۴ ویژگی از مصداق «برکت» بودن حضرت عیسی (ع)
یکی از ویژگی‌های ظریفی که خداوند به عیسی علیه السلام نسبت می دهد، وجهِ مبارک بودن ایشان است، آنجا که در همان گهواره فرمود «وَ جَعَلَنِی مُبَارَكًا أَیْنَ مَا كُنْتُ»؛ یعنی خداوند مرا هر جا که باشم مایه خیر و برکت قرار داد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حضرت عیسی علیه السلام به اعتقاد آموزه‌های دین مبین اسلام به عنوان چهارمین رسول از رسولان اولوالعزم شناخته می‌شود. خداوند در آیات متعددی از قرآن از جمله سوره آل‌عمران، مائده و به طور خاص در سوره مریم سلام الله علیها درباره این رسول صاحب شریعت سخن گفته است. چه آن زمان که به صورت معجزه آسا ولادت یافت و در گهواره با مردم سخن گفت و از مادر بزرگوار خویش رفع اتهام کرد و چه آن زمان که معجزاتی از جمله شفای کور مادرزاد و مبتلای به پیسی و زنده کردن مردگان را به اِذن خدا رقم زد.
اما یکی از ویژگی‌های ظریفی که خداوند به عیسی علیه السلام نسبت می دهد، وجهِ مبارک بودن ایشان است، آنجا که در همان گهواره فرمود «وَ جَعَلَنِی مُبَارَكًا أَیْنَ مَا كُنْتُ»؛ یعنی خداوند مرا هر جا که باشم مایه خیر و برکت قرار داد. این کلیدواژه قرآنی، یکی از سرفصل های زندگانی عیسی علیه‌السلام است که مورد غفلت مفسران و اندیشمندان قرار گرفته است و معمولاً به سادگی از کنار آن عبور کرده اند. همین کلیدواژه قرآنی سبب می شود انسان به دنبال مصادیق «برکت» بودن عیسی علیه السلام در قرآن و روایات عترت علیهم‌السلام بگردد.
اولین ویژگی درباره «برکت» بودن عیسی علیه‌السلام همان ویژگی «مسیح» بودن ایشان است. یکی از معانی محتملی که بر مسیح داده‌اند، این است که این واژه به معنای مسح کننده یا مسح است و ممکن است از این نظر باشد که او با کشیدن دست بر بیماران غیر قابل علاج آنها را به فرمان خدا شفا می داد، چون این افتخار از آغاز برای او پیش بینی شده بود، خداوند نام او را قبل از تولد مسیح گذاشت و نیز به خاطر آن است که خدا او را از ناپاکی و گناه مسح کرد و پاک کرد. (تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ج 2، ص 639) به طور کلی هر نفعی که عیسی علیه‌السلام در طول زندگانی خویش برای عالم و آدم انجام داد، مصداقی از برکت عیسی السلام است، لذا امام صادق علیه السلام در توضیح این قسمت از آیه فرمود معنای مبارک، «نفاع» است. «وَ جَعَلَنِی مُبارَکاً أَیْنَ ما کُنْتُ قَالَ نَفَّاعاً.» (تفسیر قمی، ج2، ص50)
دومین مصداق پر برکت بودن وجود مقدس عیسی علیه‌السلام مربوط به روایتی است که امام صادق علیه‌السلام درباره اثر وضعی ولادت عیسی علیه‌السلام اشاره کرد؛ روایتی که حاکی از محدودیت تردد ابلیس در آسمان‌ها است. حضرت فرمود «ابلیس تا آسمان هفتم را بالا می‌رفت و زمانی که عیسى علیه‌السلام زاده شد، از سه آسمان ممنوع شد و تا چهار دیگر بالا می‌رفت و زمانی که رسول خدا صلی الله علیه و آله متولد شد، از هفت آسمان ممنوع شد و شیاطین را با تیر می‌زدند؛ کَانَ إِبْلِیسُ لَعَنَهُ اللَّهُ یَخْتَرِقُ السَّمَاوَاتِ السَّبْعَ فَلَمَّا وُلِدَ عِیسَى ع حُجِبَ عَنْ ثَلَاثِ سَمَاوَاتٍ وَ کَانَ یَخْتَرِقُ أَرْبَعَ سَمَاوَاتٍ فَلَمَّا وُلِدَ رَسُولُ اللَّهِ ص حُجِبَ عَنِ السَّبْعِ کُلِّهَا وَ رُمِیَتِ الشَّیَاطِینُ بِالنُّجُوم.»
سومین مصداق «برکت» بودن عیسی علیه السلام آوردن شریعت و کتاب آسمانی انجیل بود که در آن به ظهور آخرین پیامبر الهی بشارت می دهد. در آیه 6 سوره صف می‌خوانیم «وَ إِذْ قالَ عیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یا بَنی إِسْرائیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ مُصَدِّقاً لِما بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْراةِ وَ مُبَشِّراً بِرَسُولٍ یَأْتی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جاءَهُمْ بِالْبَیِّناتِ قالُوا هذا سِحْرٌ مُبین»؛ و هنگامى را که عیسى پسر مریم گفت: «اى فرزندان اسرائیل، من فرستاده خدا به سوى شما هستم. تورات را که پیش از من بوده تصدیق می‌کنم و به فرستادهاى که پس از من می‌آید و نام او «احمد» است بشارتگرم؛ پس وقتى براى آنان دلایل روشن آورد، گفتند: «این سحرى آشکار است.» درباره این حقیقت لازم است که بدانیم از رسول خدا صلی الله علیه و آله در انجیل با دو اسم "فارقلیط" و "پریکلیتوس " یاد شده است. این بشارت آسمانی عیسی علیه السلام در آینده سبب گرایش جمعی از مسیحیان به دین مبین اسلام شد و این روند در مقطع آخرالزمان در حد گسترده‌ای تداوم خواهد داشت.
چهارمین مصداق «برکت» بودن عیسی علیه السلام را می توان در زمان بازگشت ایشان و الطاف‌شان بر بشریت دانست که از جمله آنها کشتن دجال و مقام وزارتی امام عصر عجل الله تعالی فرجه است. امام باقر علیه السلام فرمود «سَیَأْتِی عَلَى النَّاسِ زَمَانٌ لَا یَعْرِفُونَ [اللَّهَ] مَا هُوَ [وَ] التَّوْحِیدَ حَتَّى یَكُونَ خُرُوجُ الدَّجَّالِ وَ حَتَّى یَنْزِلَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ مِنَ السَّمَاءِ وَ یَقْتُلَ اللَّهُ الدَّجَّالَ عَلَى یَدَیْهِ [یَدِهِ] وَ یُصَلِّیَ بِهِمْ رَجُلٌ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ أَ لَا تَرَى أَنَّ عِیسَى یُصَلِّی خَلْفَنَا وَ هُوَ نَبِیٌّ إِلَّا وَ نَحْنُ أَفْضَلُ مِنْهُ»؛ یعنی زمانی برای مردم در آینده می آید که نمی دانند خدا کیست و توحید چیست تا زمانی که دجال خروج می کند و تا آنجا که عیسی بن مریم از آسمان نازل می شود و خداوند به دست او دجال را می کشد و مردی از ما اهل بیت علیهم السلام مردم را به نماز فرا می خواند؛ آیا نمی بینی که عیسی پشت سر ما نماز می خواند و او نبی است که ما از او برتریم. (تفسیر فرات کوفی، ص139)
اینها مصادیقی از «برکت» بودن وجود عیسی علیه‌السلام است. حال با همین منظر می توان سایر مصادیق «برکت» بودن عیسی علیه‌السلام را احصاء کرد.
انتهای پیام/
