شکاف‌های ایدئولوژیک در تل‌آویو-۳|صهیونیست‌هایی که با اسرائیل مخالفند

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه لبنانی الاخبار،  یهودیان رژیم صهیونیستی تنها یک گروه نیستند، بلکه آنها وارد سطوح مختلف شده و به جریان ها و دسته هایی طبقه بندی می شوند. آنها دو شاخه اصلی دارند: یهودیان ارتودکس و ملی گرایان مذهبی. طبق آمار و ارقام، گروه اول معروف به حریدیم هستند. این دسته، در مقایسه با سایر گروه ها، قشر بزرگتری را قربانی می کنند که این مسئله رژیم صهیونیستی را در برابر پرسش ها و چالش هایی قرار می دهد.

نگاه اول به یهودیان در رژیم صهیونیستی نشان می دهد که اینها یک ساختار واحد هستند که هیچ تمایزی میان عناصر آنها نیست؛ اما با یک نگاه عمیق‌تر می توان تفاوت ها و تقسیم بندی هایی را در میان آنها مشاهده کرد که تا حد تکفیر دینی هم می‌رسد. با این حال دورویکرد اصلی تلمودی در مواضع صهیونیسم و رژیم صهیونیستی وجود دارد که هرکدام به مذاهب و جریان هایی شاخه بندی می شوند. این شاخه مخالف و ضد صهیونیسم هستند، اما شاخه ملی گرایان مذهبی موافق با صهیونیسم بوده و معروف به صهیونیسم مذهبی هستند.

حریدی ها و مواضع ضد صهیونیستی

رژیم صهیونیستی هرساله 25 مه را به نام روز استقلال جشن می گیرد. اما حریدی ها این مراسم را قبول ندارند و به آداب و رسوم متناقضی همچون آتش زدن پرچم می پردازند. این آداب و رسوم و مظاهر دیگر نشان دهنده شکاف گسترده میان حریدی ها و دیگر فرقه های یهودی است.

از نظر آنها بر اساس احکام تورات تنها خداست که می تواند عیدهای یهودی و یا مناسبت های عزا و غم را تعیین کند و این ها خارج از اراده انسان است.

حریدی ها و به ویژه کسانی که سعی در توجیه مواضع افراطی خود از مناسبت های رزیم صهیونیستی هستند به این فلسفه استناد می کنند و برخی از آنها در روز موسوم به روز استقلال، پرچم رژیم صهیونیستی را به آتش می کشند. حتی برخی از آنها این روز را روز غم دانسته و پرچم های سیاه در بالکن خانه های خود نصب می کنند.

صهیونیست ها در 15 مه هرسال با انتشار تصاویری در رسانه های عبری زبان از سوزاندن پرچم های صهیونیستی و لباس های سیاه حریدی ها در جشن این روز نشان می دهند که اختلاف رژیم صهیونیستی فقط با خارجی ها نیست؛ بلکه این اختلاف در داخل حاکمیت رژیم اشغالگر است. رد نماد حاکمیت رژیم صهیونیستی و موجودیت آن بخش جدایی ناپذیر از صحنه صهیونیستی در روز استقلال است.

حریدی ها علاوه بر سوزاندن پرچم رژیم صهیونیستی، عروسک هایی شبیه نیروهای نظامی صهیونیست ها ساخته و آنها را آتش می زنند.این کار دلیل بر رد خدمت سربازی در ارتش صهیونیستی است.

در اینجا می توان گفت که آتش زدن پرچم رژیم صهیونیستی توسط فرقه ناتوری کارتا نیز نشان می دهد که رد صهیونیست و موجودیت رژیم صهیونیستی در میان یهودیان یک موضع فراگیر است.

از مظاهر دیگر رد موجودیت رژیم صهیونیستی توسط حریدی ها این است که آنها به سالروز بزرگداشت کشتار یهودیان در هلوکاست احترام نمی گذارند.

آنها به جای توجه به آژیرهای هشداردهنده و توقف حرکت که سایر یهودیان در این روز انجام می دهند، از سکوت و توقف عمومی به مدت دو دقیقه سرپیچی کرده و چه در خیابان ها باشند و چه در خانه هایشان به حرکت و کارهای خود ادامه می دهند.حریدی ها حاضر به مشارکت در مراسم بزرگداشت کشتار هلوکاست نیستند. این به معنای آن نیست که آنها این روز را قبول ندارند؛ اما برای رد این مراسم دلایل مختلفی دارند که یکی از آنها رد آداب و سنت های مربوط به این روز است.

حاخام دیوید که از ترس واکنش های حریدی ها از انتشار نام خود می ترسد و بنا به دلایل مختلف هویت خود را پنهان می کند، در مصاحبه ای با روزنامه یدیعوت احارونوت در سال 2018 اعلام کرد که امسال در روز بزرگداشت هلوکاست با شنیدن صدای آژیرها توقف خواهد کرد. حاخام دیوید که از فرقه حسیدی ها در شهر بنی براک است اعلام کرده که همه حریدی ها این مراسم را رد نمی کنند و گروه های مختلفی دارند.

حاخام اسحاق در یک گفتگو با شبکه 10 عبری زبان از اینکه رژیم صهیونیستی نام اسرائیل را یدک می کشد، اما به اصول تورات عمل نمی کند ابراز تاسف کرد.او اینگونه بیان کرد که از نظرمان این حاکمیت اصلا در نظام قانونی و آموزشی و ... به روش یهود عمل نمی کند. وی ادامه داد که هیچگونه رفتار یهودی از دولتی که نام اسرائیل را بر خود گذاشته نمی بینیم. حاخام اسحاق اضافه کرد که این واقعیت فاجعه بار است که در سرزمین مقدس، خود یهودی ها به تورات عمل نمی کنند.وی همچنین اشاره کرد که نجات واقعی به دست مسیح خواهد بود، بازگشت یهودیان به سرزمین مقدس اتفاق خواهد افتاد اما به نظر می رسد که نمی توانیم آمدن مسیح را ببینیم و دولتمان را با دست های او برپا کنیم.

طبق نظرسنجی هایی که در آوریل سال گذشته از موسسه دموکراسی صهیونیستی منتشر شد، حدود یک سوم از حریدی ها در رژیم صهیونیستی معتقدند که روز سوزانده شدن یهودی ها به دست حزب نازی (هلوکاست) روز عزاداری برای آنها است.

اما نتایج نشان دهنده وجود اختلافات بسیار میان سفاردیم و اشکناز است. درحالی که نیمی از سفاردی ها هلوکاست را روز عزا و ماتم می دانند،تنها یک چهارم از اشکنازی ها به این مسئله اعتقاد دارند. اما دررابطه با روز استقلال (روز نکبت در سال 1948)،تنها 12 درصد از اشکنازی ها این روز را روز آزادی و شادی می دانند. این درحالی است که نزدیک 30 درصد از سفاردیم ها این روز را گرامی می دارند. لازم به ذکر است که نسبت اشکنازی ها از فرقه حریدیم به 70 درصد در مقابل 30 درصد سفاردی ها می رسد.

حزب آغودات اسرائیل از مهم ترین نهادهای سازمانی حریدیم است که شاخه های مشهور فرقه های مذهبی در حاکمیت صهیونیستی از آن جدا شده اند. از جمله این فرقه ها دیغل تورات و شاس و بوعالی اغودات اسرائیل هستند. فرقه اغودات اسرائیل در سال 1912 در یک واکنش مذهبی ضد صهیونیسم تاسیس شد. موفقیت آنها به این دلیل بود که توانستند تعداد زیادی از حسیدی ها و لیتوانی ها را که در از حدود مذهبی فراتر رفته و به مرز کفر رسیده بودند جذب کنند که این کاری بود که تصور آن هم مشکل بود.

در اصل، موجودیت های نهادهای سازمانی سنتی حریدیم، بازتاب آموزه ها و مذاهب و روش های مذهبی در قاره اروپا است که در محله های یهودی نشین یا مکان های تجمع ساکنان یهودی که طبق معمول درهای آن را به روی خود بسته و تعدادی از حاخام ها آن ها را رهبری می کنند منعکس شده است. اما فرقه اغودات اسرائیل از موضع دفاعی حریدیم ضد گرایش جوان های یهودی به تایید حرکت صهیونیسم و دیگر حرکت های جدید و نوظهور و نیز ضد روی برگردانی جوانان یهودی از دین و سوق دادن آنها به سمت مسیحیت بیرون آمد.

با وجود موضع ضد صهیونیستی اغودات اسرائیل، حریدیم از خلال همکاری با صهیونیست ها در مرحله قیمومیت انگلیسی بر فلسطین و افزایش مهاجرت یهودیان از اروپا ظهور یافت. با توجه به تسلط صهیونیست ها در آن زمان بر آژانس یهودی که اجازه مهاجرت به فلسطین را می داد، حریدی ها مجبور شدند تا به گفتگو و سپس همکاری در مسئله آوارگان بپردازند.

فرقه اغودات اسرائیل خود را قانع کرده تا بتواند در برابر رژیم صهیونیستی موضع غیر منفی بگیرد، به این امید که آنها را به سمت آموزه های تورات سوق دهد.

ائتلاف منافع میان اغودات اسرائیل و رژیم صهیونیستی منجر به ائتلاف اغودات اسرائیل با صهیونیسم در کنیست شد. در سال 1952 پس از تصمیم ارتش صهیونیستی مبنی بر خدمت زنان در ارتش، حریدی ها از این ائتلاف خارج شدند . حریدی ها به مدت 25 سال و تا سال 1977 خارج از ائتلاف رژیم صهیونیستی باقی ماندند.

هم زمان با بازگشت اغودات اسرائیل به ائتلاف رژیم صهیونیستی، حمایت صهیونیست ها از فرقه حریدی و قوانین مذهبی بیشتر شد. هم چنین با تقسیم بندی سیاسی در رژیم صهیونیستی به دو جناح راست گرا و چپ گرا، قدرت اغودات اسرائیل بیشتر شد.

در دهه هشتاد و به عنوان بخشی از رشد طبیعی جامعه حریدی ها، تقسیم بندی هایی میان حریدی هایی که تا آن تاریخ در اتحاد با حزب اغودات اسرائیل باقی مانده بودند اتفاق افتاد. اولین تقسیم بندی در انتخابات شهری در اوایل دهه هشتاد اتفاق افتاد.

با موفقیت چشمگیری که فرقه اغودات اسرائیل در آن انتخابات 1983 به دست آورد و توانست فرقه حریدیم شرقی را در انتخابات شورای شهر بنی براک تشکیل دهد، حس شرقی از آن فراتر رفت و منجر به تاسیس حزب شاس به عنوان یهودیان شرقی شد و در سال 1984 توانست چهار کرسی در کنیست به دست بیاورد.

اما شاخه های دیگری که از اغودات اسرائیل جداشد، شاخه لیتوانی به رهبری حاخام شاخ بود. علت آن این بود که لیتوانی ها احساس کردند که در رهبری که بیشتر آنها حسیدی هستند به آنها ظلم می شود. بخش عظیمی از آنها پیش از انتخابات 1988 از این فرقه جدا شدند و حزبی با نام بیرق تورات تشکیل دادند. این حزب در انتخاب به صورت جدا و منفرد شرکت کرد و موفق به کسب دو کرسی در کنیست شد.

اما از سال 1992 حزب های اشکنازی های حریدی و اغودات اسرائیل و حزب بیرق تورات که از آن جدا شده بود در یک حزب واحد به نام یهودیت تورات جمع شدند. حریدی های اشکنازی تا امروز این همکاری را حفظ کرده اند. زمانی که لیتوانی ها قدرت خود را در انتخابات محلی اخیر در سال 2018 ثابت کردند، حزب اغودات اسرائیل مجبور شد با تقسیم برابر کرسی ها در کنیست و نیز کرسی های برابر در حاکمیت بعدی موافقت کند.

صعود و سقوط فرقه شاس

فرقه شرقی شاس در طول مدت رهبری حاخام عوفادیا یوسف موسس این حزب بسیار موفق بوده است. این حزب میان سالهای 1996 و 2013 توانست در کنیست میان 12 و 17 و 10 کرسی به دست بیاورد. بر اساس اطلاعات مرکز دموکراسی رژیم صهیونیستی راز موفقیت فرقه شاس در این است که حزبی باز و غیر محصور به حریدیم است که اکثر شرق شناسان سنتی را به شکل گسترده جذب می کند. این دقیقا برعکس فرقه اغودات اسرائیل است اکثر رای دهندگان آن اشکنازی های حریدی بودند.

پس از مرگ عوفادیا یوسف، کرسی های حزب شاس در انتخابات 2015 به 7 کرسی کاهش یافت و این مسئله آن را در انتخابات آوریل گذشته تهدید به سقوط کرد. علت این امر به سه دلیل باز می گردد: مرگ موسس این حزب که درواقع نیروی جاذبه برای کسب آرا بود، از دست دادن رای دهندگان شرقی غیر حریدیم و جدایی رهبران ازاین حزب. با این وجود در انتخابات اخیر توانستند 8 کرسی به دست آوردند.

فرقه های حریدی

یکی از بارزترین فرقه های حریدی در تاریخ یهود و سپس رژیم صهیونیستی حزب کارگران اغودات اسرائیل یا باغی است که در دهه بیست قرن گذشته در لهستان تاسیس شد. بر خلاف فرقه اغودات اسرائیل که هدف آن بازگشت به تعهد به شریعت و آموزه های آن است، حزب باغی بر استقرار و سکونت یهودیان در فلسطین اصرار دارد.

در سالهای اخیر یک شاخه از حریدیم ها به نام حریدی های کارگر یا حریدی های جدید گسترش یافت. اکثر اعضای این فرقه علاقه ای به رای دادن به فرقه های حریدی قدیمی که اکنون در زندگی سیاسی رژیم صهیونیستی هستند ندارند.

دغدغه این فرقه در رابطه با کار و کارگری مانند دیگر صهیونیست ها است. آنها همچنین به مسائل امنیتی و سیاسی و پیشرفت و تاثیر آنها بر شرایط زندگی اهمیت زیادی می دهند. طرفداران این فرقه به احزاب سکولار به ویژه حزب لیکود که توانست دو کرسی از نمایندگان فرقه حریدیم بگیرد رای می دهند.

همچنین باید اشاره کنیم به برخی از شاخه های حریدی که به دلایل ایدئولوژی مذهبی به کنیست رای نمی دهند و نیز صهیونیسم و حاکمیت صهیونیستی را رد می کنند. مشهورترین این شاخه ها شاخه ناطوری کارتا و تجمع حریدی و همچنین فصیل القدس هستند که اخیرا از حزب لیتوانی ها جدا و خواستار تحریم انتخابات شده اند. تعداد حریدی هایی که از انتخابات جدا شده اند به حدود 15 درصد می رسد.

دیدگاه حریدی ها در برپایی حاکمیت یهودی

فرقه کنونی حریدیم در رژیم صهیونیستی، از یک سو نتیجه یک درگیری تاریخی میان یهودیان خودشان و از سوی دیگر درگیریشان با دیگر دین ها چه مسیحیان و چه مسلمانان و یا دین هایی که قبل از آن ها در میان ملت ها و امپراطوری ها بود. آنچه که به عنوان انقلاب ها و قیام های یهودی که با فاجعه هایی ضد یهودیان پایان یافت، تنها در فلسطین نبود؛ بلکه این شورش ها در سراسر جهان نیز اتفاق افتاده است.

فاجعه ضد یهودیان یکی پس از دیگری موجب دوری آنها از یکپارچگی سیاسی شد. فرقه های یهودی کناره گیری از دیگر دین ها به ویژه مسیحیان را تقویت کردند؛ زیرا اندیشه هایی که در اروپا شکل گرفته، به دوری از دین و مذهب با این تعریف دعوت می کند

بزرگترین تهدیدی که یهودیان به دست خود برای خودشان ساختند، ضرورت تلاش برای ایجاد یک دولت یهودی بود که همان صهیونیسم است.

مطمئنا شرایط تاریخی به صهیونیسم کمک کرد که موفق شود. این موفقیت دلایل متعددی داشت که از جمله آنها این بود که اروپاییان تصمیم به نابودی یهودیان داشتند، بنابراین شخصیت های مهم یهود تصمیم گرفتند تا یک دولت بر اساس دیدگاه یهودیان بنا کنند. آنها برای برپایی حاکمیت یهودی خود، فلسطین را انتخاب کردند.

به مرور زمان، تلمودی ها بر این اساس که حاکمیت یهودی مقدمه ای برای برپایی دولت مسیح است، با آن موافقت کردند.

در رابطه با ادعای حق مالکیت یهودی ها بر زمین های فلسطین، اختلافی میان صهیونیست ها و حریدی ها وجود ندارد.

در مقابل بسیاری از تلمودی ها از عقیده پیشینیان خود در رد تجاوز به حقوق الهی پیروی کردند. آنها درباره بلایای طبیعی که در نتیجه تلاش برای برپایی این دولت هشدار داده و پیش از اینکه چنین حاکمیتی به وجود بیاید با آن مبارزه کردند. آنها همچنین هرچیزی که مرتبط با این دولت بود را نیز تکفیر کردند. بنابراین همانطور که موفقیت ارزشمند است، پیامدها و خسارت هایی هم به دنبال دارد.

درواقع، تلمودی ها پس از موفقیت صهیونیست ها در برپایی حاکمیت خود، در جنگ احتمالی یهودیان شکست خوردند. در این شرایط آنها مجبور به پذیرش حالتی میان رد و قبول شدند . هم زمان بااین که دست دوستی به سمت صهیونیست ها دراز کرده بودند، آنها را رد می کردند.

این ائتلاف از یک جریان مذهبی و یک جریان غیرمذهبی به این معنا است که برخی از آنها رژیم صهیونیستی را همچون سایر دولت ها به رسمیت می شناسند؛ اما امنیت یهودیان را به سایرین ترجیح می دهند. در این میان برخی هم معتقدند که این حاکمیت یهودی است و نیاز به تایید و تغییر و یهودی سازی بر اساس شریعت یهود دارد.البته جریان هایی نیز هستند که چنین حاکمیتی را به کل رد می کنند مانند شاخه ناطوری کارتا.

برای اینکه برخی از خوانندگان دچار اشتباه نشوند، باید به این نکته اشاره کنیم که فرقه حریدیم و رژیم صهیونیستی در رابطه با این مسئله که فلسطین حق یهودیان است اختلافی وجود ندارد و از نظر هردوی آنها فلسطینیان عناصری غیرمترقبه در این سرزمین هستند و باید از آنجا بروند.

اما اختلاف آنها درباره زمان تسلط بر این سرزمین است، اینکه اکنون زمان آن است و یا زمان ظهور مسیح.همچنین حریدی ها و سایر فرقه ها در دیدگاه هایشان در رابطه با بسیاری از مسائل هم نظر هستند؛ اما آنها افراطی تر هستند. در کتاب های آموزشی حریدیم، هیچ اشاره ای به فلسطینیان و مسئله فلسطین نشده است و از نظر آنها فلسطینیان، مردمی هستند که از سایر ملت ها آمده و در زمین یهودیان ساکن شده اند و باید بروند.

کودکان حریدیم در مرحله مقدماتی می آموزند که صهیونیست های شرور، به موجب توافقنامه اسلو فلسطینیان تروریست را وارد سرزمین یهودیان کرده و تروریست ها را به این منطقه کشانده اند و باید از تکرار این مسئله جلوگیری کنیم.

انتهای پیام/