دوست دارم هنر ایرانی را با مردم دنیا به اشتراک بگذارم
عباس رحیمی هنرمند شناخته‌شده عرصه هنرهای تجسمی می‌گوید که وظیفه خود می‌داند هنر ایرانی را به شکل عام در سراسر دنیا به معرض دید همگان بگذارد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، عباس رحیمی، هنرمندی است که سبک تازه‌ای را در آثار خود به نمایش می‌گذارد. سبکی که او آن را «نگارینه خط» می‌نامد. منظور از «نگارینه خط» نقاشی کردن با استفاده از خط و خوشنویسی است و رحیمی در طول سال‌های گذشته همواره آثار هنری خود را با بهره‌گیری از ظرفیت‌های این سبک نوپدید، خلق کرده است.
این هنرمند مبتکر، طی سال‌های اخیر سلسله نمایشگاه‌های انفرادی خود را با عنوان «شبانه‌های زرین» برپا ساخته است. او در همین راستا اسفند سال گذشته یازدهمین نمایشگاه انفرادی خود را با عنوان «شبانه‌های زرین 11» در موسسه فرهنگی اکو برگزار کرد. نمایشگاهی که دربرگیرنده تازه‌ترین آثار هنری رحیمی در سبک «نگارینه خط» بود.
به همین بهانه به سراغ این هنرمند رفتیم و با او درباره تازه‌ترین نمایشگاه هنری‌اش به گفت‌وگو پرداختیم.
عباس رحیمی درباره برگزاری نمایشگاه «شبانه‌های زرین 11» در موسسه فرهنگی اکو به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم گفت: «شبانه‌های زرین 11» یازدهمین نمایشگاه انفرادی من محسوب می‌شود. تعداد آثار حاضر در این نمایشگاه حدود 38 اثر بود و تک‌تک آثار به نمایش درآمده، محصول کار شبانه‌ای بود که در طول قریب به 11 سال انجام دادم.
او در توضیح سبک و سیاق هنری خود می‌گوید: شیوه خلق آثار من نگارینه خط است. نگارینه خط، هنری پست‌مدرن است که اصالت گذشته را به هنر مدرنیته فعلی پیوند می‌زند. تک‌تک کارهایم یا با تکنیک اکرلیک روی مقوا خلق شده‌اند یا گواش و یا مخلوطی از این دو هستند. البته در برخی از کارها مواد خاصی مانند طلا استفاده شده است. مثل تابلوی کعبه که تمامی آیات آن با طلای 24 عیار نوشته شده است. نکته قابل توجه دیگر درباره تابلوی کعبه، مواد خاصی است که در آن بکار رفته و به نور فلورسنت حساسیت نشان می‌دهد. یعنی شما در دو وضعیت نوری متفاوت، دو نمای متمایز را از این تابلو شاهد خواهید بود.
رحیمی درباره رسالت و دغدغه هنری خود می‌گوید: طبیعتا هنرمند باید فرزند زمان خودش باشد. من اعتقاد کامل دارم که خط کلاسیک، فوق‌العاده است و خود یکی از دوست‌داران آن هستم. خطوطی چون نستعلیق و شکسته‌نستعلیق، جواهرات تراش‌خورده‌ای هستند که از گذشتگان به دست ما رسیده‌اند. من می‌خواهم هنر ایرانی را به شکل عام در سراسر دنیا به معرض دید همگان بگذارم؛ به نحوی که هرکس در هر نقطه‌ای از جهان بتواند با آن ارتباط برقرار کند؛ از یک کودک چهار ساله هندی گرفته تا یک بانوی 90 ساله ژاپنی یا جوانی مصری و نوجوانی هلندی، همه و همه هنر ایرانی را ببینند و با آن پیوند برقرار کنند. این دغدغه‌ای است که همواره دنبال کرده‌ام و کوشیده‌ام تا جواهرات تراش‌خورده خط کلاسیک را در فریم‌هایی رنگی و قابل ارائه به زبان هنر روز نشان دهم.
انتهای پیام/
