شاخص‌های ممتاز پرستاران/ صفاتی که امت پیامبر(ص) به خاطر آن وارد بهشت میشوند
پیامبر(ص) در حدیثی زیبا فرمودند: بیشترین چیزى که امت من به سبب آن وارد بهشت میشوند، تقوا و حسن خلق است؛ موضوعی که در پرستاران نمود زیادی دارد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، در میان تمام مشاغل و تخصص‌های موجود در جامعه شغلی که برکت و عطر وجودی آن را بسیاری از افراد جامعه استشمام و احساس کرده‌اند، شغل پرستاری است که در این روزها هرچه از آن بگوییم باز هم کم است. تخصص و حرفهٔ پرستاری یکی از مشاغل مقدسی است که کمتر کسی پیدا میشود که از آثار و برکات وجودی آن در حیات خود بهره‌مند نشده باشد. از این‌رو در جهت تکریم و بزرگداشت قشر زحمت‌کش کادر پزشکی و پرستاران در این نوشتار تلاش داریم به پاس زحمات بی‌دریغ این فرشته‌های نجات برخی از شاخص‌ها و مؤلفه‌های پرستار نمونه را مورد بررسی و واکاوی قرار دهیم.
1-پرستاری به وقت خداپرستی و خدا دوستی
یکی از مهم‌ترین و زیباترین اوصاف و ویژگی‌های ممتاز پرستاران نمونه، خداگرایی و اخلاص است. پرستار نمونه پیش از هر اقدام و خدمتی در کادر درمان، به دنبال کسب رضایت الهی است. عشق و علاقه این چنین افرادی به خدای متعال موجب شده است که تمام کارها و رفتارهای خود را تنها برای رضای خدای متعال خالص کنند و نه از مریض و نه از هیچ‌کس دیگر چشم‌داشت تقدیر و تشکری نداشته باشند. نگاه توحیدی به زندگی و خدمترسانی موجب شده است این دسته افراد پیش از نگاه به جاه و موقعیت دنیوی، رضایت الهی را به نظاره بنشینند. «قُلْ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُکِی وَمَحْیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ؛[1] بگو: در حقیقت، نماز من و [سایر] عبادات من و زندگى و مرگ من، براى خدا، پروردگار جهانیان است.»
2- پرستاری به وقت حسن خلق و مهرورزی
کمتر کسی که دیده میشود که با سختی‌ها و مشقت کار پرستاری آشنا نباشد. مخاطرات این شغل خداپسندانه آن‌قدر زیاد است که به‌طور قطع و یقین می‌توان اینچنین بیان کرد که کمتر کسی توان و توفیق انجام این کار آسمانی را پیدا می‌کند. یک پرستار در طول روز با صحنه‌های دردناک و خسته‌کنندۀ بسیاری مواجه میشود. در برخی از اوقات علاوه بر بدخلقی‌های یک بیمار، همراهان آنها نیز قلب پرستار مهربان را می‌آزارند، اما با این وجود یک پرستار نمونه در مقابل سختی‌ها و ناملایمات حرفه خود کمترین بدخلقی را از خود بروز نمی‌دهد. اینچنین پرستارانی با سعۀ صدر و با حسن خلق، دارویی شفابخش بر درد و دلهرهٔ بیماران‌اند و همواره تلاش دارند که با مهر و محبت روی خوشی از جامعه پرستاری را به جامعه عرضه کنند.
در اهمیت و ارزش حسن خلق در فرهنگ و اندیشه اسلامی روایات فراوانی نقل شده است؛ از جمله اینکه در منابع روایی از رسول خدا صلى‌الله‌علیه‌وآله اینچنین نقل شده است: «أَکْثَرُ مَا تَلِجُ بِهِ أُمَّتِیَ الْجَنَّةَ تَقْوَى اللَّهِ وَ حُسْنُ الْخُلُقِ؛[2] بیشترین چیزى که امت من به سبب آن وارد بهشت میشوند، تقوا و حسن خلق است.»
3- پرستاری به وقت عاشقی و خدمترسانی
یکی از اوصاف و شاخص‌های ممتاز و ویژه پرستاران نمونه، عاشقی و خدمترسانی است. این دسته افراد بیش از همه افراد به کار خود عشق و علاقه دارند. خدمترسانی آنها به همنوعان نه از روی اجبار و اکراه و نه از روی منّت و ترحم، بلکه از روی عشق و علاقه به خدمترسانی به مردم است. کار بی‌منت آنها چنان پر سود و منفعت است که با هیچ ملاک و معیار دنیوی نمی‌‌توان آن را قیمت‌گذاری کرد. «مَنْ نَفَّسَ کُرْبَةَ مُؤْمِنٍ فَرَّجَ اللَّهُ عَنْهُ کُرَبَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَة؛[3]; هر کس اندوهی را از دل یکی از اهل ایمان بزداید، خداوند متعال غصه‌های دنیا و آخرت او را از میان برداشته [مشکلاتش را حل خواهد کرد]».
4-پرستاری به وقت صبوری و بردباری
هیچ کاری بدون صبوری و بردباری به نتیجه مطلوب منتهی نمی‌شود. صبر و بردباری یکی از اصول و ارکان زندگی پرستاری است. پرستار تنها دغدغه و مشکلات محیط کاری را به دوش نمی‌کشد. در واقع پرستار از یک طرف باید متوجه نیازهای محیط خانواده و امدادرسانی به اهل خانه باشد و از طرف دیگر باید التیام بخش درد و رنج ارباب رجوعی باشد که با کوهی از درد و رنج به جامعه پرستاری پناه برده است. در اهمیت و ارزش صبر و بردباری در روایات اینچنین از امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام نقل شده است: «الصَّبْرُ فِی الْأُمُورِ بِمَنْزِلَةِ الرَّأْسِ مِنَ الْجَسَدِ فَإِذَا فَارَقَ الرَّأْسُ الْجَسَدَ فَسَدَ الْجَسَدُ وَ إِذَا فَارَقَ الصَّبْرُ الْأُمُورَ فَسَدَتِ الْأُمُورُ؛[4] نقش صبر در کارها همانند نقش سر در بدن است؛ همچنان که اگر سر از بدن جدا شود، بدن از بین مى‌رود، صبر نیز هرگاه همراه کارها نباشد، کارها تباه مى‌‌شوند.»
* حجت‌الاسلام علی بیرانوند استاد حوزه علمیه قم
========================
پی‌نوشت:
[1]. سوره مبارکه انعام، آیه 162.
[2]. الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج2، ص100، ح6.
[3].نزهة الناظر و تنبیه الخاطر، ص82، ح6.
[4]. کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص90، ح9.
انتهای پیام/
