"ثروت" ابزار قدرت‌های بزرگ برای مسدودسازی اقدامات مغایر با منافع خود در شورای حقوق بشر
قدرت‌های بزرگ، مسیر هرگونه اقدامات مغایر با منافع خود را در شورای حقوق بشر سازمان ملل مسدود کرده و منابع مؤثر خود را در جهت حمایت از کشورهای توسعه‌نیافته نیز دریغ می‌کنند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، احمد بینا؛ فعال حقوق بشر نتایج یک دهه حضور خود در اجلاس‌های حقوق بشری و گفت‌وگو با گزارشگران ویژه کشوری و گزارشگران موضوعی را در قالب کتابی منتشر کرده و خلاصه آن را در قالب مقاله علمی در اختیار تسنیم قرار داده است که در چند شماره با عنوان "نیمه تاریک حقوق بشر بین‌الملل" منتشر خواهد شد. آنچه می‌خوانید بخش هشتم این مطلب است.
جلسات شورای حقوق بشر و نیمه تاریک آن
جلسات کمیته سوم و مجمع عمومی سازمان ملل در آبان و آذر و شورای حقوق بشر در اسفند (مارس) در ژنو از جمله مهم‌ترین اجلاس‌های حقوق بشری هستند و در 10 آیتم موضوعات مختلف را بررسی می‌نمایند. هفته اول این جلسه به نام (High level segment) با حضور برخی رؤسای جمهور، وزرای خارجه و نمایندگان کشورها برگزار و سه هفته بعد طبق برنامه اعلامی اجرا می‌شود. هفته چهارم نیز به رأی‌گیری اختصاص دارد. رسانه‌ها در زمان قبل، حین و بعد از اجلاس‌ها نقش کلیدی دارند، زیرا آن‌ها می‌توانند موضوعی را مهم و موضوعی را با سانسور خبری کمرنگ کنند.
در صحن شورا و مجمع عمومی سازمان ملل، توسط گزارشگران، نماینده کشورها و سمن‌ها پیرامون اکثر کشورها حتی کشورهای غربی، گزارش‌هایی از نقض حقوق بشر ارائه می‌شود؛ در فرآیند بررسی کشورهای غربی موضوع تنها با یک یک تذکر خاتمه می‌یابد. این گفتگوها به علت حاکمیت قدرت و ثروت بر رسانه‌ها، بازتاب بسیار اندکی دارد، ولی در خصوص کشورهایی که مخالف سیاست و برنامه‌های کشورهای غربی و آمریکایی هستند، با طرح کوچک‌ترین موضوع، در تمام رسانه‌ها بازتاب می‌یابد، میزگرد و بحث‌های کارشناسی انجام می‌شود و حتی بعضاً تا چند سال بعد در جلسات شورا به آن استناد می‌کنند و این موضوع برای همیشه نقطه تاریک آن کشور می‌شود.
در اجلاس‌های حقوق بشری همانند بقیه موضوعات بین‌المللی، دو طیف کشورهای صاحب قدرت و کشورهای صاحب ثروت تأثیرگذارند. آمریکا و برخی کشورهای غربی مصداق کشورهای صاحب قدرت و برخی کشورهای عربی، مصداق کشورهای صاحب ثروت هستند. برخی از کشورها علی‌رغم جنایات آشکار متعدد که بر همگان واضح و روشن است، برای چندین سال به‌عنوان عضو شورای حقوق بشر و در یک مقطع به‌عنوان رئیس شورای مشورتی حقوق بشر انتخاب شده‌اند. کشورهای صاحب قدرت و ثروت از طریق دلار، زور و رسانههایی مانند بی‌بی‌سی و سی‌ان‌ان و صدها رسانه کوچک و بزرگ دنیا، مردم و دولت‌ها را تحت تأثیر و فریب قرار می‌دهند.
کارشکنی برای حضور اعضا در اجلاس‌ها
تسهیل رفت‌وآمد، بدون مشکلات حقوقی نمایندگان کشورهای عضو و سمن‌ها به مقر سازمان ملل یک حق تلقی می‌شود. عدم صدور ویزا توسط آمریکا برای حضور در نشست‌های سازمان ملل با حق ذاتی کشورهای مستقل در تعیین و ارسال نمایندگان خود در سازمان ملل متحد مغایر است و نقض آشکار حقوق بین‌الملل و در تعارض با تعهدات کشور میزبان در برابر ملل متحد محسوب می‌شود.
ضمن اینکه، نگاه تبعیض‌آمیز نسبت به برخی از کشورها به یک روند تکراری تبدیل شده است. افرادی که از طرف اجلاس‌ها به‌صورت رسمی مجوز گرفته‌اند، در روند تهیه ویزا از سفارت کشور مذکور دچار مشکلات عدیده‌ای هستند از جمله اینکه روند بررسی صدور ویزای این افراد در مدت زمان بسیار طولانی انجام می‌پذیرد و از طرف دیگر بسیاری از درخواست‌ها به دلایل نامعلوم و یا بهانه‌های مختلف رد می‌شود و متأسفانه هیچ مرجعی جهت اعلام شکایت در این خصوص وجود ندارد. بنابراین این روند تبعیض‌آمیز حضور آزادانه فعالان حقوق بشر و سمن‌ها را جهت مشارکت در امور مربوط به حقوق بشر محدود می‌کند.
نفوذ کشورهای صاحب قدرت و ثروت
اجلاس‌های سازمان ملل به عرصه ظهور سیاست‌های متضاد و متباین در آرا و نظرات تبدیل شده و این اختلاف‌نظرها به‌صورت وحشتناکی خود را در قطعنامه‌ها و توافقنامه‌های صادره از این اجلاس‌ها نشان می‌دهد. قدرت‌های بزرگ، مسیر هرگونه اقدامات مغایر با منافع خود را مسدود کرده و منابع مؤثر خود را در جهت حمایت از کشورهای توسعه‌نیافته نیز دریغ می‌کنند. قدرت‌های متوسط و دولت‌های کوچک قادر به مدیریت امور بین‌المللی، حل‌وفصل اختلافات، اجماع‌سازی و پشتیبانی لازم و کافی از اجلاس‌ها نیستند. بسیاری از کشورهای عضو سازمان ملل متحد همچنان از نظر اقتصادی وابسته و آسیب‌پذیر هستند. آن‌ها تاب فشارهای جهانی‌شدن و توان هماهنگی بهینه را ندارند و نمی‌توانند از حضور خود در نهادهای بین‌المللی برای تقویت و تعادل منافع جمعی استفاده کنند.
«محمد زهران» با ارائه تحلیلی در روزنامه البیان می‌نویسد: «سازمان ملل با توجه به اینکه پا به سن بازنشستگی گذاشته است، در حال حاضر نقش مأمور آتش‌نشانی در جنگ‌ها را ایفا می‌کند، مأموری که بر اساس درخواست صاحب کار خود و بر اساس مأموریت تعیین‌شده از سوی وی به حل بحران‌ها و جنگ‌های جهانی و منطقه‌ای اقدام می‌کند و دستور مستقیم خود را از ابرقدرت‌های حاکم و مسلط بر شورای امنیت و سازمان ملل می‌گیرد».منافع صاحبان قدرت و ثروت، جامعه بین‌المللی حقوق بشر را، از نظر معنایی تهی و از نظر مادی شکننده کرده است.
انتهای پیام/
