صحیفه سجادیه | دعای عاقبت به خیری
یکی از ادعیه صحیفه سجادیه مربوط به دعای امام سجاد علیه‌السلام در طلب عاقبت نیکو است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از ادعیه صحیفه سجادیه مربوط به دعای امام سجاد علیه‌السلام در طلب عاقبت نیکو است. امام در این دعا همچنین به تأثیر اعمال انسان در احوال فرشتگان، اجابت دعا‌ها از سوی خدا و دعا برای استفاده نیک از اوقات فراغت پرداخته است. آموزه‌های این دعا که در پنج فراز[1] از امام سجاد(ع) صادر شده به شرح ذیل است: خوبی‌ها از اعمال نیک انسان، دعا برای عاقبت به‌خیری در هنگام مرگ، به دور ماندن از توبیخ و سرزنش الهی در اثر توبه، دعا برای پرده‌پوشی در قیامت و اجابت دعای بندگان از سوی خدا.
یَا مَنْ ذِكْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاكِرِینَ وَ یَا مَنْ شُكْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاكِرِینَ وَ یَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِیعِینَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِكْرِكَ عَنْ كُلِّ ذِكْرٍ ، وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُكْرِكَ عَنْ كُلِّ شُكْرٍ ، وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِكَ عَنْ كُلِّ طَاعَةٍ؛ اى که یادکنندگان تو را یاد تو ارجمند گرداند و اى که سپاسگزاران تو را سپاس تو رستگار کند و اى کسى که مطیعان تو را فرمانبردارى تو نجات بخشد، بر محمد و خاندان او درود فرست و دل ما را به یاد خود از یاد دیگران بپرداز و زبان ما را به سپاسگزارى خود از سپاس دیگران بازدار و اعضاى ما را در اطاعت خود از عبادت دیگران منصرف کن
﴿2﴾ فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ لَا تُدْرِكُنَا فِیهِ تَبِعَةٌ ، وَ لَا تَلْحَقُنَا فِیهِ سَأْمَةٌ ، حَتَّى یَنْصَرِفَ عَنَّا كُتَّابُ السَّیِّئَاتِ بِصَحِیفَةٍ خَالِیَةٍ مِنْ ذِكْرِ سَیِّئَاتِنَا ، وَ یَتَوَلَّى كُتَّابُ الْحَسَنَاتِ عَنَّا مُسْرُوریِنَ بِمَا كَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَا؛ و اگر براى ما فراغتى مقدر کرده آن فراغت را چنان به سلامت بگذران که وبال نیاورد و ملال نرساند، نویسندگان گناهان با نامه سفید بازگردند و نویسندگان طاعات از نوشتن حسنات ما شادمان باشند
﴿3﴾ وَ إِذَا انْقَضَتْ أَیَّامُ حَیَاتِنَا ، وَ تَصَرَّمَتْ مُدَدُ أَعْمَارِنَا ، وَ اسْتَحْضَرَتْنَا دَعْوَتُكَ الَّتِی لَا بُدَّ مِنْهَا وَ مِنْ إِجَابَتِهَا ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْ خِتَامَ مَا تُحْصِی عَلَیْنَا كَتَبَةُ أَعْمَالِنَا تَوْبَةً مَقْبُولَةً لَا تُوقِفُنَا بَعْدَهَا عَلَى ذَنْبٍ اجْتَرَحْنَاهُ ، وَ لَا مَعْصِیَةٍ اقْتَرَفْنَاهَا؛ و چون روزهاى عمر سپرى شود و مدت زندگى بسر آید و دعوت تو حضور ما را لازم شمرد و ما ناچار آن دعوت را اجابت کنیم پس بر محمد و خاندان او درود فرست و چنان مقدر فرما که وقتى نویسندگان اعمال یک یک کارهاى ما را بر ما شماره کنند آخرین عمل ما توبه اى باشد مقبول، و پس از آن ما را بر گناهى که مرتکب شده باشیم واقف نسازند و بر نافرمانى که از ما صادر شده باشد آگاه نکنند
﴿4﴾ وَ لَا تَكْشِفْ عَنَّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلَى رُؤُوسِ الْأَشْهَادِ ، یَوْمَ تَبْلُو أَخْبَارَ عِبَادِكَ؛ در آن روز که راز نهانى بندگان را باز رسى، در پیش حاضران پرده که بر ما پوشیده مدار
﴿5﴾ إِنَّكَ رَحِیمٌ بِمَنْ دَعَاكَ ، وَ مُسْتَجِیبٌ لِمَنْ نَادَاكَ؛ هر کس تو را خواند بر وى ببخشاى و هر که تو را ندا کند اجابت فرماى.
انتهای‌پیام/
