آموزگار: مبنای کارم قانونی است نه سهم‌خواهی/ اختلافات نشر از درون صنف حل می‌شود نه از بیرون
رئیس اتحادیه ناشران در پاسخ به اتهاماتی که هفته گذشته از جانب هفت نامزد انصرافی انتخابات به او زده شد، مسائلی را مطرح کرد و گفت: مبنای من در تصمیمات الزامات قانونی است، نه سهم‌خواهی. به نظر من اختلافات نشر از دورن صنف حل می‌شود، نه از بیرون آن.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در آستانه انتخابات چهاردهمین دوره اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران هفت نفر از کاندیداهای انتخابات پیش رو در اقدامی هماهنگ با انتشار بیانیه‌ای از شرکت در انتخابات انصراف دادند، پس از آن هفته گذشته در انتشارات مجد نشستی خبری با حضور این هفت نفر که چهار نفر از آنها عضو هیئت مدیره فعلی اتحادیه نیز هستند، برگزار شد که در آن علت انصراف این تعداد و مشکلاتی که در این چند سال در هیات مدیره اتحادیه وجود داشته است، مطرح شد. همچنین این اعضا برخی اتهامات را نیز متوجه محمود آموزگار رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان کردند، اتهاماتی نظیر وتوی مصوبات هیأت مدیره، جعل نامه اتاق اصناف و ... .
پس از این نشست خبری محمود آموزگار، مهدی فخری‌زاده و هومان حسن‌پور سه عضو اقلیت هیأت مدیره اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران در راستای پیگیری خبرنگاران برای پاسخ به اتهامات در نشستی که پیش از ظهر امروز در کتابفروشی عامه به مدیریت محمود آموزگار برگزار شد، مباحثی را مطرح کردند.
محمود آموزگار در این نشست در سخنانی گفت: پس از بیانیه انصراف هفت نفر از کاندیدای انتخابات چهاردهمین دوره اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران به دلیل حفظ آرامش صنفی و با توجه به اهمیت انتخابات پیش رو و بلاتکلیفی چند ماهه اعلام کردیم که بنا نداریم به اتهاماتی که بعضاً مصادیق مجرمانه نیز دارند پاسخ دهیم. این دسته از افراد هم در بیانیه خود ادعا کرده بودند که علت انصراف‌شان حفظ انسجام صنفی و کاهش تنش است، اما در واقعیت کاری نبود که برای تشکیک در انتخابات پیش رو انجام نداده باشند.
وی تصریح کرد: مجموعه رفتارهای آنها و نهایتاً برگزاری نشستی رسانه‌ای و پس از آن پیگیری رسانه‌ها برای پاسخ دادن ما، ما را بر آن داشت که پاسخگو باشیم.
رئیس هیئت مدیره اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران افزود: گروه اکثریت هیئت مدیره اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران تلاش دارد تا چوب لای چرخ انتخابات گذاشته و کارشکنی کنند. برای نمونه طبق قانون اتحادیه ما وظیفه داشتیم فراخوان انتخابات پیش رو را ابلاغ کنیم؛ به همین منظور با شرکتی پستی قرارداد بستیم تا این فراخوان را برای همه اعضای صنف برده و رسید دریافت بگیرد، اما بعداً متوجه شدیم که گروه اکثریت بیانیه انصراف خود را در قالب نامه اتحادیه به همان شرکت سپرده تا برای همه اعضای صنف بفرستد. به هر حال اگر قرار است انسجام حفظ شود، این چه اقدامی است که انجام شده است.
آموزگار همچنین درباره اتهامی که گروه اکثریت مبنی بر فعالیت وی به عنوان وارد کننده کتاب به او زده بودند، گفت: سابقه فعالیت من در حوزه کتاب و نشر به زمانی بازمی‌گردد که این گروه اصلاً فعالیت‌شان را شروع نکرده بودند. در همین راستا من با دوستانم که در نشر اختران به فعالیت انتشاراتی مشغول بودند، به عنوان ویراستار همکاری می‌کردم، سال 53 ـ 54 ما در خیابان ابوریحان کتابفروشی داشتیم و کتاب می‌فروختیم، همان زمان در سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران عضو عضو گروهی بودم که دعاوی خارجی سازمان گسترش را دنبال می‌کرد، از سال 70 با پیگیری پرونده هیوندایی به توصیه مرحوم هاشمی رفسنجانی کار حقوقی خود را ادامه دادم. همان سال ملک فوق (کتابفروشی آمه) را که متعلق به ورثه مرحوم یمینی شریف بود، به واسطه دوستی با یکی از فرزندانش اجاره کرده و شروع به فروختن کتاب کردم، پس از آن به صرافت افتادم که به طور کامل به حوزه مورد علاقه‌ام کتاب برگردم، آن زمان دغدغه‌ام این بود که چرا تهران یک کتابفروشی ندارد که کتاب خارجی عرضه کند.
وی افزود: در دهه 60 به دلیل نوسانات ارزی بسیاری از کتابفروشی‌ها این بخش را رها کرده بودند و چنین امکانی فراهم نبود، سال 1990 میلادی به نمایشگاه کتاب فرانکفورت رفتم و با ناشران مختلفی وارد مذاکره شدم، دو سال بعد یعنی سال 1992 میلادی و 1371 شمسی نمایندگی یکی از ناشران رشته پزشکی را گرفتم و کتابهایش را در ایران عرضه کردم، آن زمان در محاسبات خود نیاورده بودم که این نحوه واردات نمی‌تواند با نظام یارانه‌ای نمایشگاه کتاب تهران رقابت کند.
آموزگار ادامه داد: 4 سال این وضعیت ادامه یافت، سال 74 کتابفروشی را بستم و وارد توزیع مجلات شدم. در مناقصات مختلفی هم در داخل کشور و هم در خارج از کشور چون امارات و مصر شرکت کردم، سال 1380 وزارت بهداشت و وزارت علوم که نمایشگاه‌های یارانه‌ای برگزار می‌کردند، بودجه یارانه‌ای حمایت از این فروش کتاب خارجی را قطع کردند. افرادی که مشغول فعالیت بودند تصمیم گرفتند انجمنی تحت عنوان "انجمن نمایندگان ناشران بین‌الملل" تأسیس کنند، در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عنوان "انجمن ناشران بین‌الملل ایرانیان" تصویب شد، پس از آغاز به کار، این انجمن تصمیم گرفت که محیط کار خود را سالم نگه دارد، بنده و آقایان عمرانلو، ربانی، رضایی عضو هیات مدیره این انجمن بودیم، یکی از دلایل اینکه بخش ارزی نمایشگاه کتاب به جایی رسید که سوبسید قطع شود، نظارت‌های جدی این انجمن بود. خوشبختانه محیط سالمی در حوزه نشر بین‌الملل درست شده بود.
وی گفت: بنده از سال 85 پروانه جواز کسب برای کتابفروشی آمه گرفته و رسماً عضو اتحادیه شدم، سال 89 برای شرکت در انتخابات اتحادیه ثبت نام کردم، آن زمان آقای کیائیان، عطایی و قدیانی هم ثبت نام کرده بودند، برنامه آقای کیائیان این بود که هر کسی خود را در ماهنامه "صنعت نشر" معرفی کند، حتی برنامه‌هایی گذاشته می‌شد تا اعضا حضور یافته و کاندیدا خود را معرفی کنند. پس از رأی‌گیری، من رأی دوم را با اختلاف یک رای کسب کردم، آقایان عطایی، فخری زاده و قدیانی از بنده پرسیدند که شما رئیس اتحادیه می‌شوید؟ یا خیر؟ گفتم خیر. چون در روز رای گیری یک نفر به من گفت من به شما رای دادم، اما من او را نمی شناختم و این شایسته نبود که رئیس اتحادیه همه اعضا را نشناسد. بعد گفتندف نظر ما آقای قدیانی است، من هم گفتم انتخاب بسیار خوبی است. انصافا آقای قدیانی بسیار پیگیر و همکار و همدل در امور اتحادیه بود. رابطه ما دو نفر با هم خیلی خوب بود و این رابطه خوب منجر به پیشبرد اهداف اتحادیه شده بود. پیش از آن اتحادیه بسیار در محاق رفته بود و ما باید اتحادیه را به روزهای اوج بر می‌گرداندیم.
وی گفت: همان‌زمان بنده تلاش کردم تا برای رأی آوردن آقای دهقانی و افزوده شدن به عنوان نفر هفتم از صنف اقدام کنم که خوشبختانه انجام شد، من چه آن زمان و چه اکنون آقای دهقانی را فردی خردمند و معتدل می‌دانم. اینجا باید بگویم که نشر آموزشی ما یک فایده دارد و آن هم این است که اغلب این افراد تحصیلکرده هستند و به متدهای روز دنیا آشنایند، این می تواند برای دوستان دیگر ما در نشر نیز کمک‌کننده باشد.
وی گفت: پس از انتصاب آقای قدیانی به سمت ریاست اتحادیه و انتخاب بنده به عنوان دبیر، فعالیت‌ها شروع شد، به نظر من باید از هزینه‌های جاری کتابفروشی‌ها کاسته می‌شد، البته از سال 80 دوستان مختلفی زحمت کشیده بودند که به نتیجه نرسیده بود، بحث کاربری‌های فرهنگی اجرایی نشده بود، بحث‌های آب و برق و گاز، عوارض تابلو و غیره همچنان هم کاملاً اجرایی نشده است. این مباحث را در دستور کار خود قرار دادیم و برای مباحثی مانند معافیت مالیاتی که همه شما در جریان آن هستید، تا پای استفساریه از مجلس شورای اسلامی نیز رفتیم.
رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران همچنین با اشاره به بحث یارانه‌ها نیز گفت: یارانه‌ها بهتر بود که شکل نمی‌گرفت اما وقتی شکل گرفت، نباید یک دفعه قطع شود، باید بهبود پیدا کند، منصفانه‌تر شود و به سمت بخش‌های زیرساختی هدایت شود، درباره بحث یارانه‌ای نمایشگاه کتاب بیست و هشتم نیز باید بگویم که بنده اصلاً از این موضوع اطلاع نداشتم، شاه بنده نیز سید عباس صالحی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی فعلی و معاون فرهنگی ارشاد وقت است، البته بحث‌های بسیار درخشانی در رابطه با یارانه ها در شورای سیاست‌گذاری بیست و هشتم مطرح شد اما این گونه نبود که بگوییم این یاران برود جایی یا نرود. ما در شورا مطرح کردیم چرا باید 4 میلیارد تومان از بودجه ارشاد برای حمایت از نشر به صورت بن‌کارت رایگان توزیع شود؟
وی افزود: یارانه اهل قلم بر سر جای خود ماند و حدود 720 میلیون تومان بن کارت رایگان در اختیار اهل قلم قرار گرفت، پس از آن بحث بن‌کارت مشارکتی پیش آمد، تا پیش از آن سهم وزارت ارشاد 45 درصد و سهم سازمان ها و نهادها 55 درصد بود. ما آمدیم سهم ارشاد در رابطه با کتابخانه‌های دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه را نهایتا 20 درصد، نخبگان 15 درصد، سازمان‌ها و نهادها را 5 درصد کردیم و بودجه اضافه را به سمت طرح‌های فصلی و اختصاص وام برای تاسیس کتابفروشی‌های استانی و روستایی هدایت کردیم.
آموزگار تصریح کرد: بعد از این که سر و صدایی در جهت اصلاح یارانه‌های نمایشگاه بیست و هشتم ایجاد شد، در مجمع ناشران انقلاب اسلامی جلسه‌ای گذاشته شد، امیرزاده مشاور معاونت وقت نیز حضور داشت. توافقی در چهارچوب بن کارت مشارکتی بین دانشگاه آزاد، وزارت بهداشت و وزارت علوم ایجاد شده بود، قرار بود 10 میلیارد دانشگاه آزاد، 2 میلیارد وزارت علوم، 2 میلیارد وزارت بهداشت سهم مشارکت بیاورند و بخشی را فروشندگان تخفیف دهند و بخشی نیز وزارت ارشاد بیاورد. در نهایت 2 میلیارد و دویست میلیون تومان وزارت بهداشت، یک میلیارد دانشگاه آزاد و 2 میلیارد و 100 میلیون تومان هم وزارت بهداشت آورد، یک میلیارد و 100 میلیون تومان هم تخفیف فروشندگان بود. در مجموع 6 میلیارد و 500 میلیون تومان کتاب تحویل داده می‌شد، باز هم تاکید می‌کنم که من اصلا اطلاعی از این ماجرا نداشتم.
هومان حسن‌پور نیز در ادامه این نشست در سخنانی گفت: من متاسفم دوستانی با ابعاد و تشکیلات بزرگ خود در صنف، مسائل داخلی را در فضای عمومی همانند سفره‌ای باز می‌کنند و به ابعاد ماجرا یا توجه ندارند و برایشان مهم نیست و یا عواقب آن را نمی‌دانند.
وی ادامه داد: این افراد در سخنان خود مطرح می‌کنند که از چهار سال فعالیت اتحادیه ناشران، دو سال اول مشکلی وجود نداشت و ما در اکثریت بودیم، اما ببینید آیا ما مصوبه 4 نفره‌ای داریم یا نه. از سوی دیگر می‌گویند دو سال اول هر آنچه بود ما پذیرفتیم و چشم گفتیم. تنها یک مصوبه بود که چهار نفره به تصویب رسید و عمرش تنها به 12 ساعت هم انجامید. ما دیدیدم دوستان از آن راضی نیستند، بلافاصله فردا صبح آن روز امضای خود را باطل کرده و نظر آنها را پذیرفتیم.
خزانه‌دار اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران گفت: از سال دوم شکاف‌هایی ایجاد شد اما از نوع سلیقه نبود. قرار بود مسئولیت‌های جدیدی به اتحادیه وارد شود که قاعدتا افرادی که حق امضای مجاز داشتند، باید در آن دخیل می‌شدند. در واقع تصمیم را همه اعضای هیات مدیره می‌گرفتند، اما اجرا و مسئولیت بر عهده یک نفر گذاشته می‌شد.
وی گفت: وقتی این مشکلات پیش آمد، دو نفر از مشاوران هیات مدیره گفتند، ظرفیت حل این مشکلات در درون صنف است، بنابراین برای تشکیل شورای پیشکسوتان سه نفر مسئول تشکیل شدند؛ آقایان دهقانی، توکل و فیاضی. این سه نفر جلسات متعددی با هم برگزار می‌کنند. در ادامه قرار می‌شود هر عضو هیأت مدیره دو نماینده انتخاب کند. آنها 4 نفر بودند که 8 نماینده انتخاب کردند ولی ما سه نفر بودیم و شش نفر می‌توانستیم انتخاب کنیم؛ بنابراین قرار شد دو رئیس گذشته اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران به این جمع افزوده شوند.هر چند این ترکیب به ضرر ما بود اما ما پذیرفتیم.
حسن‌پور در ادامه با اشاره به اینکه دوستان ما آقایان توکل، دهقانی و فیاض چند جلسه سخت داشتند، اضافه کرد: اولین جلسه برگزار شد و سه مورد مطرح گردید. یکی از موضوعات نمایشگاه کتاب بود. یکی ساختار سازمانی و دیگری اساسنامه؛ این سه موضوع مطرح شد. شورا رای‌گیری کرد و با رای هفت نفر هیأت مدیره و بازرس، موارد به تصویب رسید. پس از اینکه اولین جسله شورا تشکیل شد و دوستان دیدند که نمایندگانشان نظری خلاف آنها داشتند، اعلام کردند که ما این شورای پیشکسوتان را قبول نداریم.
محمود آموزگار نیز درباره تشکیل شورای پیشکسوتان گفت: جمعی از دوستان ناشر به همراه مشاوران اتحادیه پس از مشاهده اختلافات درون هیأت مدیره با نامه‌نگاری از ما دعوت می‌کنند که یک جریانی به منظور کدخدامنشی و حل اختلافات در اتحادیه تحت عنوان شورای پیشکسوتان شکل بگیرد، قرار بر این می شود که اکثریت هشت نماینده و ما به عنوان اقلیت شش نماینده و دو نفر نیز به عنوان مرضی‌الطرفین شورا تشکیل بدهیم تا در یک بازه 10 روزه به اختلافات رسیدگی کند، قرار بر این می شود که هر عضو هیات مدیره تنها یک مساله به صورت مکتوب برای بررسی در شورا ارائه کند، این مساله مکتوب شده برای طرح در شورا باید به تایید آقایان دهقانی، توکل، فیاضی می‌رسید و در صورتی که آنها تاییدش نمی کردند باید 11 نفر از اعضای 16 نفره شورا آن را برای طرح در جلسه تایید می‌کردند. طبق صورت جلسه‌ای که تمامی اعضای هیأت مدیره آن را تأیید کردند، قرار بر این شد که تصمیمات شورا مورد تایید هیات مدیره قرار بگیرد. اما تنها سه نفر از هفت نفر عضو هیأت مدیره حاضر می‌شوند مشکلات خود را به صورت مکتوب به شورا ارائه دهند که این سه مورد یکی به اساسنامه اتحادیه برمی‌گشت یکی درباره کارگروه‌های سازمانی و دیگری مسئله نمایشگاه کتاب.
آموزگار با بیان این مطلب که شورای پیشکسوتان فقط برای رفع اختلافات تشکیل شده بود گفت: مسئله و اختلاف اصلی به رای شورای پیشکسوتان به نمایشگاه کتاب برمی‌گشت، ماجرا از این قرار بود که شورای تشکل‌ها و شورای سیاست‌گذاری به این نتیجه رسیده بود که امور اجرایی نمایشگاه به اتحادیه تهران و تعاونی ناشران ایران (آشنا) سپرده شده بود، تصمیم بر این بود که تعداد نمایندگان هر یک از این دو تشکل برای ایجاد شورای اجرایی نمایشگاه مساوی باشد. در نشستی که به این موضوع اختصاص داشت پیشنهاد شد که شورای اجرایی پنج نفره شود، من پیشنهاد کردم من به همراه خزانه‌دار و یک نماینده دیگر از طرف اتحادیه در آن عضو شویم، اما آقایان دوست داشتند این تعداد به هفت نفر افزایش یابد که چنین نیز شد. در رای گیری که به این منظور برای انتخاب نمایندگان اتحادیه شکل گرفت بنده، آقای دهقانی و آقای حسینی نیک انتخاب شدیم. اما من اعلام کردم به دلیل اینکه این فعالیت جنبه اجرایی دارد باید خزانه‌دار اتحادیه در این گروه حضور داشته باشد، چرا که حضور در نمایشگاه کتاب مسائل مالی به همراه داشت و قانون از خزانه‌دار بازخواست می‌کرد.بنابراین بحث من سهم‌خواهی نبود، مبنای حقوقی داشت.
از آن طرف اتحادیه آشنا نیز 3 نفر را معرفی کرد، این شش نفر عصر جلسه‌ای گذاشتیم تا نفر هفتم و معاون اجرایی را انتخاب کنیم. عصر آن روز اعضای هیات مدیره هم صورتجلسه را امضا کردند. ما برگزاری جلسه بعدی را با پیامک اطلاع‌رسانی کردیم و حتی بعد از آن تماس تلفنی گرفتیم و در ساعت مقرر در داخل اتحادیه بنده و سه عضو اتحادیه ناشران حضور یافتند و ما نفر هفتم را داوودی پور انتخاب کردیم به جهت اینکه هم عضو تعاونی ناشران بود هم عضو آشنا. معاون اجرایی را نیز آقای اسماعیلی راد انتخاب کردیم. معاونت فرهنگی هم برای این افراد حکم صادر کرد.
وی ادامه داد: پس از آن این چهار نفر آمدند جلسه گذاشتند و مصوبه ما را لغو کردند( در صوتی که حد نصاب برای به رسمیت شناخته شدن جلسه طبق قانون نظام صنفی حضور 5 نفر است) و به آقای صالحی معاون فرهنگی وقت نامه زدند که این حکم شما مورد پذیرش هیات مدیره نیست و ما اتحادیه را از نمایشگاه کتاب خارج می کنیم.
آموزگار گفت: پس از آن شورای پیشکسوتان به این اختلاف ورود کرد و نتیجه رای‌گیری این شد که نفر هفتم منصرف شود و یک لیستی تهیه شود مشتمل بر 10 نفر که آقای داودی‌پور عضوش باشد، اما این مسئله را نیز گروه مخالف نپذیرفتند، پس از این ماجرا ارشاد ورود کرد. جلسه‌ای در آشنا برگزار شد و همه مدیران کل ارشاد آنجا جمع شدند.از صبح بحث کردیم و نهایتا آقای دهقانی به من پیشنهاد داد تا بپذیرم توکل صدیق نفر هفتم باشد و من هم پذیرفتیم.
وی گفت: نماینده تعاونی آشنا معاون اجرایی نمایشگاه منصوب شده بود، بنابراین سایر کمیته‌ها بر عهده اتحادیه بود. نتیجه این شد که کمیته ناشران داخلی آقای حسن پور، ناشران خارجی آقای موسایی، علمی فرهنگی آقای دهقانی و اطلاع‌رسانی آقای تورانیان باشد.
وی با بیان اینکه پس از این مسئله پای‌مان به اتاق اصناف باز شد آنها بارها و بارها به اتحادیه آمدند،گفت: اینکه مطرح می‌شود 13 گزارش از سوی بازرس اتحادیه به اتاق اصناف ارسال شده وترتیب اثری داده نشده از منطقی نبودن گزارش حکایت دارد.
رئیس اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران درباره نامه اتاق اصناف برای معرفی نماینده اتحادیه به شورای سیاست‌گذاری و ادعای 7 انصرافی اتحادیه درباره جعلی بودن این نامه ضمن ارائه نامه ممهور به مهر برجسته اتاق اصناف به خبرنگاران گفت: در اتاق اصناف سیستم اتوماسیون وجود دارد که از آن طریق نامه‌ها ارسال می‌شود، اتحادیه در این سیستم اتوماسیون وجود دارد، اما وزارت ارشاد در شبکه اتاق اصناف نبوده و از سوی دیگر اتاق اصناف در مقام دستور دادن به ارشاد نیست. در واقع محتوای نامه به صنعت معدن و تجارت می‌گوید به نظرم باید اینگونه باشد و رونوشتی هم به وزارت ارشاد ارسال می‌شود. تمام این مدت ما هتاکی، فحاشی و اهانت را دیدیم. حتی کار به درگیری فیزیکی کشید که بنده از جلسه خارج شدم. همان روز درگیری استدلال ما این بود که این حق هیأت مدیره بعدی است که برای نمایشگاه 32 نماینده معرفی کنند.
وی افزود: تمام این موارد با استدلال ثبت شده تا به هیأت مدیره آتی موکول شود. اینکه عنوان می‌کنند نماینده پارسال برای این دوره حضور داشته باشد، اینگونه نیست. حق او دائمی نیست بلکه این مدت او تا انتخابات حضور خواهد داشت. پس از این جلسه درگیری، به نمایشگاه کتاب فرانکفورت رفتم. در غیاب من نائب رئیس اول حق امضا و ارسال نامه برای معرفی آقای دهقانی داشت و تصور می‌کردم که آقای توکل چنین کاری را کرده است، پس از اینکه از نمایشگاه فرانکفورت برگشتم آقای جوادی معاون فرهنگی وزارت ارشاد از نامه معرفی آقای دهقانی صحبت کرد. من فکر می‌کردم آقای توکل نامه‌ای را ارسال کردند. اما ظاهرا اینگونه نبوده است. به دبیرخانه گفتم کپی نامه معرفی را برایم بفرستید گفتند نداریم. در جلسه هیأت مدیره چرایی مسئله را پرسیدم و گفتند من امضا نکردم شما باید امضا کنید، همان جا نامه‌ای نوشتم که با رای اکثریت ایشان معرفی می‌شود. جالب اینجا تا پیش از آن اصلا نامه‌ای به آقای جوادی ارسال نشده بود. در نهایت نامه معرفی آقای دهقانی ارسال شد.
وی گفت: 20 آذر ماه نامه من ارسال شد و در مورخ 6 دی آقای حسینی‌نیک نامه مجددی به اتاق اصناف نوشته مبنی بر اینکه من از معرفی نماینده اجتناب می‌کنیم. در حالی که بنده 16 روز قبل اعلام کرده بودم که با این مسئله مخالفتی ندارم و حق هیأت مدیره آتی است اما اگر ضرورت دارد یک نفر معرفی شود، به سنوات گذشته آقای دهقانی معرفی می‌شود. مدیر کل صنعت، معدن و تجارت پس از این نامه از من پرسید ماجرا چیست، من گفتم این حق هیئت مدیره بعدی است که نماینده انتخاب کند، وی هم گفت، حق با توست من با رئیس اتاق اصناف صحبت می‌کنم.
آموزگار ادامه داد: در مورخ 5 آذر 97 دوره هیأت مدیره ما منقضی شده بود و ما این مسئله را به اتاق اصناف منعکس کردیم، آنها گفتند، نامه‌ای بنویس که تکلیف چه خواهد شد. نامه نوشته شد و تقدیم رئیس اتاق اصناف شد. بنابراین مطابق قانون به ما اعلام شد تا هیأت مدیره آتی می‌توانید ادامه مسیر دهید. این نامه را به وزارت ارشاد هم فرستادند. آقای جوادی از من پرسید که ماجرا چیست؟ تو بالاخره نامه‌ای زده‌ای. من هم گفتم بله پایش هم می‌ایستم تا اینکه هیات مدیره بعدی نماینده خود را معرفی کند.
آموزگار در ادامه نامه‌ای را به خبرنگاران حاضر در این نشست نشان داد و گفت: این تعداد نامه‌ای به اتاق اصناف نوشتند و اعلام کردند از این لحظه مسئولیتی نخواهند داشت. در این نامه آمده است: با اعضای هیأت مدیره با توجه به عدم پاسخگویی اتاق اصناف و اظهارات مکتوب حضرتعالی (رئیس اتاق اصناف) هیچ گونه مسئولیتی نداشته و مسئولیت آن را متوجه شخص حضرتعالی به عنوان رئیس اتاق اصناف می‌دانیم. (توکل، پایدار، فروغی و دهقان). وقتی آنها انصراف خود را اعلام کردند چگونه باید جلسه هیات مدیره برگزار شود؟.
آموزگار در پاسخ به این سؤال که برخی عنوان می‌کنند آقایان کیانیان و جعفریه به دلیل مسائل سیاسی وامنیتی قادر به شرکت در انتخابات اتحادیه نیستند، توضیح داد: با هماهنگی‌هایی که انجام شده در این دوره به طور کلی بحث بررسی امنیتی و اطلاعاتی از این حوزه برداشته شده و تصمیم وزارت اطلاعات این بود که ورود نکند.
وی در پایان گفت: من ناراحتم و فکر می‌کنم این مسیر شایسته آقایان توکل، دهقانی و فروغی نبوده و می‌توانستند سرنوشت بهتری داشته باشند اما دور را دست افرادی دادند که نه منطق و نه درک درستی از مباحث دارند. من معتقدم تشکل‌های نشر به دلیل ویژگی تخصصی می‌توانند گره‌های بسیاری باز کنند. این حرف من نشان می‌دهد مخالف تشکیل شورای تشکل‌های نشر نیستم.
انتهای پیام/
