امینی: پشتکار دارم و پله‌پله جلو می‌روم/ صبور و مقاوم هستم

فاطمه امینی، عضو تیم ملی تفنگ و دارنده سهمیه المپیک پاریس در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم درخصوص چگونگی ورودش به این رشته اظهار داشت: اولین بار اسفند سال 94 که وارد سالن تیراندازی شدم تا ببینم این رشته چگونه است و از ابتدای سال 95 وارد رشته تیراندازی شدم. در آن زمان 16 سال داشتم. من همیشه  دوست داشتم یک رشته ورزشی را به صورت حرفه‌ای دنبال  کنم و بر اساس روحیاتی که داشتم با ورزش‌های تیمی نتوانستم ارتباط برقرار کنم و دوست داشتم در رشته‌ای فعالیت کنم که فقط خودم باشم. آن زمان المپیک ریو بود و خبرهای تیراندازی را در اخبار دیدم که یک جرقه برای من بود. از قبل با سلاح‌های شکاری تفریحی کار کرده بودم یکی از مشوقین اصلی من و کسانی که این ایده را به من داد برادرم بود.

وی تاکید کرد: فانتزی ذهن من تپانچه بود اما وقتی کار را شروع کردم به تفنگ علاقه مند شدم و در سالنی که در اصفهان تمرین می‌کردم پیشرفت من چشمگیر بود و لباس ایرانی سفارش دادم و مربیان پیشنهاد دادند سلاح شخصی بهتر است در مجموع شرایطی پیش آمد که توانستم سلاح شخصی تهیه کنم. حدود یک سال و نیم که کار کردم سلاح گرفتم و در مسابقات آزاد شرکت می‌کردم و سال دوم در لیگ دسته یک در تیم پاس تیر زدم که اولین تجربه حرفه‌ای من بود و سال بعد در لیگ برتر تیر زدم و الان 4-5 سال است که به صورت مستمر در لیگ برتر هستم.

امینی تصریح کرد: این مسیر ادامه داشت و رکوردهای من افزایش یافت و در مسابقات به فینال رسیده بودم  تا اینکه در سال 98 قرار شد در قهرمانی آسیا در قطر در رده نوجوانان و جوانان اعزام شوند و به اردوی کوتاه سه روزه برای رکوردگیری دعوت شدم و انتخاب شدم و اولین تجربه تیم ملی من و اعزام برون مرزی آن زمان بود و با اینکه اولین مسابقه من بود رکورد خوبی ثبت کردم و فینالیست شدم و ششم شدم و همراه فاطمه صالحی و آرمینا مدال برنز تیمی گرفتم.

وی افزود: بعد از آن  و با شیوع کرونا مسابقات و اردوها کنسل شد و بعد تمرکز روی المپین‌ها بود. بعد از المپیک اوایل مهر 1400 دوباره به تیم ملی دعوت شدم و یک دور اردو برگزار شد و دوباره به تیم ملی برگشتم. آن زمان آخرین سال حضور من در جوانان بود. در آن زمان توانستم با رکوردهایی که داشتم در تیم ملی حضور داشتم تا اینکه در سال 1401 اولین اعزام بعد از المپیک توکیو انجام شد و برای حضور در این مسابقات انتخاب شدم و در برزیل با اختلاف 0/1 به فینال نرسیدم و در بخش تیمی هم به برنز دست یافتم.

عضو تیم ملی تیراندازی گفت: مسابقات قهرمانی جهان بلافاصله بعد از برزیل برگزار شد و من مجددا انتخاب شدم. تجربه مسابقات برون مرزی من خیلی کم بود و هر مسابقه برای من یک تجربه مهم محسوب می‌شد. جام جهانی مصر و اولین مرحله توزیع سهمیه المپیک بعد از باکو برگزار شد. در این مسابقات تلاش کردم رکورد خوبی بزنم اما هم تجربه کمی داشتم و هم اینکه توقع زیادی از خودم داشتم در مجموع رکورد خوبی زدم اما فینالیست نشدم این مسابقات به واسطه توزیع سهمیه فشار زیادی داشت و این موضوع برای من تجربه خوبی بود و یک جو جدید را تجربه کردم.

وی اظهار داشت: من از همان ابتدا مرتب تمرین می‌کردم و بدنسازی را دنبال می‌کردم تا به این جایگاه رسیدم . این مسیر قاعدتاً راحت نبود اما من ادامه دادم. یکی از اهداف من این بود که ابتدا به جایگاهی برسم که بتوانم در مسابقاتی مانند مصر حضور داشته باشم و در مرحله بعد سهمیه بگیرم. در سال 1402 جام جهانی باکو برگزار شد که رکورد برون مرزی خود را شکستم و 630/9 را ثبت کردم. با وجود اینکه عملکرد خوبی داشتم و رکورد خوبی داشتم اما سطح مسابقات به حدی بالا بود که یازدهم شدم. این مسابقه برای من بسیار ارزشمند بود و از اینکه توانستم در سطحی که قرار داشتم این رکورد را بزنم برای من خوشحال کننده بود.

امینی افزود: بعد از آن مسابقات یونیورسیاد بود که به دلیل ذهنی شرایط خوبی نداشتم و عملکرد مورد نظر خود را اجرا نکردم. ما در سال 1402 سه مسابقه کسب سهمیه داشتیم و در دو سال گذشته که در اردو بودم  تلاش کردم که به سهمیه برسم‌. از دوری خانواده گرفته تا تمرینات منظم و بدنسازی و کنترل ذهن و جسم و تغذیه و خواب را طبق برنامه پیش بردم تا به هدف خود برسم که این هدف ابتدا حضور در مسابقات کسب سهمیه و سپس به دست آوردن سهمیه المپیک پاریس 2024 بود.

وی تاکید کرد: بعد از یونیورسیاد قهرمانی جهان در باکو بود که تصمیم کادر فنی این بود که اعزام نشوم و بعد هم بازی‌های آسیایی بود که نتوانستم شرکت کنم. در مسابقات قهرمانی آسیا در کره با آمادگی رفتم و با اختلاف خیلی کم فینال را از دست دادم اما ناامید نشدم چون هر مسابقه برای من حکم یک تجربه بزرگ را داشت و چیزهای جدید یاد می‌گرفتم‌ در فاصله کم بعد از آن مسابقات قهرمانی آسیا در اندونزی برگزار شد و توانستم به فینال برسم و خداراشکر توانستم سهمیه المپیک را به دست بیاورم و به یکی از اهدافی که ترسیم کرده بودم رسیدم. البته این ابتدای مسیر است و من فعلا فقط بلیط المپیک را گرفتم و هدف اصلی من قطعا عملکرد خوب در المپیک است و بالاترین خواسته هر ورزشکار درخشش در این رویداد است.

امینی خاطرنشان کرد: من در فینال اصلا توجهی به نتایج نداشتم و فقط به تیر زدن خودم توجه می‌کردم. وقتی ششم شد هنوز منتظر بودم که مسابقه را ادامه دهم. وقتی از خط آتش خارج می شدم با خودم فکر می کردم که چقدر ممکن است سهمیه گرفته باشم و حتی می ترسیدم به سرمربی نگاه کنم. تا وسط راه به سرمربی نگاه نمی‌کردم بعد متوجه شدم که ایستاده و به من می گوید سهمیه گرفتی. من آن زمان تازه خوشحالی کردم.

وی در خصوص برنامه‌اش برای حضور بهتر در المپیک تاکید کرد: دنبال حضور موفق در المپیک هستیم و باید تا مرداد به آمادگی کامل برسیم. شرایط سخت و پر فشاری را دارم چون بخش مهمی از زندگی خود را تجربه می‌کنم و برای یکی از مهم‌ترین اهداف زندگی خودم می‌جنگم. قطعا مشکلات زیادی وجود خواهد داشت ولی باید سرسخت باشیم و ادامه دهیم. امیدوارم اتفاقاتی که دوست دارم برایم رقم بخورد. تا المپیک یکسری مسابقات داریم و به دنبال کسب بهترین شرایط تا المپیک هستیم.

امینی در مورد مشکلاتش در مسیر المپیک تصریح کرد: یکی از دغدغه‌هایم تامین تجهیزات است. همانطور که می‌دانید تیراندازی تجهیزات محور است و ما باید تجهیزات خود را به روز کنیم تا بتوانیم به خوبی آماده شویم. فرصت زیادی تا المپیک نیست و نباید هیچ زمانی را از دست بدهیم‌. هر چقدر زمان از دست برود از آن طرف فشار و عواقبش روی تیرانداز و مربی بیشتر خواهد بود.

وی افزود: ما می‌خواهیم در یک حاشیه امن فقط و فقط به تمرین و آماده سازی خود تا المپیک مشغول باشیم که لازمه آن آرامش ذهنی و روانی است که این موضوع با تامین نیازهای ورزشکار و مربی امکان پذیر است. ما برنامه ریزی دقیق و هدفمندی داریم، امیدوارم فدراسیون، کمیته ملی المپیک و مسئولین  حمایت‌های لازم را انجام دهند تا ما با آرامش بیشتر فقط و فقط روی تمرینات و برنامه‌ها متمرکز باشیم و ان‌شاءالله بتوانیم به خوبی برای المپیک آماده شویم.

عضو تیم ملی تفنگ گفت: ابتدا وقتی بقیه را می‌دیدم که حرفه ای کار می‌کنند با خودم می‌گفتم می‌شود روزی من هم به سطح آنها برسم؟ از ابتدا دنبال این بودم که در سطح بالا قرار بگیرم و مدام این هدف پر رنگ تر می‌شد. من اهدافم را پله پله ترسیم می کردم و پیش می‌رفتم. من کم کم متوجه شدم می‌شود در کنار کسانی که الگوی خودت بودند قرار بگیری و تیر بزنی. تا الان هر چه را برای خود به عنوان هدف ترسیم کردم به آن دست یافتم.

وی افزود: خودم فکر می‌کنم آنچه باعث نتیجه گرفتن من بوده پشتکارم در هر شرایطی بوده است. در دو سال گذشته دو عزیز را از دست دادم اما ماندن و ادامه دادم و با تمام سختی‌ها آنچه می‌خواستم به دست آوردم. به صبوری و پشتکار و مقاومت در بین دیگران شناخته می‌شوم.

انتهای پیام/