گلایه‌های سعید مظفری درباره وضعیت دوبلورها/ درآمد ندارد، نیایید!

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دوبله کار بسیار سخت، دشوار و کم‌درآمدی است. بعضاً دیده نمی‌شوند و فقط تعداد انگشتان دست دوبلورهایی داشتیم که جلوی دوربین سریال یا فیلم سینمایی قرار گرفتند. اگر گفت‌وگویی یا تصویری از آنها درج نشود شاید سالها مخاطب نداند چه کسی مثلاً به جای فلان بازیگر صحبت می‌کرد یا چقدر این صدا زیباست و صاحب این صدا کیست؟ واقعاً در این روزهای سخت کرونایی، چقدر این قشر با مشکل و سختی مواجه شده‌اند؟ گلایه‌شان از مشکلات اقتصادی، درآمدی و همتی که باید مدیران و دست‌اندرکاران به خرج بدهند تا فیلم‌های خوب برای دوبله شدن انتخاب شوند؛ پابرجاست و حالا انتقادهای جدیدی در دوران کرونا به وجود آمده است. 

بارها با پیشکسوتان این عرصه گفت‌وگو کرده‌ایم که از دستمزدهای کم، بی‌تعهدی و مشکلات اقتصادی‌شان گفته‌اند. صداهای ماندگاری که حال خوبی ندارند و نسبتاً بی‌انگیزه شده‌اند. بچه‌های دوبله با عشق کار می‌کنند و اگر به خاطر پول می‌خواستند قدمی بردارند اینقدر اتفاقات خوب و پویا در دوبله نمی‌افتاد. از طرفی درهای پرورش و تربیت دوبله بیشتر از این‌ها باید باز شود که در کنار صداهای ماندگار و مجرب، تازه‌واردها هم پرورش پیدا کنند. امروز در تلویزیون بحران تربیت و پرورش در عرصه‌های مختلف از جمله گویندگی و دوبله‌ را شاهدیم. آدم‌های جدید می‌آیند و دست‌اندرکاران دوبلاژ هم بعضاً به دنبال تقویت بدنه دوبله‌اند اما درگذشت و کنار رفتن برخی از پیشکسوت‌ها نشان می‌دهد هنوز نتوانسته‌اند به آن مسیر تقویت و بالندگی دوبله برسند و در واقع جایگزین‌های خوبی برای این صداهای ماندگار تربیت شوند. 

یکی از نکات دیگر که در عرصه دوبله مطرح می‌شود عدم توجه به استفاده از فیلم‌های خوب برای دوبله است. کارتون‌ها و انیمیشن‌های خوب برای کودکان جایشان خالی است. باید به این نکات اهمیت داده شود که متأسفانه سال‌های سال است که کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. دوبله نیاز به صداهای جدید و خاص دارد که از میان ما رفته‌اند و جایشان در تیپ‌سازی‌های آثار دوبله احساس می‌شود. انتظار می‌رود به صورت فرآیند اصولی و درست و نه سفارشی؛ انتخاب شوند. دوبلورهای کاربلد، امروز دغدغه حفظ دوران طلایی دوبله را دارند که فیلم‌های خوب انتخاب شوند، جوان‌ها بیایند، جای پیشکسوتان را بگیرند تا دوبله بماند. 

هنر دوبله و علاقه‌مندان به این حرفه، نامش را براد پیت دوست‌داشتنی گذاشته‌اند. در طول این سال‌ها به‌جای هنرپیشه‌های زیادی صحبت کرده‌ اما خودش می‌گوید هیچکس را به‌اندازه براد پیت دوست ندارد. سعید مظفری از دوبلورها و مدیران دوبلاژ باسابقه است که بسیاری از هنرپیشه‌های خارجی به‌واسطه صدای گرم، جوان و پرانرژی او در ایران مطرح شده‌اند. وقتی با او تلفنی صحبت می‌کنی، شنونده صدای جوان، معصومانه و مؤدبانه او خواهید بود و زمانی که چهره‌اش را می‌بینید، متوجه می‌شوید که چطور رسم روزگار خط‌های عمیقی بر پیشانی‌اش گذاشته است.

نام سعید مظفری یادآور گویندگی به‌جای هنرپیشه‌های بزرگی همچون کلینت ایستوود در فیلم‌های «خوب، بد، زشت» و «به‌خاطر یک مشت دلار»، دمین توماس در نقش زید در فیلم «محمد رسول‌الله(ص)»، ریوزو شوهر اوشین در سریال «سال‌های دور از خانه»، جکی چان در «ساعت شلوغی»، براد پیت در «سرگذشت غریب بنجامین باتن» و «آقا و خانم اسمیت»، پیرس برازنان در «چشم طلایی» و خیلی دیگر از نقش‌های ماندگار است. او به‌خلاف عده‌ای که اعتقاد دارند دوبله هنر است، دوبله را یک تکنیک پیچیده می‌داند که نیازمند هوش و ذکاوت است.

او با انتقاد از مشکلات اقتصادی و دوران سختِ کرونایی به خبرنگار خبرگزاری تسنیم،‌ گفت: متأسفانه با شیوع کرونا وضعیت دوبله هم به روزگار بدی گرفتار شده است. این موضوع به شدت روی کار و زندگی دوبلورها تأثیر منفی گذاشته و امیدوارم این بیماری هرچه زودتر از بین برود. متأسفانه شرایط موجود باعث شده بسیاری از هنرمندانی که در دوبله کار می‌کنند با مشکل مالی مواجه شوند. زیرا تا دوبله‌ای نشود، پولی هم دریافت نخواهد شد. 

وی درباره روزهای کرونایی و دوبله فیلم‌ها، گفت: هرکسی تک‌تک می‌نشیند و می‌گوید، تنهایی رل‌ها و کاراکترها را دوبله می‌کنند. چاره‌ای نیست و باید برای امرار معاش، این دوران و مشکلاتش را تحمل کنیم. وضعیت مالی‌مان خراب است. تلویزیون کم می‌روم، چون خیلی کم پول می‌دهد یا گاهی اوقات آنقدر دیر دستمزدها را می‌پردازند که دخل و خرج به هم نمی‌خورد. جایی که اگر دوبلوری هرچند توانمند بخواهد امروز زندگی‌اش را با دوبله بگذراند، زندگی پرمشکلی خواهد داشت. اگر کسی دوست ندارد به این حرفه نیاید، چرا که در این کار پول نیست! فکر نکنند پول ندارند یا کار نیست دوبله را انتخاب کنند، همچنین تصوری اشتباه است. به برخی از حوزه‌های دیگر بیش از دوبله بها می‌دهند و امیدواریم که توجه‌شان به این حوزه بیشتر شود. 

مظفری در پاسخ به این سؤال که چرا مثل برخی از دوبلورهای پیشکسوت و هنرمندان دیگر به برنامه‌های تلویزیونی نمی‌آیید، توضیح داد: سراغ من نیامدند و مرا به برنامه تلویزیونی دعوت نمی‌کنند؛ چون با صراحت صحبت می‌کنم و به من می‌گویند چرا می‌گویید تلویزیون دیر پول می‌دهد و شرایطش خوب نیست. البته خودم هم خیلی راغب نیستم و دنبال این شهرت‌های کاذب نبوده و نیستم. 

وی در پایان خاطرنشان کرد: اگر زمان به عقب برمی‌گشت شاید دوبلور نمی‌شدم و این کار را نمی‌پذیرفتم. چون برای تفریح خوب است و اگر کسی بخواهد سالی یکی دو ماه دوبله کند و برود، برای او خوب است. اما شغلی نیست که بشود روی آن حساب کرد. نه بیمه‌ام و نه قرارداد دارم و تکرار می‌کنم اگر کسی دوست ندارد به این حرفه نیاید،‌ چون در این کار پول نیست. 

انتهای پیام/