چرا «مستوران» بیلبورد خیابانی داشت؟/ شبکه یک سریال‌های آینده‌اش را مشخص کرد

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،  نشست خبری سریال «مستوران» در حالی امروز در ساختمان روابط عمومی صداوسیما برگزار شد که دو کارگردان این مجموعه، تهیه‌کننده و نیز اغلب بازیگران اصلی، حضور نداشتند. اتفاقی که با انتقاد رسانه‌ای همراه شد و حتی عواملِ حاضر نمی‌خواستند در جلسه مطبوعاتی شرکت کنند و نشست در آستانه تعطیلی قرار گرفت اما در دقیقه 90 برگزار شد.

فائزه یارمحمدی نویسنده، صفا آقاجانی بازیگر، الهه خادمی بازیگر، حامد محمودی بازیگر، غلامرضا الماسی مدیر گروه فیلم و سریال شبکه یک، حاضران در این نشست بودند که پیش از شروع نشست خبری، به تماس‌های مخاطبان سریال "مستوران" پاسخ دادند. سریالی که محصول سازمان هنری رسانه‌ای اوج است و پخش آن به تازگی در شبکه یک سیما به پایان رسید.

غلامرضا الماسی مدیر گروه فیلم و سریال شبکه یک در نشست مستوران با بیان اینکه فصل دوم سریال در حال طراحی و پیش تولید است و سازندگان به علت مشغله کاری نتوانستند در نشست حاضر شوند، گفت: سریال «مستوران» با هماهنگی سازمان اوج ساخته شد. پروژه‌ای که برگرفته از داستان‌های کهن و قصه‌های قرآنی است. داستان و روایت ایرانی مؤلفه مشخص این سریال بود که با دیگر سریال‌ها متفاوتش می‌کرد. در داستان‌های تاریخی پوشش و صحنه‌ها مخاطب را جذب می‌کند.

او درباره ساختِ ادامه «مستوران» و سریالِ نوروزی و رمضانی شبکه یک سیما، گفت: طبق برنامه‌ریزی تا پایان سال کار فصل دوم به اتمام می‌رسد اما اینکه پخش چه زمانی باشد، بر اساس شرایط و زمان‌بندی شبکه اعلام خواهد شد. برای ماه رمضان و عید نوروز که همزمان شده، «نون خ» قرار است پخش شود که باید حدود 30 قسمت باشد.    

مدیر گروه فیلم و سریال شبکه یک درباره سریال‌های آماده پخش شبکه یک توضیح داد: در کنداکتور پیش‌روی شبکه یک، سه ـ چهار سریال به چشم می‌خورد. «گیلدخت»، «راز ناتمام» و «جشن سربرون» که تا اواسط پاییز این دو، سه سریال آنتن شبکه را پر خواهند کرد اما هنوز قطعی نشده اول کدام پخش شود.

الماسی با بیان اینکه، بر اساس نظرسنجی، میزان مخاطبان سریال «مستوران» 15 درصد اعلام شده اما میدانی که بررسی می‌کنیم این مجموعه مخاطب قابل توجهی داشته است، افزود: تخیّل از مهمترین عناصر درام است. متأسفانه خیلی خشک و زمخت شده‌ایم و از رویا و آرزو در کارها دور شده‌ایم. کارهای کودک و نوجوان هم انجام نمی‌دهیم که مملو از رویا و رویاپردازی است.  برخی فکر می‌کنند رویا و تخیل با تعقل منافات دارد اما فانتزی و رویا در ذهن آدمهای قدیم اتفاق افتاده و الان خیلی هایش به واقعیت تبدیل شده. مثل تلویزیون و پرواز کردن که  در ابتدا رویای بشر بوده و در مسیر به واقعیت تبدیل شده‌ جهان امروزمان را آدمهایی ساخته‌اند که فارغ از روزمرگی به جهان دیگر هم فکر می‌کردند.

الماسی درباره اینکه چرا «مستوران» جزو معدود سریال‌هایی است که برایش بیلبورد شهری نصب شده است؟ توضیح داد: اینکه از ظرفیت‌های موجود برای دیده شدن سریال‌ها استفاده شود چیز بدی نیست. گاهی نگاه‌های سیاسی به اتفاقات جهت می‌دهد که خوب نیست. طراحی بیلبورد را سازمان اوج انجام داد و قصدشان این بود که اگر کسی تلویزیون را ندیده از این طریق با سریال آشنا شود. ما متاسفانه مدل تبلیغ کارهایمان در تلویزیون به وضعیت مناسبی نرسیده است. سریال یک بسته فرهنگی‌ گران است و باید برای تبلیغاتش درست هزینه شود. 

صفا آقاجانی از بازیگران سریال با بیان اینکه نقشش در «مستوران» خیلی زیاد نبوده و در قسمت‌های اول کشته می‌شود، گفت: مطمئنم همه می‌دانید کار اصلی من بازی و گویندگی در داستان‌های شب است. طبیعتا با قصه و قصه‌گویی در رادیو بیشتر عجین هستم؛ کاری که متاسفانه تلویزیون سال‌هاست انجام نداده و اصلا سراغ برانگیختن تخیل نرفته و از واقعیت صحبت کرده است. سریال‌ها همه به سمت سریال‌های آپارتمانی کشیده شده بود و فانتزی فراموش شده بود. چیزی که مردم ایران خیلی دوست دارند قصه‌گویی است. در تمام جهان هم مردم دوست دارند فانتزی ببینند و بشنوند. با این سریال این اتفاق خوب در حدی افتاد که هم مخاطبان را به تلویزیون را جذب کرد هم باعث شده بود آنچه فراموش شده بود یعنی، برانگیختن تخیل از دریچه تلویزیون ادامه پیدا کند. رویاپردازی از المان‌هایی است که کمی خوشبختی را به زندگی آدم وارد می کند.

آقاجانی در ادامه خطاب به مسئولان صداوسیما گفت: از مدیران صدا و سیما خواهش می‌کنم حالا که دیدند باید به قصه‌پردازی و رنگ و نور و فانتزی بها داده شود، از خط قرمزها و آبی‌ها و بنفش‌ها کمی بیشتر عبور کنند، برای اینکه واقعی‌تر شویم. اینها سبب می شود که واقعی نباشیم. این‌ها سبب می‌شود حتی اگر واقعیت را می‌گوییم واقعی نباشیم. مخاطب را به جایی رساندیم که به ناخن انگشت کوچک یک شخصیت هم توجه می‌کند، شاید ما باعث شدیم مخاطب انقدر به جزییات توجه کند. کمی در تولیدات بازنگری کنیم تا ذائقه تماشاگر ارتقاء پیدا کرده و به جای اینکه به جزئیات بپردازد و فقط به آن‌ها توجه کند، با جهان پیرامونش ارتباط برقرار کند.

مدیر گروه فیلم و سریال شبکه یک، در پاسخ به درخواست صفا آقاجانی اظهار کرد: ما خط قرمز نداریم. خط قرمز را برای ما مخاطب و مجموعه عقاید و فرهنگمان تعیین می‌کند. فرهنگ هر سرزمینی متفاوت است. قضیه را وقتی در حیطه ملی نگاه کنیم، می‌بینم که بسیاری از این نکات را خود مردم از ما می‌خواهند که رعایت کنیم. مردم فرهنگ مدارند. توجه به جزئیات جزو محاسن مردم ما به حساب می‌آید، چون سواد رسانه‌ای مردم بیشتر شده است.

وی افزود: تلویزیون یکی از رسانه‌هایی است که به ارتقاء سطح سواد رسانه ای مردم کمک کرده و رسانه‌ها و پلتفرم‌های دیگر هم مؤثر بوده‌اند. ممکن است نکاتی برای ما برجسته شود ولی اگر ما مخاطبان را از سیستان و بلوچستان تا آذربایجان با تنوع فرهنگی و ملی در نظر بگیریم، سبب می‌شود که به جزییات توجه کنیم. این خیلی خوب است که مخاطب ما هم جزئیات را خوب می‌بیند هم کلیات را. اولین کسی که سانسور می‌کند خود نویسنده است بعد کارگردان و عوامل و .... ما یک گروه هستیم و آنچه شایسته مخاطب نیست را پیرایش می‌کنیم. 

فائزه یار محمدی یکی از نویسندگان «مستوران» در پاسخ به این سؤال که سریال دقیقاً در چه برهه زمانی می‌گذرد، گفت: مستوران پروژه پر چالش و سختی بود. قصد اصلی ما در گروه نویسندگی بحث قصه بود که بتوانیم سنت قصه‌گویی و قصه شنیدن را احیا کنیم؛ می‌خواستیم رسمی قدیمی که از مادر بزرگ‌ها به یاد داریم احیا شود. منابع ما هم قصه‌های شفاهی بود که در دسترس بود و منابعی که از قصه های قدیم موجود است. بازخوردهای مردم امروز در روابط عمومی خدا را شکر مثبت بود. 

او خاطرنشان کرد: ما در نگارش مستوران قصد داشتیم به یاد مردم بیاوریم که دوباره خیال‌پردازی کنند اما همچنان با این سؤال مواجه می‌شدیم که دقیقاً بگویید این سریال در چه برهه زمانی است. اصلا شروع قصه "یکی بود یکی نبود یک شهری بود" است مثل قصه‌های قدیمی مادر بزرگ‌ها است. نمی‌خواستیم آدرس مطلقی بدهیم که همه به آن آدرس مراجعه بکنند. تلاش کردیم همچنان که به عرصه تخیل ورود پیدا می‌کنیم عناصری هم داشته باشیم که مخاطب احساس قرابت کند. 

یارمحمدی در پاسخ به سؤال تسنیم درباره اینکه عمده شخصیت‌های «مستوران» منفی و دارای صفات بدی‌‌اند، در حالی که در قصه‌های کهن ایرانی با شخصیت‌های مثبتی مواجهیم، گفت:  وقتی سیر مطالعاتی سریال را شروع کردیم  بین داستان‌های کهن و فیلمنامه‌های مدرن به تناقضاتی برخوردیم و تبدیل این دو، کار خیلی سختی بود. در داستان‌های کهن اغلب کاراکترهای یا منفی منفی‌اند یا سفید مطلق. و روابط علت و معلولی خیلی جاها وجود ندارد. اینها باعث فاصله‌گذاری کار با مخاطب می‌شد و سریال را به کار کودک تبدیل می‌کرد. بنابراین یکی از مهمترین چالش‌های ما این بود که چه بکنیم تا داستان را به ذائقه مخاطب نزدیک کنیم و در عین حال به داستان‌های کهن وفادار باشیم.

وی هم‌چنین درباره عدم حضور قهرمان در سریال «مستوران» برخلاف سریال‌های فانتزی خارجی گفت: در داستان های کهن مواجهه هولناکی با خانم‌ها می‌بینیم. "مستوران" ادای دینی به خانم‌ها در قصه‌گویی بود که آن‌قدر هم که گفته شده همه‌شان کار خراب‌کن نیستند. ما تلاش کردیم کاراکترها خاکستری باشند تا مخاطب بتواند همذات‌پنداری کند. خودم خیلی جاها با شخصیت منفی جهاندخت همذات‌پنداری کردم و برایش گریه کردم. کاراکترهای منفی را هم می‌توان درک کرد. شاید اگر جور دیگر ی با آن آدم‌ها تعامل می‌شد، آدم‌های بد، آنقدر بد نمی‌شدند.

در ادامه این نشست، الهه خادمی، یکی از بازیگران مستوران، هم گفت: نقش خانم‌ها در این کار بسیار متفاوت از دیگر سریال‌ها بود. تفاوت بزرگش با بقیه کارهای تلویزیون این بود که خانم‌ها بسیار پیش برنده بودند و این خیلی برای من مهم بود. مردم هم از این موضوع استقبال کردند. ما فانتزی و افسانه‌ها را در سریال هایمان کم داشتیم که در مستوران به آن پرداخته شد.

حامد محمودی که در این سریال نقش یک معلول ذهنی را ایفا کرده هم با بیان اینکه تصویربرداری سریال بیش از یک سال طول کشیده است، گفت: خطی نبودن داستان وجه تمایزش بود. زندگی چند خانواده را شرح می‌داد تا مخاطب با شخصیت مورد نظرش همذات‌پنداری کند. مردم از این تعجب می‌کردند که من سالمم. در تماس‌ها مخاطبان دوست داشتند فصل های بعدی ساخته شود. احمدآباد مستوفی،  شهرک نور  و شهر دفاع مقدس از لوکیشن‌های سریال بود. یکی از سختی‌های کار این بود که احمدآباد مستوفی نزدیک فرودگاه است و هر چند دقیقه یک بار هواپیما رد می‌شد. یکی دیگر هم این بود که یا هوا سرد سرد بود یا گرم گرم و برای ما با آن پوشش و گریم سخت بود.

انتهای پیام/