم بگویم که طی 8 سالی که به عنوان عکاس تخصصی حوزه سلامت مشغول به کارم، چنین حجمی از ایثار، فداکاری و مجاهدت را به چشم ندیده بودم.
انتهای پیام/
