۱۰۰ روزهای دولت یازدهم

به گزارش خبرنگار گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، صد روز پایه ی ابداعی خود دکتر روحانی است. او در زمان رقابت‌ها بر صد روز به عنوان برش‌های زمانی آثار و نتایج دولت خود تأکید نمود. اگر چه صد روز در مقیاس چهار و هشت سال عملکرد دولت ها زمانی قابل اعتنا بحساب نمی‌آید ولی رویکرد و نوع نگاه رئیس جمهور و دولت متبوع در همین زمان قابل تشخیص و ارزیابی می‌باشد. با نگاهی گذرا به صد روز گذشته عملکرد دولت را در سه بخش به ارزیابی می‌نشینیم.

الف – ادبیات فاخر شخص رئیس دولت: خوب سخن گفتن و سخن خوب گفتن آنچنان اهمیتی دارد که گفته اند « الناس علی دین ملوکهم » مردم رفتار می‌کنند، آنچنانکه حاکمان رفتار می‌کنند. تأثیر نحوه ی سخن گفتن و بهداشت کلام دولتمردان در فرهنگ عمومی و پالایش فرهنگ کلامی مردم غیر قابل انکار است. بخش مهم تصویر مثبت دکتر روحانی و مقبولیت روز افزون شان در افکار عمومی داخل و خارج،محصول بهداشت کلام ایشان می‌باشد. بر این اساس نمره دولت در این خصوص کامل می‌باشد.

ب – سیاست خارجی: بی شک موفقیت دولت کنونی در نظام بین‌الملل و درسیاست خارجی بر کسی پوشیده نیست. دست آوردهای این بخش قابل احصاء نیست. سرعت نتایج در این حوزه خیره کننده می‌باشد. دستاورد‌های سفر نیویورک در بلندای زمان نمایان خواهد شد اما آنچه بدست آمد، در تاریخ انقلاب بی نظیر است. تغییر نگاه غرب در خصوص ایران به گونه ای است که تعامل با ایران به مطالبه ی عمومی تبدیل شده است. ایران دوستی، جای ایران هراسی را گرفته است. بهانه جنگ طلبان و افراطیون سلب شد. صدای نتانیاهوگوش خراش و مورد تنفر عمومی است. ادامه ی تحریم‌ها از ارزش افتاد و فشار برای حذف تحریم‌ها و به رسمیت شناختن حق هسته ای ایران به خواست بخش مهمی از سران کشورهای اروپایی تبدیل شده است. توانمندی تیم وزارت خارجه و شخص دکتر ظریف در این خصوص تأثیر گذار می‌باشد. در این بخش هم نمره ی دولت بیش از حد انتظار می‌باشد.

ج- حوزه داخلی: همانقدر که عملکرد دولت در حوزه کلامی و سیاست خارجی درخشان و فراتر از انتظارات می‌باشد در حوزه ی داخلی قابل تأمل است. البته محذورات و محدودیتهای دولت قابل درک و تشخیص است ولی بی توجهی به این حوزه می‌تواند به یأس بدنه اجتماعی منجر شود. دکتر روحانی پرچم گفتمان اعتدال را بپا کرده و خود را نماینده ی این گفتمان می‌داند او به درستی بر این هویت اصرار دارد ولی مکانیسم لازم برای گفتمان سازی از شعار اعتدال هنوز پیش بینی نشده است. این در حالی است که این شعار مهم نیازمند خاستگاه فکری است. آنچنانکه باید اردوگاه آن قابل تمیز باشد، کم توجهی به این مهم در پروسه زمان به مصادره شدن آن توسط یکی از دو سر خط منجرخواهدشد. اگر گفتمان اعتدال اردوگاه پیدا نکند، بدون عقبه اجتماعی در میدان رویارویی، ناکام می‌ماند. یارگیری از ژنرال‌های سیاسی در اردوگاه مخالف، سرمایه گذاری بیهوده می‌باشد.

یارگیری از پیاده نظام و نیروهای خاکستری مقتضای تدبیر است ولی اعتماد به نیروها با برند خاص و دارای شناسنامه فکری در جبهه مخالف، تکیه بر باد است. « گپ » ایجاد شده در بین برخی نیروهای اجتماعی در خصوص بعضی انتصابات، باید ترمیم شود و شور و نشاط بر آمده از امید و تدبیر هر لحظه باید باز تولید گردد. اگر یأس حاکم شود فضا بدست رادیکالها و خودسرها می‌افتد. حادثه فرودگاه و فراخوان برخی تشکلهای خاص در مخالفت با دولت نشان می‌دهد که جریان افراط مترصد رادیکالیزه کردن فضای عمومی کشور می‌باشند.

این اتفاقات نشان می‌دهد که دکتر روحانی کار سختی در پیش دارد. موانع پیش روی، زین پس خود را نمایان می‌سازد ودر این صحنه هاست که عیار یاران معلوم می‌گردد. خلاصه با لحاظ نمره ی سه حوزه ی پیش گفته،معدل کلی عملکرد دولت بالای 15 می‌باشد. ولی باید کاری کرد که این نمره به بیست میل پیدا کند.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.