کفش‌های خونین / نتیجۀ "میدان" دادن به دشمن
ماجرای نسل‌کشی در کشورهایی مثل افغانستان، تکرار درس‌ها و تلخی‌های عاشوراست؛ یعنی همچنان که بستر شکل‌گیری عاشورا ریشه در سالها جهالت و عقب‌گرد امت اسلام از ارزش‌ها داشت، این دست رویدادهای تلخ نیز وادادگی عمدۀ سران اسلامی برابر دشمن است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، عصر روز هجدهم اردیبهشت اخبار تلخی مبنی بر کشتار وسیع دانش‌آموزان دختران کابلی مقابل مدرسه‌ای شیعی به نام سیدالشهداء در تیتر رسانه‌های جهان قرار گرفت. در این حادثۀ تلخ، دست کم 68 دختر مظلوم به شهادت رسیدند و ده‌ها نفر نیز مجروح شدند.
این رویداد، حکایت صدها هزار مسلمان و شیعه‌ای است که هر روز در سراسر عالم مورد ظلم و ستم قرار می‌گیرند، اما هیچ سرپناهی جز خداوند ندارند و عاشورا را مدام در پیش چشم انسان تداعی می‌کنند؛ همان روز تلخی که کودکان و نوجوانان خاندان وحی زیر چکمه‌ها و تیر و نیزه‌های دشمن قرار گرفتند؛ اما دشمنان عاشورایی چه کسانی بودند؟ آیا دشمنانی از خارج بودند یا منافقانی از درون امت اسلام؟ دشمنان امام حسین علیه‌السلام همان مسلمانانی بودند که سالیان سال، یعنی از زمان پس از فوت رسول خدا صلی الله علیه و آله، افکار و اندیشۀ آنها تحت تأثیر فضای امویت قرار گرفته بود و سران امت اسلامی به دنبال پشت پا زدن به آموزه‌های ناب اسلام و سنت نبوی، جامعه را از درون استحاله و به تعبیر قرآن به ارتداد سوق داده بودند.
تحجّر، فرقه‌گرایی، گرایش افراطی به یهود و نصارا (غرب و صهیونیست امروزی) و پذیرش منویات آنها، تبعیض، سهم‌خواهی و بسیاری دیگر از این دست موارد، بر جامعۀ اسلامی آن دوران سایه افکنده بود به گونه‌ای که نه تنها پیشرفتی نداشت بلکه جامعه را آرام آرام به سمت ارزش‌های عصر جاهلیت نزدیک می‌کرد.در واقع تمام دستاوردهای انقلاب و نهضت رسول خدا (ص) توسط عده‌ای از سران امت اسلام و صف‌اولی‌های سپاه پیامبر (ص) در مدت زمان اندکی در معرض نابودی قرار گرفته و زمینه برای نفوذ دشمنان فراهم آمده بود، همچنان که خط جریان یهود (بگوییم صهیونیست فعلی) در ترور ائمه علیهم‌السلام کاملاً در تاریخ مشهود است.
از دیگر سو افراد پستی همچون معاویه که عالم‌نمایی به تمام معنا بود، با شعار اسلام و حفظ سنت نبوی، با استفاده از ابزارهایی همچون جعل حدیث و تحریف آموزه‌های نبوی، شروع به تخریب چهرۀ دین و والیان حقیقی آن یعنی خاندان عترت (ع) به ویژه امیرالمؤمنین (ع) کرد تا از این طریق بتواند چهرۀ مخدوشی از این انوار مقدس را در اذهان مسلمانان حک کند. در چنین فضایی بود که وقتی امام حسین (ع) قیام کرد، عمدۀ مسلمانان از همراهی ایشان دست کشیدند و بلکه همان‌ها در کربلا مقابل حضرت صف‌آرایی کردند و با تیر و نیزه و سنگ به استقبال آن امام بزرگوار رفتند. اما قربانیان عاشورا، امام حسین (ع) و یاران با وفای ایشان و اسرای کربلا نبودند، بلکه مسلمانان فریب‌خورده‌ای بودند که دین و دنیای خود را به واسطۀ تیم رسانه‌ای معاویه‌ها و امثالهم از دست دادند و در نهایت عمدۀ آنها از عملکرد خویش پشیمان شدند.
ماجرای نسل‌کشی در کشورهایی مثل افغانستان و در کل، کشورهای اسلامی، همان تکرار درس‌ها و تلخی‌های عاشوراست؛ یعنی همچنان که بستر شکل‌گیری عاشورا ریشه در سالها جهالت و عقب‌گرد امت اسلام از ارزش‌ها داشت، این دست رویدادهای تلخ نیز ثمرۀ نا مبارک جهالت عمدۀ سران اسلامی در کشورهای منطقه است که دین و عزت خود را به ذلت در برابر دشمن خونخوار فروختند و باب نفوذ آنها در منطقه برای تشکیل گروهک‌های تروریستی را فراهم آوردند؛ اکنون مجامعی که با اسم حقوق بشر شکل گرفته‌اند، در برابر این نسل‌کشی سکوت اختیار کرده‌اند و این خود نشانه‌ای از تأیید این رفتارهای ناجوانمردانه است.
همچنان که پیش از این نیز شاهد ترورهای مشابهی در سطح کشور افغانستان بودیم؛ حمله به مسجد امام زمان (عج) در اکتبر سال 2017 با 39 کشته و ده‌ها زخمی، حمله به مدرسه خصوصی "مهدی موعود" با 200 کشته و زخمی در سال 2018 و حمله به مرکز آموزشی کوثر دانش در سال 2020 با 30 کشته و ده‌ها زخمی نمونه‌ای دیگر از این دست نسل‌کشی‌ها است.
سعید شیری
--------
پاورقی:
1ـیا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللَّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنینَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکافِرین...
اى اهل ایمان، هر کس از شما از دینش برگردد [ زیانى به خدا نمىرساند ] خدا به زودى گروهى را مىآورد که آنان را دوست دارد و آنان هم خدا را دوست دارند ؛ در برابر مؤمنانْ فروتناند ، و در برابر کافرانْ سرسخت و قدرتمندند...
انتهای‌پیام/
