حداقل دولت با آنها همصدا نشود!
خبرگزاری تسنیم: این ادعا که گفته می شود رسانه ملی صدای کیست؟ ثابت می کند که اصلاح طلبان همچنان مانند رفتارهای سال های گذشته خود، تمامیت خواه هستند و تحمل شنیدن هیچ صدایی به غیر از خود را ندارند.
به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، هنگامی که برخی افراد و شخصیت ها، رسانه ها و مطبوعات اصلاح طلب که به نشر افکار و دیدگاه هایی که در چارچوب نظام اسلامی نیست مبادرت می کنند، چه انتظاری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مشاور فرهنگی رئیس جمهور و حتی شخص رئیس جمهور می رود؟!مواضعی که برای این موارد اتخاذ نشد چند مورد است؟
تا آنجایی که حافظه ما یاری می کند، آنها را یادآوری می کنیم.
چندی پیش روزنامه ای وابسته به اصلاح طلبان در سرمقاله خود ولایت امیر مومنان علی(ع) را زیر سوال برد. گرچه این روزنامه از مجاری قانونی تعطیل شد، اما واکنشی که از سوی مقامات دولتی، ازجمله وزارت ارشاد و مشاور فرهنگی رئیس جمهور انتظار می رفت دیده نشد.
یک روزنامه تازه تاسیس دیگر اصلاح طلب هم قصاص را غیر انسانی دانسته بود، اما باز هم واکنش و پاسخی به آن مطلب از سوی وزارت ارشاد و مشاور فرهنگی آقای رئیس جمهور دیده نشد.
فرقه ضاله بهائیت به عنوان یکی از ادیان معرفی شد، باز هم واکنشی بروز نکرد.
اما در مقابل این بی توجهی به مواردی که یاد شد، واکنش هایی را از سوی برخی مسئولان دولت یازدهم می بینیم که قابل تأمل است.
صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران که براساس قانون، شورایی متشکل از نمایندگان سران سه قوه در آن عضو هستند، نظارت می شود. انتصاب ریاست آن هم با رهبری نظام است.
صدا و سیما به عنوان رسانه ملی، متعلق به هیچ یک از قوا و یا جناح سیاسی خاصی نیست و سعی بر آن دارد تا براساس سیاست های محوله و در چارچوب قانون فعالیت کند.
گرچه همواره سازمان صدا و سیما در دولت های گوناگون مورد بی مهری قرار داشته است، اما این سازمان تنها رسانه ای است که تلویزیون و رادیو دارد تا براساس آرمان ها و اصول انقلاب گام بردارد و در واقع خط مقدم مقابله با همه شبکه ها و رسانه های خارجی است که علیه جمهوری اسلامی ایران و مردم برنامه پخش می کنند.
رسانه ملی، مدتی است علاوه بر این که مورد آماج حملات رسانه های اصلاح طلب قرار دارد، از سوی برخی مسئولان دولتی نیز، حملات و انتقاداتی را تحمل می کند.
از زمان روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، رسانه ملی با در اختیار قرار دادن آنتن به تک تک مسئولان دولت یازدهم، این ادعا را اثبات کرده است که همکاری خوبی با دولت داشته است. در مدت زمان گذشته از دولت آقای روحانی، اگر آمار دقیقی از سوی مسئولان سازمان ارائه شود، می توان دریافت که میانگین آن به صورت روزانه، مسئولان و وزرای دولت در یکی از شبکه های تلویزیونی و رادیویی حضور داشتند و درباره عملکرد حوزه خود و دولت سخن گفته اند.
اما اصلاح طلبان و برخی از دولتی ها انتظار و توقع دارند که رسانه ملی به صورت مطلق در اختیار این طیف سیاسی باشد و تنها صدا و تصویر آنها را پخش کند.
در واقع آنها می خواهند رسانه ملی به عنوان رسانه دولت عمل کند به همین خاطر است که موجی از انتقادات را به سوی سازمان صدا و سیما و مدیریت آن روانه کرده اند.
از اصلاحات و رسانه های وابسته و متعلق به آنها جز این انتظاری نیست، اما مسئولان دولتی اگر انتقادی هم دارند، باید بدون تخریب و تضعیف رسانه ملی باشد، انتقادات تخریبی آقای آشنا علیه صدا و سیما و مدیریت آن خوراک خوبی را برای رسانه های زنجیره ای اصلاح طلب تهیه کرده و البته رسانه های آن سوی مزرها هم استفاده های خود را می برند.
دولت قائل به سیاست تدبیر و امید است و بر دوری از افراط و افراط گری تاکید دارد، انتظار می رود نقد و انتقاد آنها با شیوه افراطی همراه نباشد.
مشاور فرهنگی رئیس جمهور از بابت اتفاقی که در آخرین مصاحبه آقای روحانی با تلویزیون بر سر انتخاب مجری افتاد، گلایه دارد. نشان دادن آقای سریع القلم در داووس با کراوات یکی دیگر از مواردی است که باعث ناخشنودی دولت شده است. آقای آشنا حتی سخنان و انتقادات ابراهیم حاتمی کیا را برنمی تابد و در پاسخ به سخنان او می گوید: «امیدواریم ایشان خیلی مراقب شأن خودشان باشند».
ابراهیم حاتمی کیا، به جشنواره فیلم فجر انتقاد داشت و البته این انتقادات از سوی برخی بی پاسخ هم نماند. پاسخ های تند و خارج از چارچوب فرهنگی هم به او داده شده است، که با فضای فرهنگی که دولت در پی آن است، فاصله دارد.
دولت می گوید فضای امنیتی کشور باید برداشته شود، این فضا با رفتارهایی که رسانه های زنجیره ای و برخی سخنان و مواضعی که برخی مسئولان دولت بیان می کنند سنگین تر می شود.
دولت، همانگونه که رئیس جمهور گفته است، از نقد و انتقاد استقبال می کند پس باید آستانه تحمل برخی مسئولان هم برای اثبات این موضوع بالا برود.
در هر صورت، فضایی که علیه سازمان صدا و سیما و مدیریت آن ایجاد شده، برای این است که، هر طور شده ریاست آن هم به دست اصلاح طلبان که خود را حامی دولت معرفی می کنند بیفتد. این ادعا که گفته می شود رسانه ملی صدای کیست؟ ثابت می کند که اصلاح طلبان همچنان مانند رفتارهای سال های گذشته خود، تمامیت خواه هستند و تحمل شنیدن هیچ صدایی به غیر از خود را ندارند. حداقل دولت با آنها همصدا نشود.
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.