شعر در مدح امام هادی (ع)|بی سبب نیست اگر عادتش احسان شده است، نوه‌ی ارشد آقای خراسان شده است

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، 15 ذی‌الحجه سالروز ولادت امام علی النقی، است. امام هادی دهمین امام شیعیان و فرزند امام جواد(ع) است. او به مدت 33 سال امامت را به عهده داشت. 

در سالروز ولادت امام دهم شیعیان چند نوسروده از شاعران آیینی کشورمان منتشر می‌شود. 

مجید تال

آمده تا سخن از چشم خود آغاز کند
دهمین پنجره را سمت خدا باز کند
تا که یک پرده ، خدا را به من ابراز کند-
جگر شیر بیارید که اعجاز کند
دهمین مرتبه امروز، قیامت آمد
علی آخر دنیای امامت آمد

رد پایش همه جا قبله نما می‌سازد
خطی از جامعه‌اش جامعه را می‌سازد
خادم خانه‌اش از خاک، طلا می‌سازد
کرمش نیز به شدت به گدا می‌سازد
بی سبب نیست اگر عادتش احسان شده است
نوه‌ی ارشد آقای خراسان شده است

گوشه‌ی صحن عجب حال و هوایی دارم
برسرم سایه‌ی ایوان طلایی دارم
ازسر سفره‌ی او نان و نوایی دارم
سامراییم و عادت به گدایی دارم
سامرا، کرب و بلایی به نظر می‌آید
این دو شش گوشه به دنیا چقدر می‌آید

اسماعیل شبرنگ

بی قرارم فقط برای شما
صحن دل مملوّ از هوای شما

السلام علیک یا هادی (ع)
در دل شیعه هست جای شما

با سلامی که محضرت دادم
می‌رسم صحن با صفای شما

در مسیر بهشت خواهم بود
همقدم پشت ردّ پای شما

نامتان آمد و شب میلاد
پرکشیدم به سامرای شما

پس بخوان آیه آیه جامعه را
تا بپیچد کمی صدای شما

ای جگرگوشه‌ی امام رضا (ع)
راضی‌ام می‌کند رضای شما

ذکر باب المراد ما هستی
هادی بن جواد ما هستی

ای نوابخش بی‌نوایی‌ها
فصل لبخند همصدایی‌ها

بین ما فاصله چه بسیار است
خسته‌ام خسته از جدایی‌ها

بهترین وقت دل سپردن بود
لحظه‌ی سبز آشنایی‌ها

با خدایی و هر که دور از توست
گشته همرنگ بی‌خدایی‌ها

دست ما را بگیر و لطفی کن
تا که باشیم از فدایی‌ها

هر که همسایه با تو شد آسود
خوش به احوال سامرایی‌ها

زائر بی‌قرارتان نامش
رفته در جمع کربلایی‌ها

سامرا حکم عطر کربلا دارد
آب و خاکی پر از بها دارد

سیده فرشته حسینی

بارها مهر اجابت را از این وادی گرفتم 
هر چه حاجت خواستم از حضرت هادی گرفتم 

من درختی خشک بودم در مسیر باد غم‌ها 
با نسیم گنبدش گل-غنچه‌ی شادی گرفتم 

او اجابت میکند بی‌آنکه حتی خوانده باشد
نامه هایی را که من از اهل آبادی گرفتم 

در سکوت سهمگین سامرا تا پا نهادم 
از حصار غصه‌هایم برگ آزادی گرفتم 

بیت آخر را نوشتم از نگاهش تا همینجا
حاجتی را باز هم از حضرت هادی گرفتم

محمدعلی بیابانی

برای عشق دوباره بهانه پیدا شد
بهانه‌ی غزلی عاشقانه پیدا شد
طنین آمدن کیست اینکه از طربش
قلم به شور رسید و ترانه پیدا شد
الا که گمشدگان هدایتید هنوز
پی نشانه نگردید، خانه پیدا شد
برای مرغ دل چند بام و چند هوا
هم آشیانه و هم آب و دانه پیدا شد
میان باغچه، یاسی شکفت وقتی که
گل جواد به دست سمانه پیدا شد

رسید چشمه‌ی کوثر رسید آب حیات
به مقدم دهمین مصحف خدا صلوات
ببین محمد سوم! علی چارم را
میان صورت او با نبی تفاهم را
چه صورتی که شراب لبان نوشینش
به نیم جرعه‌ی خود مست می‌کند خم را
ببین که پشت در خانه‌ات همه جمعند
ببین گدایی خورشید و ماه و انجم را
برای مردم ری از تنور احسانت
عطا نما دو سه تا لقمه نان گندم را
نثار این همه تبریک را ز ما بپذیر
حواله‌ایست اهالی مشهد و قم را

بیا که شب شب شادی‌ست فاطمه تبریک
شب ولادت هادی‌ست فاطمه تبریک
 
غزل به پای تو برده خیال‌های مرا
در آسمان تو وا کرده بال‌های مرا
نگاه نغز تو بر بیت‌های پر نقصم
چه خوش به بار رسانده نهال‌های مرا
بگو اگر که خدا نیستی که هستی تو؟
بیا و کفر نبین احتمال‌های مرا
الا که خط به خط جامعه کبیره‌ی تو
جواب داده تمام سوال‌های مرا
وصال چشم من و خاک پات ناشدنی‌ست
ولی بیا شدنی کن محال‌های مرا

من آشنای سرای قدیمتان هستم
گدای حضرت عبدالعظیمتان هستم

تمام دغدغه‌ی تو خدا شناختن است
تمام خواهش من هم تو را شناختن است
بدون اذن تو دردی دوا نخواهد شد
که راه اصلی درمان دوا شناختن است
تو آشنای تمام غریب‌ها هستی
وگرنه کار همه آشنا شناختن است
دو دست خالی ما را یقین تو می‌بینی
مرام و مشی کریمان گدا شناختن است
اگر که خورده مسیرت شبی به بزم شراب
بدون شک هدفت کربلا شناختن است

چه کربلا که دلم دارد آرزویش را
خدا کند که ببینم دوباره کویش را

محمود شریفی

دلم امشب گدای سامرّاست
از تو غیر از تو را نخواهم خواست

یا علیَّ النَّقیّ و یا هادی
حرم تو بهشت قرب خداست

آسمان خاکبوس گنبد تو
کهکشان پیش پای تو برخاست

«مَهْبِطَ الْوَحْی» و «مَعْدِنَ الرَّحْمَة»
دل دریایی و زلال شماست

ذرّه با یک اشاره‌ات خورشید
قطره با یک نگاه تو دریاست

«مَن عَصاکُم فَقَد عَصَی الله» است
که مطیع شما، مطیع خداست..

«قَد نَشَرتُم شَرایِعَ الاَحکام»
راه غیر از شما فریب و خطاست

«قولُکُم صِدق، فِعلُکُم حَقٌّ
اَمرُکُم مُتَّبَع» که حکم قضاست

بسته بر بال هر ملک آمین
نَفَس جاری تو عین دعاست..

مشعل جامعه کبیرۀ تو
به یقین رهگشای اهل ولاست..

و خدا در طلیعۀ خلقت
عرش خود را به نورتان آراست..

انتهای پیام/