داستان شنیدنی «رویان»

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کتاب صوتی «داستان رویان» با صدای محمد نظری به کوشش سماوا منتشر شد و در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفت. «داستان رویان» از جمله آثار نشر راه یار است که تلاش دارد تاریخ شفاهی یکی از مجموعه‌های موفق در زمینه پزشکی در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی را روایت کند. 

این کتاب که به قلم محمدعلی زمانیان نوشته شده است، در واقع به فعالیت‌های دکتر سعید کاظمی آشتیانی در پژوهشگاه رویان  از تأسیس تا تثبیت و پیشرفت می‌پرداز؛ پژوهشگاهی که  برای اولین‌بار در ایران، موفق به درمان ناباروری و سلول درمانی و شبیه‌سازی شد. 

پژوهشگاه رویان، که فعالیتش را از سال 1370 آغاز کرد، توانست در دنیا، انقلابی علمی به پا کند. این پژوهشگاه با کمک استادان برجسته و پزشکانی که از تلاش و کوشش خسته نمی‌شدند، موفق شدند تا درمانی برای ناباروری پیدا کنند، سلول درمانی و شبیه‌سازی را انجام دهند و به این ترتیب، در کنار پیشرفت‌های علمی، مشکلات بسیاری از خانواده‌ها را نیز حل کنند. 

پژوهشگاه رویان هم‌اکنون فعالیت‌های پژوهشی خود را در قالب سه پژوهشکده علوم تولیدمثل، زیست‌شناسی و فناوری سلول‌های بنیادی و زیست‌فناوری دنبال کرده و از طریق سه مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری، سلول‌درمانی و دیابت خدمات خود را به بیماران ارائه می‌کند. در کتاب «داستان رویان» با محوریت شخصیت دکتر آشتیانی، به عنوان یکی از بنیانگذاران رویان، خاطراتی جذاب و باورنکردنی روایت می‌شود که مرحله به مرحله رشد فعالیت‌های پژوهشگاه را بیان می‌کند.

در بخشی از مقدمه این کتاب می‌خوانیم: پس از جنگ تحمیلی، عده‌ای جوانِ از جنگ برگشته، دور هم جمع شدند و تصمیم گرفتند مجموعه‌ای را راه‌اندازی کنند که برای اولین بار مشکل «نازایی» را در کشور حل می‌کرد. انگیزه آن‌ها برای حرکت، امید به توشه آخرتی بود که از ثمره تلاش‌شان فراهم می‌آمد. سال‌ها بعد از آن، همه تصمیمات و اقدامات و رنج‌ها، نتیجه کارشان نماد پیشرفت ایران شد و به باز کردن گره زندگی خانواده‌های گرفتار انجامید.

بهمن سال 69 بود. زمستان آن سال، فعالیت مؤسسه رویان به صورت غیررسمی آغاز شده بود. در یکی از روزهای بهمن که (عمل تخمک‌گیری) قرار بود با حضور دکتر الحسنی اولین پانکچر در مؤسسه رویان انجام شود، به خاطر برف زیادی که در منطقه زعفرانیه بر زمین نشسته بود، ماشین‌های حمل گازوئیل نمی‌توانستند تا ساختمان رویان بیایند و به خاطر نبودن گازوئیل برای موتورخانه، ساختمان سرد شده بود. 

شب قبل از عمل دکتر کاظمی، رئیس مؤسسه رویان، با همکارانش از حدود یک کیلومتری مؤسسه، جایی که ماشین‌های حمل گازوئیل توقف کرده بودند، گازوئیل‌ها را با پیت‌های 20 لیتری حمل می‌کردند و به مخزن گازوئیل می‌رساندند تا ساختمان برای فردا گرم باشد. این کار تا نزدیک صبح طول کشید. 

به هر زحمتی که بود، کم‌کم مقدمات درمان اولین بیمار نابارور فراهم می‌شد. زمان زیادی نگذشت. یک سال بعد از تأسیس رسمی رویان، درمان ناباروری نتیجه داد و اولین نوزاد به دنیا آمد. همزمان امید هم با روش آی وی اف شکفت. اولین نوزاد لقاح آزمایشگاهی، سیمین نام گرفت؛ خانواده رویان همنام با کوچه‌ای که ساختمان کوچک رویان در آن واقع بود. آن روز فقط اهالی کوچه نبودند که صدای گریه‌های سیمین را شنیدند، بلکه طنینش تا آنجا رفت که مسئولان گفتند: «در زعفرانیه بمانید.»  با تولد سیمین، دومین شرط بنیاد مستضعفان هم محقق شد و بچه‌های رویان در زعفرانیه ماندگار شدند.

انتهای پیام/