شیرودی، مردی که حماسه‌ای بی‌‌بدیل در تاریخ به یادگار گذاشت

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، امیر سرافراز ارتش جمهوری اسلامی ایران، سرتیپ خلبان علی اکبر شیرودی، در دی ماه سال 1334 در شیرود تنکابن به دنیا آمد، وی دوران ابتدائی و دبیرستان را در تنکابن پشت سر گذاشت و سپس به تهران رفت و سپس از مراحل جذب در هوانیروز و آموزش خلبانی به اصفهان اعزام شد.

شهید شیرودی در طول دوران قبل از انقلاب در زمینه‌های مذهبی فعالیت می‌‌کرد و علیه رژیم شاه فعالیت‌هائی را انجام می‌داد و با سختی و مصائب بسیار تا سوم متوسطه در زادگاهش به تحصیل پرداخت، سپس راهی تهران شد و همراه با کار به تحصیل خود ادامه داد.

این امیر سرافراز با پایان تحصیلات متوسطه در سال 1351 وارد ارتش شد و دوره مقدماتی خلبانی را در تهران به پایان رساند و دوره هلی کوپتری کبرا را در پادگان اصفهان دید و با درجه ستوانیاری فارغ التحصیل شد.

وی پس از 3 سال خدمت در ارتش به کرمانشاه رفت وبا شهید کشوری و چند نفر دیگر آشنا شد، به طوری که بیشترین اوقات را با آنان می‌گذراند و با اوج گرفتن جریانات انقلاب اسلامی شهید شیرودی از ارتشیانی بود که به صفوف راهپیمایان پیوست و به دستور حضرت امام(ره) مبنی بر فرار سربازان از پادگان‌ها او نیز خارج شد.

پس از خروج از پادگان درصدد تشکیل گروهی چریکی بر آمد و با تعدادی از دوستانش در کرمانشاه در این زمینه اقدام کرد تا اینکه امام به میهن بازگشتند و انقلاب به پیروزی رسید.

شهید شیرودی پس از جریانات پیروزی انقلاب با پیش‌مرگان کرد مسلمان همکاری کرد و سپس با تشکیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، به سپاه غرب کشور پیوست.

شهید چمران: شیرودی ستاره درخشان جنگ کردستان

زمانی که جنگ کردستان آغاز شد شیرودی و چند تن دیگر از خلبانان وارد جنگ شدند و او ساعتی از جنگ فاصله نگرفت وچنان جنگید که شهید دکتر چمران او را ستاره درخشان جنگ کردستان می‌نامید و شهید تیمسار فلاحی نیز او را ناجی غرب و فاتح گردنه‌ها و ارتفاعات آربابا، بازی دراز، میمک و دشت ذهاب وپایگاه ابوذر معرفی می‌کرد.

شیرودی بالاترین ساعت پرواز در جنگ را در جهان داشت و با بیش از 40 بار سانحه و بیش از 300 مورد اصابت گلوله به هلی کوپترش ولی باز سرسختانه می‌جنگید و همیشه عاشق به تمام معنی بود.

وی بارها هنگام پرواز می‌گفت: وقتی که پرواز می‌کنم حالتی دارم همانند یک نفر عاشق که به طرف معشوق خود می‌رود و هر لحظه فکر می‌کنم که به معشوق خودم نزدیک‌تر می‌شوم و به آن آرزوی قلبی که دارم می‌رسم ولی وقتی برمی گردم هرچند که پروازم موفقیت آمیز بوده باشد باز مقداری غمگین هستم، چون احساس می‌کنم هنوز آن‌طوری‌که باید خالص نشدم تا مورد قبول دعوت خدا قرار بگیرم.

پیوند مستحکم شهید شیرودی با ارتش و روحانیت

شهید علی اکبر شیرودی در نهایت به خلوصی که خواهانش بود رسید و مورد دعوت حق قرار گرفت و در 8 اردیبهشت سال 1360 در حالی‌که تانک‌های عراقی به طرف قره بلاغ دشت ذهاب در حرکت بودند با هلی کوپتر به مقابله با آنان پرداخت و پس از انهدام چندین تانک از پشت سر مورد اصابت گلوله تانک قرار گرفت و به شهادت رسید.

تیمسار فلاحی بعد از شهادت وی گفت : وقتی خبر شهادت شیرودی رابه امام دادم یک ربع به فکر فرو رفتند و حضرت امام(ره) در مورد همه شهدا می‌گفت، خدا آنها را بیامرزد ولی در مورد شیرودی گفت او آمرزیده است.

شیرودی عاشق انقلاب و ولایت بود و همواره سعی می‌کرد پیوند مستحکم بین ارتش و روحانیت برقرار کند و در این راستا از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کرد.

به راستی که شهید شیرودی عاشق پرواز بود، او برای پیروزی و نبرد علیه دشمن زمان را نمی‌شناخت و شبانه روز برای پیشبرد اهداف جنگی تلاش می‌کرد.

دلیرمردی شهید شیرودی در بین خلبانان هوانیروز مثال زدنی بود

بیژن شیرودی از همرزمان شهید درباره شهید شیرودی می‌گوید: خلبان شهید شیرودی، یک نظامی شجاع و دلیر و بی‌نظیر بود و زمانی که رژیم بعثی عراق با نیروهای زرهی خود به ایران حمله کرد، شهید شیرودی با کمک همرزمان خود جلوی پیشروی عراقی‌ها را گرفت و با توجه به اوضاع نابسامان کشورمان در اوایل انقلاب نقش ممتاز و بی‌نظیر خلبان شیرودی در سرکوب متجاوزان و منافقان قابل توجه بوده و هر زمانی که او در آسمانی بود رزمندگان نیروی مضاعفی می‌گرفتند.

همرزم شهید شیرودی بیان کرد: در اوج بحران داخلی و تلاش منافقین علیه انقلاب، شهید شیرودی تلاش فراوانی را بر علیه آنان انجام می‌داد و زمانی که برای دیدن والدین خود به شیرود تنکابن می‌آمد، همشهریان خود را نسبت به توطئه‌های آنان آشنا می‌ساخت و در مراسم تظاهرات و راهپیمایی شرکت فعال داشت.

محمدعلی میرزایی یکی دیگر از خلبانان هوانیروز و همرزم شهید شیرودی نیز می‌گوید: شیرودی همچون ستاره پرفروغ آسمان همواره برای رسیدن به اهداف عالیه خویش نور افشانی می‌کرد و در راه عشق و شهادت و پایمردی خستگی را نمی‌شناخت و تا پای جان می‌رفت و زمانی که در پایگاه هوایی کرمانشاه بودیم، مقام معظم رهبری در نماز جماعت به وی اقتدا کرد و نماز خواند و مؤذن این نماز جماعت بنده بودم.

وی اظهار کرد: شجاعت و دلیرمردی شیرودی در بین خلبانان هوانیروز مثال زدنی بود و برای رسیدن به هدف هیچ مانعی نمی‌توانست وی را از انجام مأموریت باز دارد.                                                                                          

برای من شهر مکان و خانه مطرح نیست اسلام مطرح است

در دست‌نوشته‌های شهید شیرودی آمده است: من یک سرباز ساده مکتب اسلام هستم که هنوز نتوانسته‌ام خودم را در حد کمال قرار بدهم، شاگرد هیچ مکتبی نیستم فقط شاگرد اسلام نه ملی‌گرا و نه و هیچ‌مکتب، در اسلام ما فقط می‌توانیم یک سرباز ساده باشیم تا روزی که به شهادت برسیم، در آن روز خداوند بزرگترین درجه افتخار را به من عنایت می‌فرمایند، برای من مکان فرق نمی‌کند حتی در درون خانه‌ام اگر کسی بخواهد علیه اسلام حرف بزند، قیام می‌کنم با او مقابله می‌کنم، برای من شهر مکان و خانه مطرح نیست اسلام مطرح است.

در وصیت نامه امیر سرافراز سرتیپ خلبان شهید علی اکبر شیرودی آمده است:

هنگامی که پرواز می‌کنم، احساس می‌کنم همچون عاشق به سوی معشوق خود نزدیک می‌شوم و در بازگشت هر چند پروازم موفقیت‌آمیز بوده باشد، مقداری غمگین هستم چون احساس می‌کنم هنوز خالص نشده‌ام تا به سوی خداوند برگردم.

شیرودی در 8 اردیبهشت سال 60 پس از انجام مأموریت خود در منطقه بازی دراز و شکست سنگین دشمن به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر پاک و مطهرش در گلزار شهدای شیرود به خاک سپرده شد.

زندگی شهید علی اکبر شیرودی حماسه نامه‌ای است که باید بارها خواند، مردی که حماسه‌ای بی‌بدیل در تاریخ از خود به یادگار گذاشت.

روحش شاد و یادش پررهرو باد...

انتهای پیام/ ب