نگاهی به سریال تازه تلویزیون؛ رازهایی که ناتمام‌اند
سریالِ این روزهای شبکه یک می‌کوشد از پدیده چگونگی نفوذ و ترورهای دهه ۶۰ سخن بگوید؛ نه تنها راوی مقطعی حساس از تاریخ کشورمان است بلکه تحلیل‌هایی از مواضع و عملکرد فرقه منافقین و اراده‌های ضد ایرانی ضد دینی(اسلامی) فرامرزی ارائه می‌دهد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بیش از چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی می‌گذرد. اما پرسش به‌جا این است که؛ آیا رسانه‌های کشورمان چنان که باید راوی تاریخ کشورمان - به‌ویژه تاریخ معاصر - بوده‌اند؟ جای تردید نیست که - متأسفانه- پاسخ منفی است.
در طول چهار دهه پیشین، در حوزه تاریخ سرزمین‌مان چنان رفتار کرده‌ایم که عرصه‌ای هموار برای ارائه روایت‌های جعلی، برساخته، نادرست و غیردقیق معاندانه مهیا شده است. عرصه؛ به گونه‌ای وسیع است که امروزه، رسانه‌های ما باید با همه توان در مقام پاسخگو به شبهه‌های ورود یافته به ساحت تاریخ باشند.
این در حالی است که در رویکرد بایسته و علمی و پویا، روایت درست و صادقانه رسانه‌ای ما از تاریخ باید کاملاً جدّی و مستمر صورت می‌گرفت که شبهات، جعلیات و مغالطه‌های معاندانه مجالی برای عرضه نداشته باشد. اکنون شوربختانه این مهم، رخ نداده و شاهد آن نیستیم. این یعنی؛ باید دست به کار شویم. شتاب کنیم.
باید همراه با دقت، سراسیمه شویم و روی روایت درست تاریخی متمرکز شویم. شبهات را پاسخ گوییم و پرسش‌های تاریخی هوشمندانه طرح کنیم و سطح رسانه را به آینه‌گی "علم تاریخ" ارتقاء دهیم. در این صورت، باور کنیم که نامحرمان معاند؛ با آسودگی پیشین خود، تاریخ جعلی و بر ساخته را در مسیر مهندسی نگاه‌ها و ساخت باورهای مطلوب و منحوس خود و تحمیق مخاطب، همچنان عرضه می‌کنند.
رازهای ناتمام می‌کوشد از پدیده چگونگی نفوذ و ترورهای دهه 60 سخن بگوید؛ نه تنها راوی مقطعی حساس از تاریخ کشورمان است بلکه تحلیل‌هایی از مواضع و عملکرد فرقه منافقین و اراده‌های ضد ایرانی ضد دینی(اسلامی) فرامرزی ارائه می‌دهد. این یعنی قرار گرفتن در جایگاه بیان و طرح علم تاریخ. زیرا علم تاریخ با نگاهی "علمی" و مبتنی بر روابط "علی و معلولی" و متکی بر "سند"، به چرایی و چگونگی وقوع رویدادها می‌پردازد و صرفاً بیان‌کننده و یادآور پدیده‌های تاریخی نیست. به عبارت مشهور؛ علم تاریخ بازتاب صرف تقویم روزگار به شمار نمی‌آید.
بنابراین، "رازهای ناتمام" از حیث موضوعی و تاریخی، کاری در خور اعتناست و به واسطه پرداختن به بخشی از کارنامه سراسر جنایت فرقه‌ای خائن، مزدور و تروریست، اثری ارجمند و با ارزش است. اگر بتوانیم نهضت مجموعه‌سازی تاریخی را موجب شویم و دامن زنیم بی‌شک، برای طرح و گسترش تاریخ بر ساخته و تموج جعلیات جایی و مجالی نمی‌ماند. علاوه براین؛ روایت‌های درست رسانه‌ای از تاریخ، اذهان را برای درک علم تاریخ، عادت و پرورش می‌دهد و چنین در برابر بر ساخته‌ها، جعلیات و مهملات شبه تاریخی حساس و صیانت می‌کند.
"رازهای ناتمام" تاریخ معاصر تنها منحصر به موضوع موجودیت، نفوذ و جنایات منافقین در دهه 60 نیست. موضوع های فراوان ناگفته‌ای وجود دارد. در کنار این واقعیت، موضوع و هر پدیده تاریخی را می‌توان در ابعاد گوناگون و در نگاه‌های مختلف جستجو، درک، تحلیل و ارائه کرد.
از این رو، راهی جز به راه انداختن نهضت ساخت مجموعه‌های تاریخی برای رسانه ملی وجود ندارد. دیگر رسانه‌ها می‌توانند در نقش یاریگر رسانه ملی، کاری بزرگ و ماندگار را سهیم شوند.
انتهای پیام/
