رمز و راز یک قهرمان در «اقیانوس آرام» افشا شد
سجاد گنج‌زاده در دورهمی نوجوانان از رمز موفقیتی می‌گوید که او را تا قهرمانی المپیک رسانده است؛ همیشه در کودکی احساس ضعف داشته و متوجه شده آدم‌های موفق، آدم‌های عجیب و غریبی نیستند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، سجاد گنج‌زاده قهرمان المپیک 2020 توکیو و دارنده مدال طلای کاراته با حضور در برنامه «اقیانوس آرام» از خاطرات خود و شکست‌هایی گفت که به جان خریده است تا به این نقطه طلایی برسد.
او که در حال حاضر 31 سال دارد و ساکن شهر اسلامشهر است، تأکید می‌کند آدم‌های موفق در تمام مراحل زندگی‌شان موفق نبوده‌اند و وقتی وارد زیر و بم زندگی‌شان می‌شوی متوجه خواهی شد بارها در زندگی شکست خورده‌اند و با سختی‌ها و موانع بسیاری مواجه شده‌اند. اما ویژگی اصلی آنها این بوده که بعد از هر شکست، دوباره از جا بلند شده و مسیر را ادامه داده‌اند. امیدواری بعد از ناامیدی همان رمزی است که موفقیت را دست یافتنی کرده است.
سجاد گنج‌زاده، ابتدای صحبت‌های خود می‌گوید در یک خانواده کاملاً معمولی به دنیا آمده و یک پسر معمولی بوده که در مدرسه با یادگیری درس‌های حفظی مشکلات زیادی داشته: «زمانی که به مدرسه می‌رفتم در درس‌های حفظی ضعیف بودم؛ اما درس‌های یاد گرفتنی را همان زمان که معلم آموزش می‌داد یاد می‌گرفتم. بابت این مشکلم همیشه به خدا گله می‌کردم چرا با وجود تمام تلاشی که می‌کنم باز مشکل دارم. همین ضعف باعث می‌شد احساس کنم از بقیه عقب‌ترم.»
قهرمان المپیک توکیو فعالیت ورزشی خود را در زمینه کاراته از 10 سالگی آغاز کرد و در سن 14 سالگی وارد اردوی تیم ملی شد: «نخستین اردویی که رفتم، اردوی مسابقات دانش‌آموزی بود که قرار بود از 6 وزن 4تای آن به مسابقات کشوری دانش‌آموزی بروند. مربی بر این باور بود من ضعیف هستم و برای همین جزو 2 وزن حذفی بودم. بعد از 2 سال تلاش، بازیکن تیم ملی شدم و مدال نقره جهانی را به دست آوردم. همان مربی بعد از کسب مدال به سراغ من آمد و اعتراف کرد حتی فکر نمی‌کرده من وارد اردوی تیم ملی شوم؛ چه برسد به اینکه مدال بیاورم.»
او برای آنکه بتواند کاراته را به همراه تحصیل پیش ببرد سختی‌های بسیاری کشید و چون در نوجوانی وزن بالایی داشته برایش ابتدا تمرین‌های ورزشی هم دشوار بوده و تنها به همراه برادرهایش به باشگاه برای تماشا می‌رفته؛ اما وقتی در مسابقه استانی می‌بیند برادرش مقام دوم را به دست آورد به خود می‌گوید او هم می‌تواند و تمرین کردن را جدّی می‌گیرد: «رفته رفته علاقه‌ام به کاراته بیشتر شد و تا قبل از 15 سالگی هر مسابقه‌ای می‌دادم جزو نفرات آخر می‌شدم. با این حال تمام تلاشم بر این بود بتوانم در مسابقات حداقل یک تکنیک خوب بزنم و یک امتیاز خوب دریافت کنم. برای رسیدن به مقام‌های بالاتر خیلی تلاش کردم و به مرور سطح خودم را پله پله بالا بردم تا اینکه در منطقه، مدال گرفتم و در مسابقات استان تهران نیز دوم شدم.»
با وجود آنکه سجاد گنج‌زاده در 14 سالگی وارد اردوی تیم ملی می‌شود می‌گوید در همان هفته اول خط می‌خورد و سال بعد از آن هم مجدد در دور اول کشور می‌بازد. با این وجود مربی وقتی بازی او را می‌بیند به اردوی تیم ملی دعوت‌اش می‌کند: «وقتی 16 سالم بود در اردوی انتخابی جزو 5 نفر اول شدم؛ اما همچنان کسی من را باور نداشت ولی خودم می‌دانستم چقدر برای رسیدن به این مرحله زحمت کشیده‌ام. در مسابقات انتخابی برای قهرمانی آسیا حریف من کسی بود که تجربه حضور در مسابقات جهانی را داشت و با وجود آنکه من او را چند بار شکست دادم؛ اما مربی‌ها به من اعتماد نکردند و از تیم اعزامی خط خوردم.»
دارنده مدال طلای کاراته المپیک 2020 از زمانی می‌گوید که از تلاش نایستاد و همچنان برای رسیدن به تیم ملی و رفتن به مسابقات آسیایی و جهانی تلاش کرد: «با وجود خط خوردنم مربی تیم ملی گفت چون بازیکن استان تهران هستیم اگر بخواهیم می‌توانستیم به صورت تمرینی در اردو حضور داشته باشیم. من در همان تمرین‌ها 20 بار با بازیکن فیکس هم‌وزنم مسابقه دادم؛ 16 بار بردم اما در نهایت نرفتم. آن روز از خود سالن تا خانه گریه کردم. به خانه که رسیدم مهمان داشتیم باز هم رفتن به اتاقم و باز هم گریه کردم تا خوابم برد. با این حال 2-3 روز بعد برگشتم به با بچه‌های تیم ملی تمرین کردم با این هدف که رشد کنم. با خودم می‌گفتم سال بعد هم وجود دارد و سال بعد قهرمان کشور شدم. تمام انتخابی‌ها را نفر اول شدم و در نهایت فینال جهان رفتم. باختم؛ اما مسابقه خوبی بود.»
سجاد تا جایی پیش رفت که دیگر خبر آمد کاراته، برای نخستین بار وارد المپیک شده است: «3 وزن از ایران می‌توانست سهیمه المپیک دریافت کند. کار سختی بود. رقبای خودمان در ایران جزو قدرهای جهان بودند. رقابت آنقدر زیاد بود که دیگر دریافت سهیمه دست ما نبود و باید منتظر می‌ماندیم تا ببینیم بالاخره چه کسانی موفق به کسب سهمیه می‌شوند. 2 سال و نیم کسب سهیمه طول کشید. خدا را شکر با تلاش‌هایی که انجام دادم یکی از سهمیه‌ها را به دست آوردم.»
او این 2 سال و نیم را سخت‌ترین دوران زندگی‌اش عنوان می‌کند و می‌گوید: «در این مدت زمان من یک شب هم راحت نخوابیدم. تمام سختی‌ها را به جان خریدم تا اینکه قرار شد جمعه به سمت المپیک پرواز کنیم و روز چهارشنبه آخرین روز تمرین بود. در آخرین روز تمرین و آخرین مسابقه دست من شکست. ضربه سختی خورده بود و نیاز به جراحی داشت. به سرمربی‌ام گفتم نگران نباش؛ این شکستگی باعث می‌شود من تمرکزم بیشتر باشد. از همان روز فیزیوتراپی را شروع کردم تا به مسابقه برسم و عمل نکردم. در فرودگاه، ما با تیم کشتی آزاد همسفر بودیم. وقتی دکتر تیم ملی کشتی، عکس و دست من را دید به مربی‌ام گفت سجاد را برای چه آوردید؟ دست او شکسته است. با این حال توضیح داد دستم را چطور ببندم تا بتوانم بهتر مسابقه بدهم. در آن زمان شرایط بسیار ویژه است و یک صحبت می‌تواند روی روحیه اثرگذار باشد.»
قهرمان المپیک از روزهای مسابقه در توکیو می‌گوید: «پله پله جلو رفتم. بازی اول را بردم. بازی دوم را مساوی کردم. بازی سوم را بردم. بازی چهارم را بردم و در مرحله اول به عنوان نفر اول صعود کردم. مدال برنزم قطعی بود؛ اما نمی‌خواستم به این مدال راضی شوم و به فینال رسیدم. مدل طلا را می‌خواستم. بر اثر یک اتفاق، حریفم نتوانست ضربه‌ای که می‌زند را کنترل کند و برای همین ضربه سختی خوردم و بر زمین افتادم... چشم باز کردم دیدم مدال طلا را بر گردن دارم.»
سجاد گنج‌زاده در پاسخ به سوال یکی از شرکت‌کنندگان نوجوان حاضر درباره اینکه به جز ورزش برای کسب درآمد فعالیت دیگری هم انجام می‌دهد، می‌گوید: «مدال و مسابقه جای خود، زندگی شخصی هم به جای خود. خوشبختانه همسرم با من همراه بوده و سعی کرده‌ایم زندگی‌مان را با هم بسازیم. همسر من در کار هنر است و سعی کرده‌ام همانطور که او من را حمایت می‌کند من هم او را حمایت کنم. برای همین تلاش کرده‌ام جز کاراته به بخش‌های دیگر زندگی هم توجه کنم و تک بعدی نباشم و با حقوق فدراسیون سر نکنم. تا چند ماه پیش باشگاه داری می‌کردم و در بازار هم کار می‌کنم و هر کاری از دستم بربیاید انجام می‌دهم.»
او همچنین در پاسخ به این سؤال که فکری برای دوران بعد از قهرمانی کرده است، می‌گوید: «قهرمانانی داریم که وقتی بیرون تیم ملی‌اند حال‌شان خوب نیست. چون زمانی که در تیم ملی بودند تمام فکرشان مسابقات و کسب مدال بود و حالا که دیگر نمی‌توانند در تیم ملی باشند زندگی‌شان به مشکل خورده. من وقتی آنها را می‌بینم سعی می‌کنم برای آینده‌ام هم برنامه‌ریزی خوبی داشته باشم. ممکن است روزی برسد که دیگر قهرمانی سجاد گنج‌زاده تمام شود و رسانه، فدراسیون و سرمربی به طرفش نیاید. باید ظرفیت‌ام را آنقدر بالا ببرم که از این اتفاقات ناراحت نشوم. زندگی همین است. یک روز قهرمانم و روز دیگر نیستم و باید بتوانم این موضوع را قبول کنم.»
او در نهایت می‌گوید: «با وجود آنکه همیشه احساس ضعف در کودکی داشتم اما متوجه شدم آدم‌های موفق، آدم‌های عجیب و غریبی نیستند. آدم‌هایی هستند که برای رسیدن به خواسته‌شان تلاش می‌کنند. خودمان برای خودمان مانع درست می‌کنیم. برای آنکه آدم موفقی شوید شک نکنید شما همان آدم هستید و آن آدم موفق شخصیت چندان دوری نیست. فکر نکنید فقط بقیه می‌توانند. این باور را داشته باشید خودتان می‌توانید یک روز از موفقیت‌های‌تان برای بقیه صحبت کنید.»
برنامه «اقیانوس آرام» محصول سازمان هنری رسانه ای اوج است که روزهای شنبه تا چهارشنبه از شبکه دو پخش می‌شود. این برنامه در هر قسمت میزبان چهره‌های مختلف می‌شود تا تجربیات دوران نوجوانی خود را با این گروه سنی به اشتراک بگذارند.
انتهای پیام/
