روایتی از عمق محرومیت روستای "کندهای" کازرون؛ اینجا زمان متوقف شده است + عکس
روستای "کندهای" نماد محرومیت بخش کوهمره نودان کازرون است؛ روستایی که به گفته فرماندار کازرون عمق محرومیت آن آنقدر زیاد است که هر کسی که در آن مانده توانایی مهاجرت نداشته و راهی جز ماندن در روستا نداشته است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، از جاده پر پیج و خمی که هموار بودن آسفالت آن حکایت از عمر کوتاهش دارد می‌گذریم. منظره طبیعی اطراف جاده حتی در این فصل سال نیز چشم‌نواز است. مسیری طولانی و پر پیچ و خم را از جاده اصلی به سمت سر بالایی یک کوه طی می‌کنیم مسیری که ظاهرا میهمانی جز ما ندارد و خبری از تردد یک خودرو هم نیست.
آنقدر این مسیر پیچ در پیچ ادامه می‌یابد تا جایی که زمین و آسمان به هم متصل می‌شوند از دور چند نفری که با نصب یک بنر خوش‌آمدگویی بر روی دیواری سنگی منتظر خودروهای ما هستند مشخص هستند. سرعت خودرو‌ها به دلیل آسفالت نبودن مابقی مسیر کمتر می‌شود از همین بدو ورود نشانه‌های محرومیت روستا "کندهای" کازرون که در شیب کوه قرار دارد کاملا مشهود است.
اعضای شورای اسلامی و معتمدین روستا ما را به سمت خانه‌ای در همان ورودی روستا می‌برند خانه‌ای که هر چند حیاط آن دیوارچینی کوتاهی شده ولی در ورودی برای آن نصب نشده، سگ خانه که گوشه حیاط لم داده است با ورود ما سری بالا می‌کند و بدون توجه به مهمانان ناخوانده بدون هیچ سر و صدایی در جای خود می‌ماند، خانمی با لباس محلی و لهجه خاص خوش‌آمد می‌گوید و مهمانان را به داخل خانه راهنمایی می‌کند، خانه‌ای روستایی تمیز و مرتب که بوی چراغ نفتی آن بر همه رایحه‌های خانه غالب است.
ضریب 7 محرومیت در روستاهای بخش کوهمره نودان کازرون
سجاد افراسیابی، مدیرکمیته امداد قائمیه که روستای "کندهای" را تحت پوشش دارد، در همان ابتدا گزارشی از خدماتی که کمیته امداد به بخش کوهمره نودان و به ویژه این روستا داده است ارائه می‌کند، وی با بیان اینکه در قائمیه 3 هزار خانوار تحت پوشش کمیته امداد هستند که 700 خانوار آنها در بخش کوهمره نودان است، می‌گوید: «روستاهای بخش کوهمره نودان کازرون ضریب 7 محرومیت را دارند».
وی خاطرنشان می‌کند: در قائمیه صف انتظار وام کارگشایی و جهیزیه صفر است و کل خانواده‌های نیازمندی که برای تحت پوشش قرار گرفتن به کمیته امداد مراجعه کرده‌اند به روز تحت پوشش قرار داده‌ایم به طوری که در ماه گذشته 350 خانوار تحت پوشش قرار گرفته‌اند و در همین سال در بخش کوهمره نودان زمینه اشتغال 300 خانوار از طریق کمیته امداد فراهم شده است.
به گفته افراسیابی درروستای "کندهای" که در این بخش واقع شده 160 خانوار زندگی می‌کنند که در حال حاضر 52 خانوار آنها تحت پوشش کمیته امداد هستند و 60 درصد خانوارهای تحت پوشش این روستا یک نفره، 20 درصد دو نفره و 20 درصد دونفره به بالا هستند.
آب مشکل اصلی روستای "کندهای"
وی با بیان اینکه در روستای "کندهای" به صورت ویژه بخاری، آب‌گرم کن، پتو و بسته‌های غذایی توزیع شده است و اگر مددجویی در این روستا مشکل درمانی داشته است حل کرده‌ایم، می‌گوید: در سال جاری 6 مورد احداث مسکن، 10 مورد احداث سرویس بهداشتی و حمام داشتیم اما مشکل اصلی این روستا آب است و ما حمام می‌سازیم اما آبی ندارند که بتوانند استفاده کنند.
افراسیابی با بیان اینکه روستای کندهای فاقد آب لوله‌کشی است و این یک مشکل بزرگ در این روستا است، می‌افزاید: به این روستا گازرسانی نشده است کمیته امداد برای تامین نفت به مددجویان این روستا کمک ویژه می‌کند.
وی عنوان می‌کند: در این روستا 10 خانوار مددجو داریم که نیازمند ساخت مسکن هستند، 17 خانوار مددجو نیازمند ساخت حمام و سرویس بهداشتی هستند، 12 خانوار مددجو نیازمند تعمیر مسکن هستند.
افراسیابی می‌افزاید: در بحث ساخت مسکن در این روستا مشکلات زیادی داریم زیرا این روستا بر روی کوه است و به دلیل صعب‌العبور بودن و مسافت زیاد با جاده اصلی هزینه حمل و نقل زیاد است و چون زمین آن سنگی است ساخت و ساز در آن به سختی انجام می‌شود و برای حفر چاه حمام و سرویس بهداشتی با مشکل روبه‌رو هستیم.
روستای "کندهای"نماد محرومیت بخش کوهمره نودان کازرون
یحیی حقیقی، بخشدار کوهمره نودان نیز روستای "کندهای" را نماد محرومیت بخش کوهمره نودان کازرون می‌خواند و تاکید می‌کند: این سخن من به این به معنی نیست که تاکنون کاری برای این روستا انجام نشده و کمیته امداد خدمات خوبی به مردم روستا ارائه کرده است حتی با وجود اینکه دولت هیچ پروژه جدیدی را آغاز نمی‌کند امسال برای نخستین بار فرماندار کازرون برای این روستا کد پروژه گرفته است.
حقیقی می‌افزاید: در سال جاری 100 میلیون تومان از محل اعتبارات توازن منطقه‌ای و 100 میلیون تومان از محل اعتبارات 3 درصد نفت و گاز به بهسازی معابر روستای کندهای اختصاص یافته است.
خشکسالی خوره‌ای بر جان روستای "کندهای"
نوبت به شنیدن صحبت‌های اهالی روستا می‌رسد، رئیسی، عضو شورای اسلامی روستای "کندهای" با بیان اینکه این روستای محرومیت زیادی دارد و حتی راه دسترسی این روستا چند سال گذشته احداث شده است و قبل از آن تردد به این روستا به سختی انجام می‌شد، می‌گوید: کمیته امداد خدمات خوبی مثل ساخت و تعمیر مسکن، احداث حمام و سرویس بهداشتی و غیره به مردم این روستا ارائه کرده است اما نباید تنها کمیته امداد را در نظر بگیریم زیرا این روستا مشکلاتی زیادی مثل نبود آب لوله‌کشی، نبود گازکشی، نبود مدرسه در مقطع متوسطه دوم، نبود شغل و درآمد و غیره دارد.
به گفته رئیسی باغ انجیری، باغ انگور و دامداری منبع درآمد مردم این روستا بوده که با توجه به خشکسالی و آفات درختان این منبع درآمد از بین رفته است.
«در سال 80 در این روستا 80 تا 90 دامدار وجود داشتند که در حال حاضر به 12 نفر رسیده است و باغات انگو و انجیر خشک شده‌اند و خانواری که زمانی بین 50 تا 60 میلیون از این باغ‌ها درآمد داشتند الان یک ریال هم درآمد ندارند و محتاج شده‌اند». اینها سخنانی است که این عضو شورای اسلامی روستا برای نشان دادن عمق مشکلات این روستا بیان می‌کند.
رئیسی معتقد است که چون روستای کندهای در شیب کوه قرار دارد باید آب‌های سطحی آن مهار شود تا بتوان به باغات آبرسانی شود و اگر زمینه اشتغال در بخش‌های دامداری، مرغداری بومی، باغداری در این روستا فراهم شود خانوارهای روستا توانمند می‌شوند.
رکوردشکنی "کندهای" با حفر چاه آب با عمق 530 متر
در این میان سخنان داریوش دهقان، فرماندار کازرون، قابل تامل است زیرا وی معتقد است که محرومیت روستای "کندهای" بیشتر از آن است که با وام 15 میلیون تومانی کمیته امداد مشکل آنها حل شود و از آنجا که هیچ خیّری در این روستا وجود ندارد کسی نیست که به توسعه و آبادانی این روستا کمکی بکند و واقعا برای کمک به این روستا باید فراتر از آنچه در قانون‌ها و ضوابط کمیته امداد عمل شود.
وی می‌افزاید: به دلیل محرومیتی که در این روستا وجود دارد هر کسی که توانسته از این روستا مهاجرت کرده است و کسانی که مانده‌اند توانایی مهاجرت نداشتند و راهی جز ماندن در این روستا نداشته‌اند.
فرماندار کازرون با بیان اینکه باغ‌های انجیر و انگور این روستا آفت زده است، می‌گوید: در این روستا جاده دسترسی بین باغات وجود ندارد و اهالی روستا مجبور هستند که برای رفتن به باغ‌ها مسافتی حدود 8 کیلومتر را با الاغ یا پای پیاده طی کنند و محصولات خود را با الاغ یا بر روی دوش خود جابه‌جا می‌کنند و باز همان مسافت 8 کیلومتری را با الاغ یا پای پیاده باید بازگردند.
وی با بیان اینکه این روستا آب ندارد و چاه آبی به عمق 530 متر در این روستا حفر شده که متاسفانه یک رکورد در کشور محسوب می‌شود و این چاه 12 لیتر در ثانیه آب دارد و باید یک چاه دیگر برای این روستا حفر شود، عنوان کرد: به دلیل مسافت طولانی این روستا با جاده اصلی در روز تنها یک تانکر آب به این روستا می‌رسد.
توانمندسازی و اشتغال‌زایی اولویت کمیته امداد در روستای "کندهای"
محمد بذر افشان، مدیرکل کمیته امداد فارس، نیز بعد از شنیدن سخنان مسئولان، شورای اسلامی روستا و معتمدین روستا اظهار داشت: امروز برای چندین بار توفیق حضور در روستاهای بخش کوهمره نودان و قائمیه پیدا کردیم البته معاونان اداره‌کل کمیته امداد به صورت مستمر در این بخش‌ها حضور فیزیکی دارند و به مشکلات مردم رسیدگی می‌کنند.
وی با اشاره به ارائه گزارش از سوی مدیر کمیته امداد قائمیه گفت: این گزارشی از خدماتی که کمیته امداد تا به امروز در این بخش داده است ولی اگر اعضای شورای روستای کندهای و دهیار این روستا خانواده و فردی که به حمایت کمیته امداد نیاز دارد به به ما معرفی کنند آنها را در چتر حمایتی کمیته قرار می‌دهیم.
بذرافشان تاکید کرد: البته باید نیازمند بودن را بازتعریف کرد زیرا ممکن است یک فرد جوان که امکان اشتغال برایش وجود دارد در این روستا باشد پس ما نباید این جوان را تحت پوشش کمیته امداد قرار دهیم بلکه باید با پرداخت وام و آموزش زمینه اشتغال را برایش فراهم کنیم.
وی عنوان کرد: برای تحت پوشش قرار دادن افراد باید تراز تعیین کنیم و جوانان بیکار را توانمند کنیم و آنها را در چرخه اشتغال و توانمندسازی قرار دهیم.
مدیرکل کمیته امداد فارس افزود: کسی که برای تحت پوشش قرار گرفتن به کمیته امداد معرفی می‌شود باید شرایط اولیه تحت پوشش قرار گرفتن را داشته باشد و ما امروز اینجا هستیم که کسانی که نیازمند هستند را تحت حمایت قرار دهیم.
وی افزود: در راستای سفر رئیس کمیته امداد کشور به کازرون و به نمایندگی از وی در روستاهای محروم این شهرستان حضور یافته‌ایم و هر جای که شما بخشداران، شورای شهر و دهیاران احساس کردید که کمیته امداد می‌تواند کمکی در راستای رفع محرومیت منطقه انجام دهد به ما اطلاع دهید تا بدون فوت وقت ورود کنیم.
برای بازدید از روستا و صحبت با دیگر اهالی در حالی راهی می‌شویم که دانه‌های ریز برف نیز شروع به باریدن کرده است و سوز سردی می‌آید. مردم روستا که گویی کم‌کم از حضور عده‌ای مهمان ناخوانده به روستا مطلع شده‌اند از خانه‌هایشان بیرون می‌آیند و با پرس و جو از غریبه‌ها می پرسند که از کجا و برای چه کاری آمده‌اید و برخی تا نام کمیته امداد را می‌شنوند بلافاصله می‌پرسند که برنج و گوشت برای توزیع آورده‌اید؟!
کودکان با صورت‌های سرما زده و اکثرا با دمپایی با خجالتی که در چهره دارند از پشت حصارهای سنگی و کوتاه خانه‌ها سرک می‌کشند و در پاسخ به لبخند ما خودشان را از دید غریبه‌ها پنهان می‌کنند. برخی دانش‌آموزان که در حیاط مدرسه در حال بازی هستند نیز برای دیدن غریبه‌هایی که به روستایشان آمده‌اند جلو در مدرسه صف می‌کشند.
هر چه پیشتر می‌رویم عمق محرومیت این روستا مشخص‌تر است و نوای محرومیت روستا مانند سورنا در ذهن‌های ما شروع به نواختن می‌کند، بیشتر خانه‌ها بدون در ورودی و سقف‌های آنها چوبی و ناایمن است، اتاقک‌های کوچک که با سنگ و گل ساخته شده‌اند و سقف آنها با چوب درخت پوشانده شده در بیشتر خانه‌ها به چشم می‌خورد.
از راه‌هایی روستا سنگی و شیب‌دار روستا مشخص است که در پاییز و زمستان بارانی و برفی مشقت عبور و مرورش مضاعف می‌شود و اهالی را خانه‌نشین می‌کند.
در حیاط برخی خانه‌ها مقدار زیادی هیزم به چشم می‌خورد و حتی در یکی دو خانه در بشکه‌های نفتی فلزی آتشی بزرگ با این هیزم‌ها برپا شده، برای فرار از سوز سرمای زمستان و پخت و پز جان درختان جنگلی به حراج گذاشته شده، درختانی که سرمایه نسل‌های آینده است اما به دلیل نبود گازکشی فدای محرومیت روستا شده است.
در تمام طول مسیر به جز دهیار و شورای اسلامی روستا، جز در یکی دو خانه خبری از مردان جوان روستا نیست و بیشتر کسانی که برای درد و دل و بیان مشکلات اطراف مسئولان را گرفته‌اند پیرزنان خانه‌نشین و زنان جوانی هستند که هر کدام چندین بچه قد و نیم‌قد دارند و همه از نبود درآمد برای همسرانشان و عدم توانایی در تامین مایحتاج ضروری خود می‌گویند.
صدای فروش تانکر منبع آب که در بلندگو جار می‌زند از دور شنیده می‌شود، حتی اگر از قبل در مورد مشکل آب این روستا نشنیده باشید وجود منبع ذخیره آب در بیشتر خانه‌ها شما را به سمت این مشکل راهنمایی می‌کند البته ناگفته نماند که برخی از افراد این روستا از شدت فقر توانایی تامین منبع آب هم نداشتند.
خبری از وجود خودرو یا وسیله نقلیه در این روستا نبود و وجود یک یا چند الاغ در حیاط خانه‌های روستاییان نشان می‌داد که در این روستا هنوز بارکشی با الاغ انجام می‌شود. اهالی این روستا هنوز از امکانات اولیه زندگی محروم هستند و گویی زمان در این روستا متوقف شده است.
خربارها محرومیت را پشت سر می‌گذارم و سرازیری روستا را برای رسیدن به خودروهایی که در همان ابتدای روستا پارک شده‌اند طی می‌کنم، هر قدم که بر روی سنگ‌های کوچه‌ها می‌گذارم به وجه تسمیه نام "کندهای" برای این روستا بیشتر پی می‌برم، روستایی که با کندن تن سنگی کوه سرپناه عده‌ای از مردم شده است.
گزارش از ثریا ستاری
انتهای پیام/
